Normaal kregen we gisteren de 2e hoogdag van het wielervoorjaar met Parijs-Roubaix, maar daar hebben de Franse presidentsverkiezingen een stokje voor gestoken. Dus kregen we gisteren de Amstel. Pleasure delay, maar het voorspel rond Valkenburg was ook een aangenaam kijkstuk. We misten wereldkampioen Alaphilippe en uiteraard Wout Van Aert, waarvan nog steeds niet zeker is of hij zondag start. Ik zou het niet doen. Spelen met je gezondheid, de rest van het seizoen hypothekeren en dan toch amper winstkansen hebben. Gisteren waren alle ogen dan maar gericht op Mathieu Van der Poel. Van Hooydonck en Campenaerts dachten gisteren vroeg de finale te openen door naar de vroege vluchters toe te rijden. Een indrukwekkend nummer, maar veel bracht dit helaas niet op. Al op 45km van de meet was alles te herdoen, onder impuls van Alpecin en vooral Ineos, met een indrukwekkende Ben Turner. Noteren die naam. Op de Keutenberg had Dylan Van Baarle moeten overnemen, maar die zijn kaars was uit. Dat was het moment waarop Tiesj Benoot zat te wachten. Hij plaatste een stevige versnelling op het steilste stuk en trok door tot boven. Enkel de 10 besten konden volgen. Ineos kopmannen Pidcock en Kwiatkowski waren meteen mee. Van der Poel had zichtbaar al meer moeite. De 11 vonden mekaar en lieten de rest niet meer terug keren. Bij het ingaan van de laatste ronde glipte Kwiatkowski weg. De ex-wereldkampioen kreeg kort daarna het gezelschap van Cosnefroy die er op indrukwekkende manier naartoe knalde. Ook enkele anderen probeerden hetzelfde trucje, maar niemand slaagde er in. Een sterke Dylan Teuns kwam nog het dichtst, maar de Pool en de Fransman werkten goed samen en hielden hem af. Ze reden met zijn twee naar de finish. Cosnefroy liet zich de kop opdringen, maar liet zich niet gek maken en ging op 200m krachtig aan. Kwiatkowski moest alle zeilen bij zetten om er nog over te geraken. Met het blote oog was niet zichtbaar wie won, maar de Nederlandse aankomstrechter besloot toch om niet te wachten op de finishfoto en Cosnefroy tot winnaar uit te roepen. Toen die foto even later kwam, moest hij zijn beslissing herzien. Doodjammer en mega gênant voor de Fransman, die er weliswaar zeer sportief mee om ging. Klasse. Benoot bekroonde zijn sterke wedstrijd met een podiumplaats.
Adrien Fleury uit Geraardsbergen had een Ardennenploeg opgesteld, maar noemde zijn ploeg Team Scheldeprijs. Net het omgekeerde als wat Christof deed vorige woensdag. Hij had de volledige top 3 en wint verdiend voor Arne Bruyneel en Christophe Deleersnyder.
In de stand neemt Thomas Van der Vennet de leiding over en doet WDV accountants dromen van een tweede eindoverwinning op rij. Mattijs Leenknegt valt terug naar plaats 3 en Hans Dedeurwaerder klimt terug naar plaats 2.
