Morgen krijgen we met Luik-Bastenaken-Luik de ontknoping van de Megavelo pronostiek. Voor de eindoverwinning liggen de kaarten uiteraard zeer gunstig voor Patrick Byttebier en zijn ploegmanager Karel Vanovervelt. Enkel Thomas Tuytte kan hem nog remonteren met een ultieme jump. Hij moet daarvoor rekenen op een overwinning van Alaphilippe en daarbij moeten ook Philippe Gilbert, Rui Costa en Floris De Tier zwaar in de punten rijden. Als alles mee zit, kan dit, maar de tweede plaats is realistischer voor Thomas. In de eindstand vallen ook plaatsen 2 tot 10 in de prijzen en die liggen nog volledig open.

Woensdag in de Waalse Pijl reden Fuglsang en Alaphilippe net als in de Strade en de Amstel weg van de tegenstand. Zij zijn de sterkste klimmers van 2019. Grote kans dat ze ook morgen in de kopgroep zitten die morgen voor de zege zal strijden in Luik. Thomas Levrau had als enige het koppel kemphanen samen in de ploeg maar strandde toch op een 7e plaats. Het was Thomas Soete die zijn tweede dagzege boekte in een millimetersprint met Arne Bruyneel en neef Jasper Maes.

Na de Brabantse Pijl argumenteerde ik waarom Mathieu gisteren niet mijn topfavoriet was. Die argumenten kunnen naar de vuilbak. Koersen boven de 200km nog te lang voor Mathieu? Ondanks zijn gebrek aan duurtrainingen wordt hij net sterker in de lange wedstrijden. Te zwaar voor de langere klimmetjes rond Valkenburg? Zelfs dat argument houdt amper stand. Gaat het op de steile hellingen wat te snel in vergelijking met lichtgewichten als Alaphilippe? Meer dan een minuut achter op de 2 koplopers op 5km van het einde? Dan rijdt Mathieu dat gat wel weer dicht op de vlakke stukken en lopende hellingen. Wat we gisteren zagen, was geschiedenis. De ommekeer van verloren positie naar winst was zo snel en de manier waarop zo sensationeel dat we hier over 20 jaar nog over zullen spreken. Nog stukken straffer dan Mattan die nog Flecha remonteerde in Wevelgem. Mathieu leek zijn eigen kansen verknald te hebben door al vroeg te demarreren op Gulperberg. Wou hij anticiperen of was ie te nerveus? De andere favorieten vonden het in alle geval nog te vroeg en bleven kalm. Mathieu kreeg enkel Izagirre mee, maar die werkte maar mondjesmaat mee. Ze werden nog voor de Eyserbosweg weer ingelopen. Toen Devenyns daar zijn kopman Alaphilippe lanceerde, moest Mathieu even naar adem happen. Meer en meer renners gingen in de tegenaanval, maar hij pikte nergens in. De koers was verloren, zo leek het. En eigenlijk bleef dit zo tot op 1km van het einde. Het moet gezegd dat de terugkeer enkel mogelijk was doordat het kopduo Fuglsang en Alaphilippe net iets te veel pokerde. Maar dat was hun goed recht. Met meer dan een minuut voorsprong heb je daar in normale omstandigheden alle tijd voor. Zeker in het geval van de trage Deen was dat zijn enige kans want die moest nog van de snelle Fransman zien af te geraken. Tot tweemaal toe demarreerde hij maar Julian gaf geen krimp. De volgende tactiek was om de lange beurten aan Alaphilippe te laten en toch op zijn sprint te speculeren. Die begon echter krampen te krijgen en reed ook niet meer 100% door. Intussen was VDPoel in de achtergrond alle achtervolgers één voor één aan het oprapen. Op 1 km van het einde schoot alleen Kwiatkowski over. Die kwam nog bij het kopduo. Toch een duidelijk signaal dat die te traag reden want de Pool zat er al compleet door. Hij trok meteen de sprint voor hen aan in de hoop zijn eigen podium veilig te stellen. Maar VDPoel had bloed geroken. Hij reed zelf het laatste gat dicht met 6 man in zijn wiel. Intussen keek de sowieso al hypernerveuze Fransman om de 10m achter zich en kon zijn ogen niet geloven. Hij ging noodgedwongen vroeg aan maar VDP had ondanks zijn helse achtervolging nog een vlijmscherpe sprint in de benen. Hij degradeerde al zijn collega’s tot miniemen. Enkel Simon Clarke kon nog enigszins zijn wiel houden. Onze jonge landgenoot Bjorg Lambrecht werd prachtig zesde bij zijn debuut. Zelfs Alaphilippe, die in Sanremo nog sprintles had gegeven aan de verzamelde wereldtop, waaide bijna omver toen VDP hem passeerde. On-ge-lo-fe-lijk! Koersgeschiedenis. We hebben het einde van zijn talent nog niet gezien. Maar er is ook een keerzijde. Na gisteren behoort VDP definitief tot de wereldtop en zal hij in elke koers waar hij start favoriet zijn. Er zal niet meer met hem gereden worden maar tegen hem. Daar ligt de volgende uitdaging voor de Nederlander. Maar laat hem hier nog maar eventjes van genieten.

