Zondagnamiddag 17u15. Een luide vloek door heel Vlaanderen. Alberto Bettiol godbetert wint de Ronde van Vlaanderen. Enkel de 7 man met Bettiol in hun ploeg juichten. En de bookmakers natuurlijk, die met de volledige kassa naar huis konden. Waarom was de rest van Vlaanderen ontgoocheld? Omdat we liever een Belg zien winnen, zeker nu we nog droog staan dit jaar. En als dat niet mogelijk is, dan toch een buitenlandse kampioen die op weergaloze manier naar de zege rijdt. Alberto hoort daar zeker nog niet toe. Nog niet. Dat zal de toekomst moeten uitwijzen. Zo was het bijvoorbeeld ook met Oscar Freire die uit het niets wereldkampioen werd. We hopen dat Bettiol diezelfde richting uit gaat en dat hij geen eendagsvlieg wordt. In alle geval heeft hij gisteren de overwinning dik verdiend. De roze brigade van EF education reed de hele finale nadrukkelijk in beeld. Bettiol en Langeveld waren al mee met de grote kopgroep die zich vormde na de Muur. Daarna met Sep Vanmarcke die op de tweede passage van de Kwaremont ontsnapte. In principe was de verwachting dat hij dan al op de bus zou zitten, maar hij reed een dijk van een wedstrijd. Onze dorpsgenoot hield knap stand tot in Ronse en nam de leiding van de kopgroep tot aan de voet van de laatste keer Kwaremont. Alberto zat daar attent in vierde positie net als op alle bergjes voorheen. Eenmaal op de kasseien ontbond hij zijn duivels. Met zijn ogen toe, zoals hij het zo mooi zei in het flash interview nadien. Alle favorieten zagen hem vertrekken maar konden deze krachtexplosie niet beantwoorden. Wie weet had Mathieu dat gekund zonder zijn val, maar dat zullen we nooit weten. Mathieu was misschien de tweede sterkste in koers, maar je moet ook recht blijven in de Ronde. Zowel de platte band als de valpartij had hij zelf in de hand. Wat volgde was een indrukwekkende inhaalrace. Hij was dan ook de enige van de toppers die een uitvlucht had. Voor alle anderen ging het simpelweg te snel. Sterker nog, niemand was in staat om verder schifting te voeren in de ruime kopgroep. Enkel met een klein groepje konden ze er nog naartoe rijden. Er kwamen wel demarrages maar alles liep telkens weer samen, voornamelijk door de Quick-step mannen, die uit noodzaak verdedigend reden. Ze werden gered door Kasper Asgreen, 24-jarig Deens talent, die de eerste 150km voor de kopmannen moest werken maar nog genoeg in de tank had om daarna nog een betere finale te rijden dan zijn kopmannen. Hij reed knap naar de tweede plaats. Alexander Kristoff sprintte zich naar de laatste podiumplaats. Geen enkele Belg op het podium helaas. Maar dus wel 2 talenten die we de komende jaren nog vaak zullen terug zien.

Bert Van Dienderen uit Dendermonde was één van de 7 die in Bettiol geloofde en had daarnaast ook Matthews en Van der Poel. Genoeg voor een ruime voorsprong op studiegenoot Dimitri Van Cauwenberghe en Remko Liedts.

Patrick Byttebier haalde opnieuw de top 10 en vergroot zijn voorsprong op nummer 2 Thomas Soete. Kenny Debisschop blijft derde.

Dwars door Vlaanderen deed een gouden zet door zijn datum vlak voor de Ronde te leggen. Het deelnemersveld is de laatste 2 jaar heel wat hoger van niveau dan voorheen. Met een snedige, koude wind daar bovenop beloofde het een harde koers te worden. Eventjes was er oponthoud wegens (de ambulance van de ) vrouwenkoers, wat zorgde voor ongeziene beelden van renners die midden de velden werden tegen gehouden. Beelden die je anders enkel bij gesloten overwegen ziet. Wij waren er in de Ronde van Vlaanderen straat getuige van dat zelfs na de herstart de 2 koersen mekaar op de hielen zaten. De rode vlag van de mannen reed vlak na de groene van de vrouwen. Mathieu Van der Poel trok het zich allemaal niet te veel aan en reed op 60km van de meet al naar de kopgroep toe. 20km later op de Trieu reden Benoot en Jungels naar de Vliegende Hollander toe. Er ontstond een mooi kopgroepje van 5 met ook nog overblijver Pöstlberger en Turgis (enkel gespeeld door Jeroen De Cocker). Het werd snel duidelijk dat de winnaar voorin zat.