De Scheldeprijs was jarenlang een saaie sprinterskoers met een slechte aankomststrook die vaak leidde tot valpartijen in de sprint. Enkele jaren terug verlegden ze de start naar Terneuzen om zo via Zeeland naar Antwerpen te rijden. In Zeeland staat er namelijk altijd wind. Daarom wordt er ook jaarlijks het Nederlands kampioenschap Tegenwindfietsen georganiseerd. Dat heeft nu al meerdere keren voor spektakel gezorgd. Zo ook gisteren. Regen en rukwinden tot 60km/u. Dat zorgde er voor dat de koers van bij de start los barstte. Het peloton spatte uiteen in waaiers en al snel reed een kopgroep weg met topsprinters als Merlier, Philipsen, Bennett en Kristoff. Hadden de boot gemist: de jonge Arnaud De Lie (had met Rüdiger Selig wel een ploegmaat mee) en vooral Quick-Step met Fabio Jakobsen. Ze blijven zitten in de hoek waar de klappen vallen. Ze kijken reikhalzend uit naar de komst van hun Franse messias Alaphilippe en zijn kroonprinsen Evenepoel en Vansevenant. Kunnen zij straks het tij keren voor de ploeg van Lefevere? Het is bijna een godsgeschenk dat Roubaix uitzonderlijk een week later valt dit jaar. Enfin terug naar Schoten. Ondanks de aanwezigheid van al die sprinters en hun ploegmaats (Bennett had er zelfs 3!) bleef het niet samen. Niet abnormaal na een hele dag a bloc rijden. Er werd slag om slinger gedemarreerd en het was de koele Noor die de beslissende versnelling plaatste op de laatste kasseistrook. Niemand pikte in. Kristoff slaagde er in om zijn voorsprong te verdedigen tot de aankomst en wint zo als sprinter solo een sprinterskoers. Tot extase van Hilaire Van der Schueren, die na de winst van Girmay in Wevelgem zijn tweede klassieker wint met Intermarché en zijn onmogelijk geachte licentie voor de WorldTour al bijna binnen heeft. En dat terwijl hij bij het begin van het seizoen op een uitzichtloze degradatieplaats stond. Nu laat hij ploegen met een veel hoger budget zoals Israël, Movistar en Team BikeExchange al achter zich. Bovendien zijn de 2 genoemde renners allebei nieuw in de ploeg. Knap transferbeleid. Boerenverstand, bij Hilaire letterlijk te nemen, rendeert! Nu we toch het ploegenklassement er bij halen toch ook even een kanttekening. Dat klassement wordt geleid door Quick-step. De voorjaarsploeg doet het dan wel zeer slecht, maar het blijft een topploeg, niet te vergeten.
In de pronostiek waren de sprintersploegen aan het feest. We krijgen een nieuwe overwinning voor C&W logistics. Ditmaal loopt zaakvoerder Christof De Saedeleer met de hoofdvogel weg. Knap hoe hij iedereen op het foute been zet met zijn ploeg de Waregemse sprinters, maar in plaats van Dwars door Vlaanderen de Scheldeprijs wint. Ook Mira Masschelein (Het Scheldepeloton) en Joachim Calewaert (sprint) hadden duidelijk op deze koers ingezet en gaan met de troostprijzen naar huis.
In het klassement tuimelt leider Hans Dedeurwaerder van het podium (iets te veel gevierd na de Ronde? 🙂 ). Het is Mattijs Leenknegt die zijn ploeg opnieuw naar de leidersplaats regisseert. Lander Vansieleghem schuift in zijn spoor een plaatsje mee op. Zondag is er de Amstel Gold Race waar we een blik nieuwe renners open trekken. Dit zal het klassement opnieuw door elkaar schudden. Het is alvast de spannendste editie in jaren!
Met het Megavelo team reden we op zaterdag de Ronde en ook op zondagmorgen ben ik nog eens met de gasten de sfeer gaan opsnuiven rond de Kwaremont. Op fietsen ging al niet meer wegens de vele supporters. Maar liefst 1 miljoen werden er verwacht. Welke andere sport kan zoveel volk op de been brengen? Enfin, na deze grondige verkenning van het parcours konden we gisteren met de beentjes in de lucht de hoogmis van het wielrennen volgen. Tijdens de vooranalyse werd al duidelijk dat ik mij vergist had in Pogacar die tijdens Dwars door Vlaanderen niet tot bij de koplopers was geraakt. Blijkt dat hij zijn demarrage had geplaatst vlak voor de top van de Kanarieberg. Had ie ze aan de voet ingezet, dan was ie er wel bij geraakt. Gebrek aan parcourskennis kan dus ook voor een megatalent als hij de doorslag geven. Ditmaal waren Pogie en vooral zijn ploegmaats wel bij de pinken. Ze reden al vroeg attent vooraan en hielden een groepje outsiders onder schot richting tweede passage van de Oude Kwaremont. Daar ontbond de Sloveen