Na het lezen van het trieste nieuws van het overlijden van Antoine Demoitié na zijn aanrijding met een motard gisteren, is mijn enthousiasme over de fantastische koers plots naar het achterplan gevallen. De motard kon de jonge renner niet meer ontwijken nadat hij vlak ervoor was gevallen. In tegenstelling tot vorige ongelukken met motards en wagens lijkt de motard hier geen enkele schuld te treffen. We leven mee met de naasten van Antoine, alsook met de motard. We leven mee met de naasten van Antoine. Sep Vanmarcke verwoorde het deze nacht al zeer mooi. Hij was dolenthousiast na zijn zeer hoopgevende prestatie, maar hij twitterde dat een tweede plaats plots helemaal niet meer belangrijk was bij zo’n vreselijk nieuws.

Toch maar proberen over de koers te berichten, want die was wel degelijk van wereldniveau. De koers brak zeer vroeg open dankzij de passage door de Moeren. Zoals zo vaak waait het daar heel hard door de open vlaktes en scheurt het peloton er al vroeg open. Sep had zich na de eerste schermutselingen al wat laten uitzakken toen het alsnog brak. Het vergde een inspanning op zijn Cancellara’s om nog weer in de kop van het peloton te geraken. Er waren twijfels over zijn conditie na zijn verkoudheid en vooral de antibiotica kuur die er op volgde. Om eerlijk te zijn geloofde ik niet dat hij al in staat zou zijn om van zo’n inspanning voldoende te recupereren om nog mee te doen voor de overwinning. Het tegendeel was waar. Terug in het eerste peleton maakte hij zelfs meteen verder koers. Zeer vaak met zijn neus in de wind. Toen Sagan zijn demarrage plaatste op de verschrikkelijke Kemmel ging Cancellara vlot mee. Sep zat wat verderop samen met Van Avermaet, Stybar en Rowe. Hij kon als enige nog het kloofje overbruggen. Greg had een uitvlucht na zijn griepje. Stybar echter mist zoals al vaker dit seizoen net dat tikkeltje punch om met de besten mee te kunnen. In de achtervolging namen de mannen van Etixx zonder twijfelen weer hun verantwoordelijkheid op. Klasse. Ze hebben dit jaar een zeer sterke ploeg in de breedte, maar missen een kopman in topconditie. Boonen laat hoopgevende signalen zien, maar moet passen van zodra het bergop gaat. Hij zet zoals verwacht alles op Roubaix. Stybar is degelijk maar komt tekort om absolute kopman te zijn. Terpstra, Martin en Vandenbergh zijn hardrijders, maar hebben het moeilijk om af te werken. Lampaert en Vermote zijn ook van die categorie en worden duidelijk gemist om het vuile werk te helpen opknappen. Gaviria is een klasbak maar betaalt nog leergeld. Met vier Quick-steppers konden ze de kloof niet dicht rijden op de drie toppers vooraan. De sterksten zaten dus duidelijk vooraan. Fabian schuwde duidelijk het werk niet. Hij nam de langste beurten voor zijn rekening, vooral op de stukken vals plat. Het is uiteraard zijn sterke punt, maar ik kon mij niet van de indruk ontdoen dat hij eerder die laatste percentjes conditie nog wou bijschaven dan dat hij echt voor de overwinning ging. In de sprint ging Kuznetsov eerst aan maar werd vlot geremonteerd door de wereldkampioen. Dik verdiende overwinning dus voor Peter Sagan, die net als vrijdag de beslissende demarrage plaatste. Eerste overwinning trouwens in zijn regenboogtrui en hij heeft ze allerminst gestolen. Wat een fantastisch uithangbord voor onze sport. Bij de achtervolgers vloerde Démare nog Gaviria en de wisselvallige Roelandts.

Andy Moerman, al jaren trouwe Megavelo speler, behaalde een mooie dagoverwinning. Daisy Prieels en trouwe sponsor Karel Vanovervelt mochten mee op het podium.