Thomas Levrau had met Fuglsang en Alaphilippe de 2 pineuten van de dag maar had gelukkig voor hem ook VDP in zijn ploeg. Hij wint de Amstel voor Arne Bruyneel en Chris Folens.

In het klassement blijft de top 3 onveranderd met Patrick Byttebier, Jochen Deweer en Kenny Debisschop.

“God help us all saterday” was de tweet van Oliver Naesen na de aankomst woensdag. Het geeft treffend weer hoe groot het respect is voor VDP en tegelijk de schrik voor zijn dominantie de komende jaren. Wat hij in de Brabantse Pijl presteerde mag dan ook nog een trapje hoger ingeschat worden dan zijn overwinning in Dwars door Vlaanderen. Nu was hij namelijk onderweg met de 3 andere topfavorieten. Titelverdediger Tim Wellens, Michael Matthews en vooral Sanremo winnaar Julian Alaphilippe. De Fransman kwam weer in competitie na zijn val in het Baskenland, maar wou dit zelf niet als uitvlucht gebruiken. Feit is dat hij op de Ijskelderlaan niet weg raakte en vooral dat hij in de sprint droogweg uit het wiel gesprint werd. Van der Poel won zo op indrukwekkende wijze zijn tweede semi klassieker. Zondag behoort hij wat mij betreft tot de favorieten, maar zeker niet dé topfavoriet. Enerzijds is het een koers van meer dan 200km. Niet dat hij dat niet kan, maar in die koersen verliest zijn grootste wapen van de explosiviteit toch wat kracht omdat de uithouding, de fond belangrijker wordt in die koersen. En daar is hij zeker niet de sterkste in wegens gebrek aan lange trainingen in de winter. Bovendien is Mathieu een stuk zwaarder dan de andere favorieten zoals Alaphilippe. Op de lange hellingen rond Valkenburg kost dat PK’s die hij in de finale kan tekort komen. Aan de andere kant hebben we nog steeds het einde van zijn talent niet ontdekt en kan hij ons uiteraard nog steeds verrassen.

Alex Liedts had er 3 uit de top 4 in zijn ploeg de Kleppers. Hij klopte Arne Bruyneel en Ivo Goderis, die vorige vrijdag nog mee reed in de klassieker Vichte-Roubaix-Vichte.

In de stand rijdt Patrick Byttebier alweer verder weg van de tegenstand. Hij heeft maar liefst 400 punten voorsprong op de nieuwe nummer 2, Jochen Deweer, zelf renner en waarschijnlijk(?) de enige deelnemer die zelf op CQ ranking staat. In 2010 klopte hij zelfs nog Rüdiger Selig, nu ploegmaat van Sagan en zondag nog mee met Politt en Gilbert in de ontsnapping. Kenny Debisschop komt terug op het podium.

Delirium in het Megavelo bestuur! De winnaar in Roubaix komt naar de Nacht! Of omgekeerd: onze hoofdgast op de Nacht wint Roubaix! Wie nog geen tickets heeft, stel het niet langer uit, want de zaal loopt nu heel snel vol. Meteen na de finish werden er al tickets besteld. De ontlading was des te groter gezien het feit dat Phil eigenlijk totaal geen favoriet was na de ziekte die hem nekte in Waregem en Oudenaarde. Ik zag hem deze morgen nog aan de start, maar schatte de kansen van Oliver Naesen hoger in en koos voor de bus van AG2R. Leider Patrick Byttebier was er ook met zijn team manager Karel Vanovervelt. Zij kozen voor de bus van Bohra.