zijn duivels. Als een losgeslagen paard reed hij alles en iedereen voorbij. De vroege vluchters, maar ook het groepje met onder meer ex-wereldkampioen Pedersen, Stybar en ex-winnaar Bettiol. Toch geen pannenkoeken. Nooit eerder gezien. Slechts één man kon dit verschroeiende tempo volgen. Kasper Asgreen. De winnaar van vorig jaar blies daarmee wel zijn motor op en zou geen rol van betekenis meer spelen. Van der Poel was niet mee en leek verslagen. Even verder op de Koppenberg versnelde de Tourwinnaar opnieuw en dan was de Nederlander wel van de partij. Hij nam zelfs nog over voor de top. Een teken dat hij zich heel sterk voelde. Ditmaal reden de toppers wel door. Valentin Madouas was de enige die zijn wagonnetje kon aanhaken op de Koppenberg. Bijzonder straf van de 25-jarige polyvalente Fransman. Was al 13e in de Giro, won dit jaar het bergklassement van Parijs-Nice, haalde top 10 in de E3 en nu podium in de Ronde. Tijd om te specialiseren en te beginnen met winnen, Valentin! De 3 kwamen al snel bij Fred Wright en Dylan Van Baarle, die net na de Paterberg waren ontsnapt. Deze 5 bleven samen tot de laatste keer Kwaremont waar de Sloveen opnieuw de forcing voerde. Van der Poel haakte aan. Zelfde scenario op de Paterberg, waar de Nederlander wel even leek te breken toen hij in het gootje terecht kwam. Maar zo reden de twee iconen dus samen naar Oudenaarde. Daar drong Pogacar de leiding op aan Van der Poel, maar die liet zich niet gek maken. Ondanks de aanstormende Madouas en Van Baarle bolde hij rustig verder tot het bordje van 250m. Daar en niet vroeger wou hij zijn sprint inzetten. Wat een koelbloedigheid! In de sprint was Van der Poel outstanding en wint verdiend deze Ronde. Pogacar was de sterkste onderweg, maar pokerde iets te veel. Hierdoor raakte hij nog ingesloten achter de achtervolgers waardoor hij zelfs geen podiumplaats kreeg, maar dat was zijn eigen fout. Zijn misbaar was misplaatst, zijn gedrag net na de aankomst ook. Een slechte verliezer. Anderzijds ook begrijpelijk als je nooit verliest. En gelukkig viel hij ook snel op zijn pootjes. Na de douche op de bus sloeg hij al mea culpa in een interview. T is je vergeven Pogie!
Ook in de pronostiek werd het een bijzondere editie. Van der Poel stond door zijn blessure amper in 33 ploegen. Pogacar wegens zijn hoge prijs zelfs maar in 21. Madouas had niemand. Hierdoor zijn de scores historisch laag. Dat doet echter niets af aan de overwinning van Natasja Paermentier uit Desselgem. Zij slaagde er met de 2 Nederlanders en Kung in 3 renners in de top 5 te plaatsen en wint na haar derde plaats in de E3 verdiend de Ronde. Harry Vervaeke en Johan Declercq mogen mee op het podium.
In de stand is er ook een aardverschuiving. Leider Mattijs Leenknegt kan nog goed stand houden en zakt naar plaats 2. Het is Hans Dedeurwaerder die de leiding neemt dankzij een sterke 4 plaats in de Ronde. Dat zal gisteren goed gevierd geweest zijn op de tennis souper in Vichte. Lander Vansieleghem, coureur uit Bredene, wordt derde.
Enkele dagen voor de Ronde hebben we met Van der Poel één topfavoriet erbij en met Pogacar en vooral Van Aert helaas twee topfavorieten minder. Gisteren onderweg naar Waregem reed een kopgroep met VDP, Ineos ploegmaats Pidcock en Turner, Benoot, Küng en topfavoriet Campenaerts weg. Pogacar miste de boot. Kan gebeuren, maar ondanks verwoede pogingen kreeg hij het gat niet meer dicht. Met zijn conditie van de Strade ging dat geen probleem geweest zijn. De Tourwinnaar is ook maar een mens. VDP en Pidcock stonden allebei met vraagtekens aan de start, maar hebben hun zelfvertrouwen aangescherpt dankzij hun goeie prestaties. Op de afdaling van de voorlaatste keer Nokere reed Campenaerts een eerste keer weg. Hij herhaalde dat kunstje bij de volgende passage en daarna zelfs nog een derde keer. Telkens was het Benoot die het gat dicht reed. Tiesj was zeer sterk en wou zo graag winnen, maar hij deed vooral Campenaerts verliezen. Hij had toch minstens twee keer het werk aan de snellere Van der Poel en Pidcock moeten laten. Toch had hij nog kracht over om zelf de beslissende demarrage te plaatsen. Enkel de Nederlander kon hem nog remonteren en haalde het dan ook makkelijk in sprint. Benoot werd tweede en Pidcock won nog de sprint van de achtervolgers.