Iedereen wist dat Van der Poel de snelste was. Benoot moest dus nog demarreren maar wou niet als eerste gaan. Doordat Jungels waarschijnlijk hetzelfde dacht, deed Benoot het toch. Bob haalde hem terug. Tweede vreemde beslissing van de Luxemburger want dit moet je normaal overlaten aan de snelste van het groepje. Hoe dan ook is Jungels een heel mooie aanwinst in het Vlaams klassieke peloton. Hij is voor mij zelfs favoriet voor zondag gezien hij voor het sterkste team rijdt en er voor mij meer kans maakt dan de andere kopmannen. Het zou mij geen windeieren leggen want ik heb er voor de start van het seizoen op gewed aan 50/1. Enfin terug naar de koers. De verrassende Turgis had een bijzonder snedige aanzet maar Mathieu had het – gelukkig voor hem – onmiddellijk gezien en had als enige nog een reactie in huis. Hij snelde autoritair uitbollend en dik verdiend naar zijn eerste Worldtour zege. Samen met Wout en Greg moet hij zondag het DQT team het vuur aan de schenen proberen leggen. Zijn vader Adrie, te gast in Vichte op de komende Nacht, zal het graag zien gebeuren.

In de pronostiek kregen we een superspannende massasprint met amper 4 puntjes verschil tussen plaats 1 en 3. Het is Joke Vanhaelemeesch, vrouw van onze sponsor Jardinico, die het haalde voor mijn broer Karel en the wolfpak van Michael De Herdt.

In de stand plaatst Patrick Byttebier, die ons vrijdagavond naar Antwerpen brengt voor de Ronde, een serieuze demarrage. Hij neemt ineens 170 punten voorsprong op de vorige leider Thomas Soete. Kenny Debisschop springt naar plaats 3.

Zondag hoogdag!

Gent-Wevelgem. Koers in Flanders Field. Een prachtige combinatie. Met het bestuur van de Textielprijs in Vichte beleefden we gisteren een prachtige dag. In de voormiddag een rondleiding in de loopgraven. In de namiddag de soldaten van de koers de Kemmelberg zien bestormen. Naast de Kemmel zijn ook de Moeren uniek aan deze koers. De wedstrijd brak er zoals zo vaak heel vroeg open. Sagan wou zijn afgang op de Tiegem compenseren en koerste heerlijk aanvallend. Het onaantastbare Quickstep werd verrast en had enkel Tim Declercq mee in de ruime kopgroep. De zoon van Karel, onze cabarettier op de Nacht, spaarde waar mogelijk zijn krachten om ze loyaal als altijd ten dienste te stellen van de ploegmaats nadat hij werd ingelopen. Intussen had Sagan nog verder geschift. 4 man kon volgen waaronder een sterke Edward Theuns. Ze zongen het echter niet uit tot Wevelgem. Op de Kemmel zagen we een chasse patatte van Alexander Kristoff. Weer niets voor de Noor, zou je dan denken. Maar Gaviria had (opnieuw) niet zijn dagje en de sterke Noor mocht voor eigen rekening sprinten. Niemand van de kopgroep geraakte zelfs maar uit zijn slipstream. Degenkolb werd tweede. Een sterke Naesen haalde net als in Sanremo vorige week opnieuw het podium.

Bert De Waele uit Oudenaarde kon het volledige podium presenteren in zijn ploeg. Hij haalde het met ruime voorsprong op Izegemnaar Ruben Depoortere en studiegenoot Wouter Tjampens.

In de stand consolideren Thomas Soete en Patrick Byttebier hun voorsprong. Met Frank Roman krijgen we een nieuwe achtervolger op plaats 3.

Woensdag Dwars door Vlaanderen.