In de stand springt Andy naar de derde plaats. Steven Maes kampeert op de tweede plaats, ondanks het ontbreken van Cancellara in de ploeg. Het is Cobe Lapierre die voor het eerst de leiding neemt. Zijn broer volgt trouwens op plaats 5. Straffe prestatie van de Lapierrekes en het ziet er niet naar uit dat ze snel zullen weggeblazen worden vooraan.

Deze week is er de KBC 3-daagse, maar die telt niet mee voor Megavelo, dus is het stilte voor de storm van zondag. De officieuze Vlaamse feestdag. De hoogmis van de religie die wielrennen is. De Ronde van Vlaanderen! Hoog tijd om Paas- of Pinkstermaandag te verplaatsen en de Rondemaandag in te voeren.

Zoals voorspeld legden de favorieten gisteren alle kaarten op tafel. Het werd zoals elk jaar een spektakel waarin de kopmannen van vroeg in de wedstrijd koers maakten. Dat leverde heel wat interessante conclusies op. Roelandts en Boonen openden reeds vroeg de debatten op de Taaienberg. Alle kopmannen en hun belangrijkste luitenanten waren op de afspraak. Met uitzondering van Kristoff (niet goed genoeg) en Van Avermaet (ziek). Het sleutelmoment gebeurde even later toen Cancellara zijn versnellingsapparaat kapot trok toen hij zijn ketting er weer wou opleggen. Twee minuten verloren en bij elke gewone sterveling is de koers dan voorbij. Zeker gezien de mannen van Etixx er snoeihard de pees op legden met voornamelijk Vandenbergh en Martin. Toch slaagde Spartacus er nog in om terug te keren. Voornamelijk dankzij eerst Devolder en daarna Stuyven. Net nadat beide Trek renners kwamen aansluiten en even willen op adem komen, demarreren Kwiatkowski en Sagan. Dat is ook het moment dat Etixx de koers verliest want niemand van de blauwe brigade kon aanpikken. In de achtervolging moeten ze bovendien het werk alleen opknappen, ondanks het feit dat er nog koppeltjes van Trek en BMC bij waren. Maar het was ook van niet beter kunnen. De twee sterkste mannen zaten duidelijk vooraan. Enkel Jasper en Fabian hadden een geldig excuus. In de sprint laat Sagan zich ogenschijnlijk ringeloren als een nieuweling door Kwiatkowski. Het deed zelfs denken aan Uran en Vinokourov op de Spelen in London, maar dit is een heel andere situatie. Sagan had maar wat graag een eerste keer gewonnen in zijn regenboogtrui. Hij zat gewoon stikkapot in de finale. Net als vorig jaar met Stybar en Thomas trouwens. En zo zijn de gebeden van Michel verhoord. ‘Waar is Kwiatkowski, geef ons Kwiatkowski!’. Stannard springt daarachter nog naar plaats 3 en de mannen van Trek waren intussen voldoende gerecupereerd om samen de sprint te winnen van de achtervolgende groep.

Mijn sterren voor de Ronde zijn daaorm:

***** Van Avermaet, Cancellara

**** Sagan, Kwiatkowski, Stuyven

*** Boonen, Benoot, Vanmarcke, Terpstra, Stannard, Stybar, Thomas

** Kristoff, …

Robin Verstyn had de volledige top vijf in zijn ploeg. Knap gespeeld en voldoende voor een ruime overwinning. Lore Van Eenooghe en Cobe Lapierre winnen de sprint van de achtervolgers.

Dankzij zijn topscore neemt Robin ook de leiding over van Steven Maes in het klassement. Cobe Lapierre (laureaat 2008) springt naar plaats 3.

Morgen Gent-Wevelgem. Net als vorig jaar in slecht weer, maar vermoedelijk toch iets minder extreem.