We waren gisteren met 21 collega’s van C&W logistics aanwezig in de tent in de Ronde van Vlaanderenstraat. Het was al een prachtige dag, maar die werd zowaar nog feestelijker toen bleek dat 2 collega’s 1 en 2 werden. Het werd zelfs een ex aequo. In dat geval wint diegene die het minste budget spendeerde aan zijn ploeg. Dat bleek Tom Goossens te zijn, kasseistamper wonende boven op de Berendries. Koerskenner maar met een alternatieve pronostiek taktiek. Het werd een foto finish met Kristof Maes, notoir fan van Van Aert en Van der Poel tegenstander. Het is me nog altijd een raadsel waarom hij dan de Nederlander in zijn ploeg zet maar de Belg niet. Ook de selectie van Evenepoel is verrassend te noemen. Natasja Paermentier uit Desselgem was de eerste niet-C&W’er.
In de stand neemt Mattijs Leenknegt, onze Nacht van de Koers regisseur, de leiding over. Geert Limpens uit Gent stijgt naar de tweede plaats. Steven Himpe blijft derde.
Zondag is er de Vlaamse feestdag. Helaas wat minder feestelijk zonder de Vlaamse topfavoriet. Laat ons hopen dat de andere Vlamingen, Benoot op kop, boven zichzelf kunnen uitstijgen en de handschoen kunnen opnemen tegen Van der Poel en Asgreen, wat mij betreft toch de 2 favorieten.
Gent-Wevelgem. Waaierkoers, sprinterskoers. En koers waarin Van Aert zijn loyale ploegmaats Benoot en Laporte de overwinning gunde. Benoot deed al wat hij kon, maar geraakte niet weg. Hij mist wat punch en moet het hebben van een zeer zware koers. Revelatie Laporte heeft wel punch en geraakte uiteindelijk weg op 24km van de finish. De snelle Fransman kreeg nog 3 snelle mannen mee die niet tegen Van Aert en Merlier wilden sprinten: Dries Van Gestel, stilaan kopman bij het Total Energies van Peter Sagan, Jasper Stuyven en Biniam Girmay. De 21-jarige Eritreeër was niet voorzien voor Gent-Wevelgem, maar na zijn glansprestatie in de E3 stelde Hilaire Vanderschueren hem wel op. Hij had toch nog tijd vooraleer hij terug vloog naar Eritrea. De jonge Biniam heeft er al een indrukwekkend parcours op zitten. Door de UCI opgepikt in een programma voor talenten uit atypische koerslanden. Met dat UCI team was hij als junior één van de twee renners die Remco Evenepoel kon kloppen in zijn tweede jaar junior in 2018. Remco won dat jaar dus op 2 na alle koersen, inclusief nationaal en wereldkampioenschap op de weg en in de tijdrit. Laat ons dit vooral niet vergeten en Remco nog wat tijd geven. Maar bon, terug naar Biniam, die klopte hem dus wel eens. Een eerste teken van zijn megatalent. Vorig jaar op het WK in Leuven won hij de pelotonsprint na de ontsnapte Italiaan Baroncini. Zilver. Vrijdag op de E3 was hij al bij de sterksten in koers en zondag opnieuw. Zonder parcourskennis, waardoor hij zonder twijfel meer krachten verspeelt dan nodig. Maar wat geeft het, als je energie op overschot hebt. Bovendien blijft hij ook koel in het heetst van de strijd. Ondanks het aanstormende peloton in de laatste kilometers eens een beurtje overslaan en resoluut de 4e positie nemen. Op 250m zette hij zelf de sprint in. Stuyven schoot in een kramp toen the black bullet passeerde. Laporte deed nog alles wat ie kon, maar kon amper het wiel houden. Girmay won met overmacht en wordt zo de eerste Afrikaan die een voorjaarskoers wint. Het zal niet zijn laatste zege zijn. Al komt die er alvast niet in de Ronde, want hij wil naar zijn vrouw na 3 maanden Europa. Onwaarschijnlijk eigenlijk als je als topfavoriet kan starten in Vlaanderens mooiste, maar anderzijds ook klasse van Vanderschueren dat hij zich aan zijn beloftes houdt. Hilaire wil hem niet opbranden en met hem een rit winnen in de Giro.
Girmay stond in amper 7 ploegen opgesteld. Zo ook bij Steven Himpe, die na de E3 ook Gent-Wevelgem wint. Kristof Desmedt, zaterdag met team Megavelo aan de start van de Ronde, werd tweede met zijn Maffe Mentenslikkers en Joachim Callewaert derde met een sprintersteam.
In de stand neemt Gilles Van Welden opnieuw de leiding over, ondanks een team zonder Van Aert. Igor Wagemans uit Verrebroek wordt tweede en Steven klimt na zijn topweekend naar de derde plaats.