De kleine Ronde van Vlaanderen maakte zijn reputatie weer helemaal waar. Alle toppers staan er met het mes tussen de tanden aan de start. Met de val van Sep Vanmarcke verloren we helaas al snel één van de favorieten. En dat, O ironie, net in de koers waarin hij met Langeveld en een verrassende Bettiol voor het eerst in jaren wél ploegmaats mee voorin had. Hopelijk kan hij woensdag starten in Waregem. Het Deceuninck team was de grote favoriet en vervulde die rol met verve. Bob Jungels reed een dijk van een wedstrijd. Hij opende al heel vroeg de debatten en reed alleen naar de kopgroep toe. Die konden hem op de E3 col echter niet meer bij houden waardoor Bob aan een solo van 30km startte. Dat zou nog een stuk straffer geweest zijn dan de solo van Terpstra vorig jaar, die pas op de Varent alleen kwam te zitten. Hij was bijzonder sterk, maar kreeg geen grote voorsprong, ironisch genoeg door zijn ploegmaats Gilbert en Lampaert in groep 3. Die bleven groep 2 opjagen waardoor daar iedereen mee werkte, behalve Stybar. Op de Tiegemberg pakte Greg dan uit met een verschroeiende demarrage. Bettiol, uiteraard Stybar en Wout – mister regelmaat – Van Aert konden volgen. Sagan moest droog uit de wielen. Volledig geparkeerd. Hij en zijn mechanicien frunnikten daarna wat kleinzielig aan zijn versnellingsapparaat, maar dat was duidelijk niet de oorzaak. Een uitzichtloze situatie voor de vier om te moeten achtervolgen op een klasbak-tijdrijder als Jungels en dit terwijl zijn ploegmaat zich bij hen in de wielen kon sparen en dus zegezeker was. Knap toch dat ze zich niet gewonnen gaven en het klaarspeelden om de ontketende Jungels terug te halen. Stybar was er niet gerust in. Demarreerde nog tot tweemaal toe, werd tweemaal terug gehaald en haalde het dan alsnog in de sprint. Niet de sterkste man in koers want dat waren Bob en Greg, maar wel een verdiende overwinning. Hij zat in een zetel, maar is er zelf moeten gaan in zitten. Iets waar Gilbert en Lampaert niet in slaagden.

De mannen met Stybar dus weer aan het feest. Ditmaal ging Fabrice Laga met de hoofdvogel lopen. Snelle Fabrice (fervent hardloper) haalde het in een millimetersprint van Vichtenaar Patrick Byttebier en leider Thomas Soete.

Thomas en Patrick lopen in de stand dan ook verder uit. Emil Gabriel, zoon van Tino, is eerste achtervolger.

Voor Milaan-Sanremo hoef je maar een kwartiertje de TV op te zetten om de koers gezien te hebben. De Turchino, de Capi en zelfs de Cipressa zijn maar het voorspel. Maar nog meer dan vorig jaar werden we beloond met een spetterende climax. Lampaert, Stybar en Gilbert offerden volledig hun kansen op voor Alaphilippe. Ze legden een hels tempo op tot een kilometer voor de top van de Poggio. Clarke demarreerde daarna eerst maar dan achtte Julian zijn moment gekomen. Even zag het er naar uit dat niemand kon volgen. Maar ex-winnaar en Pools kampioen Kwiatkowski bracht 6 man terug in het wiel van de Fransman. Wereldkampioen Valverde, Sloveens kampioen Mohoric, Slovaaks kampioen Sagan, Europees kampioen Trentin en de verrassende Belgen Naesen en vooral Van Aert. Fantastisch gezelschap. Ze sloegen een gat waar de spurtersploegen geen antwoord op hadden. Enkel enkelingen zoals Nibali en Clarke konden nog aansluiten. In de afdaling en beneden werd er niet vol doorgereden en dan weet je dat er demarrages komen. Trentin had de snedigste in huis. Die werd beantwoord door Van Aert en wel op zo’n indrukwekkende manier dat het er eventjes op leek dat hij met Trentin kon weg rijden, maar de kampioenen lieten niet begaan. Daar verliest Van Aert zijn podiumplaats, maar het siert hem dat hij in zo’n gezelschap toch het lef toont om vol voor de overwinning te gaan. Er kwam nog een uitval van Mohoric, maar dit leidde eigenlijk vooral de lange sprint in. Alaphilippe kwam van ver op kop, maar ondanks de tegenwind hield hij toch sterk stand. Naesen sprintte naar een prachtige tweede plaats. Na de Strade alweer een mooie en verdiende overwinning voor de hyperkinetische Fransman in topvorm. Moeilijk te geloven dat hij deze vorm zal kunnen aanhouden tot de Ardense klassiekers volgende maand, maar zijn voorjaar kan al niet meer stuk.

Dat geldt ook voor collega Laurens Anckaert. Met slechts 7 noemenswaardige renners in zijn ploeg NV Drets haalt hij vlot de overwinning binnen. De eerste voor de C&W groep. Marc De Middeleer en Nadine Vercant worden 2 en 3. 

In de stand vergroot Thomas Soete zonder Alaphilippe maar vooral dankzij zijn 2 sterke Belgen nog zijn voorsprong in de stand. Ive De Schryver heeft als enige de winnaars van alle 4 de wedstrijden in zijn ploeg en schuift zo op naar plaats 2. Patrick Byttebier, vader van onze huisstyliste Trien, springt naar 3.

Vrijdag starten de Vlaamse hoogweken met de E3.