Het was ijskoud en er waaide een stevige tegenwind. Ideaal weer voor de sprinters. Lange ontsnappingen maakten weinig kans. Tenzij je Philippe Gilbert heet natuurlijk, want lange ontsnappingen zijn zijn specialiteit. Op 67km van de meet gaat Nils Politt. Gilbert ziet er de ideale vluchtgenoot in en springt er achter samen met Rudy Selig, ploegmaat van Sagan. Intussen was Van Aert de man van de koers geworden. Als Mathieu zoveel lof krijgt voor zijn inhaalrace in de Ronde, dan kan ik beter, moet hij gedacht hebben. In het bos van Wallers kreeg ie af te rekenen met een lekke band. Hij moet van de fiets, krijgt de fiets van zijn ploegmaat Eenkhoorn en moet alleen in de achtervolging. Hij raakt er terug bij maar moet nogmaals wisselen naar een eigen exemplaar, waarna hij opnieuw moet achtervolgen. Op bizarre wijze gaat ie onderuit en lijkt volkomen kansloos om nog terug voorin te raken. Toch knokt hij zich zonder ploegmaats, noch hulp van andere gelosten terug voorin. Een paar kilometer verder (op 55km) is hij warempel de man die de achtervolging op Gilbert inzet. Alarmfase oranje dus voor de andere favorieten. Als daarna Sagan met Vanmarcke en Lampaert reageren, dan moeten alle zwaailichten afgaan. Van Avermaet en Naesen zagen ze helaas niet en hun koers zat er op. In enkele seconden tijd was hun koers gereden, nog voor ze hun eerste cartouche verschoten hadden. Maar met 4 landgenoten in de eerste 6 konden we zeker niet klagen. Het was wachten tot Camphin-en-Pévèle met aansluitend Carrefour de l’arbre tot de koers zou losbarsten. Gilbert wachtte echter zo lang niet en sprong weg vlak daarvoor. Dat was het nekschot voor Van Aert, die begrijpelijkerwijze moest passen. Het was Sagan die Phil autoritair terug haalde. Op Carrefour ging ie nogmaals en opnieuw was het de Slovaak die het gat dichtte. Met zijn laatste krachten, zo bleek, want op het kasseitapijtje van Gruson werd hij los uit het wiel gereden door Politt. Gilbert geloofde zijn ogen niet en moest over Sagan naar de ontsnapte Duitser. Sep reed intussen al 10km zijn spieren kapot op ‘zijn 11’ wegens schakelproblemen. Opnieuw pech voor onze dorpsgenoot, die een quasi zeker podium in rook zag opgaan. Wie, behalve de Soetes dan, had hem dit niet gegund. Met de fietswissel van Sep en de klop van Sagan kreeg Yves Lampaert plots de derde plaats op een presenteerblaadje. Sterke Yves kwam zelfs nog dicht bij de 2 leiders, wat Gilbert nog een momentje van rust gunde in het wiel van Politt. Die had ook kunnen bluffen en Lampaert laten terug keren, maar koos voor zijn tweede plaats. Met de sterke eindsprint van Philippe zat er niets meer in. Even hadden we een flashback naar 2016 toen de trage Hayman Boonen klopte, maar onze gebeden werden verhoord. Gilbert was de sterkste man in koers en wint op grandioze wijze zijn 4e monument. Weinigen geloofden dat hij dit ooit zou kunnen met zijn lichaamsbouw en gebrek aan parcourskennis. Ik mag zeggen dat ik wel bij de believers was. Net als in 2017 bij zijn overwinning in de Ronde zette ik voor het seizoen in op een overwinning van Phil in Sanremo en Roubaix. En ik zal volgend jaar hetzelfde doen voor Sanremo. Hij zal er dan 37 zijn, maar niets is onmogelijk met deze keikop. Gezondheid!

Nog een believer was Fabrice Laga. Na de E3 prijs wint deze hardloper zijn tweede klassieker van het seizoen. Jasper Vansieleghem, één van onze triatleten in Megavelo trisuit, werd tweede, voor Steven Himpe en mijn jongste broer Elewout Maes, vrijdag allebei mee in Vichte-Roubaix-Vichte.

In de stand verstevigt Patrick Byttebier zijn leidersplaats en mag stilaan de champagne koel zetten. Thomas Soete stijgt terug naar 2 en Fabrice Laga springt naar plaats 3.

Vanaf woensdag starten de klimkoersen.

De waaiers in Zeeuws-Vlaanderen en de kasseien in de finale ten spijt krijgen we jaarlijks een massasprint in Schoten. Gelukkig want in de eendagswedstrijden is dit een uitzondering aan het komen. Geen Gaviria, Kristoff of Viviani. Wel Greipel en Kittel, maar zoek hen niet in de top van de uitslag. Kittel kon zelfs simpelweg het peloton niet volgen. Hoog tijd voor bezinning na een nochtans veelbelovend seizoensbegin. Dus schoten (…) Jakobsen en Ackermann over als favorieten. Die laatste geraakte ingesloten door een schijnbaar onbewust maneuver van de uitzakkende Morkov. Die had ook eerder al onze toekomstige topsprinter Jasper Philipsen weg gedrumd. Jasper betaalde leergeld en werd 9e na een loodzwaar voorjaar waarin hij al alles reed. Zondag ook nog Roubaix maar dan zal een periode van rust volgen. Jakobsen volgde zo verdiend zichzelf op als winnaar.

De meest succesvolle neo-prof van 2018 stond in nogal wat ploegen, maar dat was uiteraard niet voldoende voor de overwinning. Die ging naar Dieter Hermy uit Zedelgem. Dieter had met Lawless en Walscheid erbij het volledige podium. Renners die zelfs bij de meerderheid van ons kennerspubliek geen belletje doen rinkelen, vermoed ik, dus dik verdiende overwinning. Koen Heindryckx werd tweede met zijn ploeg ‘t leven is veu de rappe’ en Jan De Clercq derde.

In de stand wipt Kenny Debisschop over Thomas Soete van 3 naar 2 en blijft Patrick Byttebier ruim aan de leiding.

Zondag de helleklassieker. Morgen gaan we de laatste 5 stroken alvast verkennen in Vichte-Roubaix-Vichte. Zondag doen de sterkste 2 van de Ronde niet mee met Bettiol en Van der Poel. Dan is het aan de Belgen om eindelijk eens te scoren, zeker in een overgangsjaar als dit waarin er geen onklopbare Cancellara of Sagan rond rijdt en in afwachting van de onklopbare Van der Poel. Mijn favorieten zijn dan ook Van Avermaet en Van Aert. Maar als we mogen kiezen, gunnen we het toch Sep of Philippe.