Op het vlak van terrorisme staan we wereldwijd in een negatief daglicht de voorbije maanden. Met een triest dieptepunt voorbije dinsdag. Ook op gebied van de koers staan we echter op de wereldkaart, maar dan net positief. Mede daarom is het de goede beslissing geweest om de koers te laten doorgaan. De koers werd bovendien onderweg gekleurd en tenslotte ook gewonnen door de Belgen. Theuns, Benoot, Devenyns, Vliegen, Maes en vooral Van Avermaet maakten de koers onderweg hard. In extremis werd het toch nog een elitespurt, die ondanks de tegenwind te vroeg in gang werd gezet door toptalent Gaviria. Deze klasbak komt nog terug om te winnen. Dit moet de eerste Zuid-Amerikaan zijn die winstkansen heeft op onze kasseiwegen. Fantastisch voor de mondialisering van onze Vlaamse koersspecialiteit. In schril contrast met ons veldrijden helaas. Maar goed, we wijken af. Fernando te vroeg op kop dus na berenwerk van zijn ploegmakker Terpstra. Theuns heeft geen andere keuze dan ook zijn sprint in gang trekken. Hij remonteert de Colombiaan, maar wordt op zijn beurt nog ingehaald door Cocquard en Jens Debusschere. Die heeft de overwinning niet gestolen, want zette de sprint pas in vanuit ca tiende positie en reed met voorsprong de snelste sprint. De schoonbroer van Roelandts behaalt zo de mooiste overwining uit zijn carrière tot dusver. Het is meteen de 12^e Belg die dit jaar een overwinning behaalt (17 in totaal). Vandaag zijn intussen 18 en 19 er bij gekomen. En niet enkel kleine wedstrijden. Zo zijn de drie grootste Vlaamse voorjaarskoersen tot nu toe door landgenoten gewonnen. Wat een weelde plots in vergelijking met enkele jaren terug, toen we er amper in slaagden een voorjaarskoers te winnen. We kunnen maar hopen dat de trend zich doorzet.

Nic Vanhuffel was één van de 30 managers met Debusschere in de ploeg. Als ex-mechanieker van Edward Theuns had hij uiteraard ook de nummer drie opgenomen. Met ook nog Keukeleire had hij voldoende aan 3 scorende renners om de dagoverwinning binnen te halen. Nathalie Haulet en Steven Maes worden tweede en derde.

Steven neemt dankzij zijn derde plaats de leidersplaats over van Jasper Maes. Eddy De Waele wordt tweede en Jasper zakt naar plaats 3.

Morgen is er de E3 prijs. De eerste thuiswedstrijd voor Sep Vanmarcke. Benieuwd op welk niveau hij staat. Traditioneel leggen alle favorieten voor de Ronde hier de eerste keer echt de kaarten op tafel. Let the games begin!

Het eerste monument van het jaar zit er op. De Primavera blinkt nooit uit in een verrassend koersverloop en wisselende winstkansen, maar deze editie viel op dat vlak toch wel bijzonder hard tegen. Slechts één kansrijke aanval op de Poggio. Michal Kwiatkowski sprong weg net voor de top en reed een sterke afdaling. Verdienstelijk, maar waarom bleven de andere aanvallers zitten? Cancellara, Boasson Hagen en Van Avermaet probeerden het nog op het vlakke, maar dat is toch eerder een loterij. Ook bij een aanval op de Poggio speelt die factor uiteraard, maar daar bepaalt je eigen sterkte toch veel meer de kans tot slagen. Het goeie nieuws voor de Vlamingen met het oog op wat komen zal, is dat Cancellara voor het eerst dit seizoen zijn limieten vindt. Spartacus is niet onfeilbaar. We kregen dus een sprint met een uitgedund elite peloton. Toptalent Gaviria speelde hierin een hoofdrol. Hij haalde eigenhandig Boasson Hagen en Van Avermaet terug. Verbluffend als je dat op 21-jarige leeftijd al kan in de langste koers van het jaar. Maar in een seconde onoplettendheid verkwanselde hij zijn inspanning en grote winstkansen. Hij reed tegen het achterwiel van Greg. Eigen fout. Blijft hij recht, dan zie ik niet in wie hem kon kloppen. In zijn val sleurde hij gelukkig niemand mee, maar hij hypothekeerde wel de kansen van onder meer Sagan. Roelandts profiteerde meteen van de verwarring. Een razendsnelle en geniale beslissing die hem tot 50m van het einde de overwinning leek op te leveren. Verstandige en degelijke coureur toch. Maar Ben Swift en Arnaud Démare kwamen er nog over. De Fransman had er vorig jaar een kwakkelseizoen opzitten, maar is zeker geen eendagsvlieg. Anders word je geen wereldkampioen bij de beloften. Ook op kasseien kan hij goed uit de voeten. Zo werd hij al tweede in Gent-Wevelgem. Alle respect voor Arnaud, maar waar zaten de andere sprinters dan, hoor ik u denken. De Duitsers Degenkolb, Kittel en Greipel zaten voor hun TV. Kristoff was niet goed genoeg. Mijn topfavoriet Matthews is niet kunnen terug keren na een val vlak voor de Cipressa. Net als Cavendish en Bennati. Overigens was ook Démare daarbij betrokken, maar die is wel nog kunnen terugkeren. Zij het met wat hulp van de ploegwagen. Conclusie: de Fransman wint verrassend en niet volkomen fair, maar al bij al toch verdiend.

In de marge van de koers moet er mij nog iets van het hart. Namelijk dat het niveau van de verslaggeving toch angstwekkend gezakt is. Vooreerst had geen van beide grijze sporza eminenties gezien dat Kwiatkowski ingelopen werd en zaten ze dus tot vlak voor de finish op het verkeerde spoor. Vervolgens hebben ze amper iemand herkend in de sprint. Ik citeer: “Is dat Démare?” over de winnaar (wie anders van FDJ?) en “Wie haalt de man van Lotto nog bij” over landgenoot Roelandts. In Parijs-Nice idem dito over Edward Theuns. Dat het niet evident is om de renners in een fractie van een seconde te herkennen met hun brillen en helmen, is een feit. Maar dergelijke (sub)toppers en zeker de landgenoten moet je toch met je ogen toe herkennen als je je beroep een beetje ernstig neemt en je je treffelijk hebt voorbereid. Het zou Renaat Schotte niet overkomen. Mensen luisteren niet naar wielercommentaar voor eloquentie (welbespraaktheid nvdr) maar voor koersinzicht en duiding, Michel. Tijd dus voor herbronning en bijscholing. Of een welverdiend pensioen.

Terug naar ons spelletje. Vrij onverwacht hadden 41 ploegmanagers de Fransman in hun ploeg opgenomen. Meer dan Roelandts (32x) en uiteraard Swift (4x). Niemand had hen alle drie. Alex Liedts had er twee en kon er het meeste finishers bij plaatsen. De schoonvader van Pieter Turtelboom (laureaat 2014) hield Jurgen Verschelde en Davy Vierstraete achter zich. De stand is volledig overhoop gegooid. Het is mijn neef Jasper Maes die de leiding neemt. Hij heeft tot nu toe alle 4 de winnaars in zijn ploeg. Steven Maes (geen familie) is eerste achtervolger en Bart Claeys komt terug de top drie binnen.

Woensdag is er Dwars door Vlaanderen en kamperen de toppers enkele weken bij ons. Vanaf nu tot het einde zijn er dan ook meerdere Megavelo wedstrijden per week.

De koers van de ‘witte stroatn’ heeft zoals ieder jaar weer voor het nodige spektakel gezorgd. Een spannende koers door de prachtig glooiende Toscaanse landschappen waarin toppers uit zowel de de klim- als de kasseikoersen het tegen mekaar opnemen. Fantastisch. Dit jaar kwamen de Valverdes en Nibali’s van deze wereld net iets te kort om echt voor de overwinning mee te doen. Die strijd ging tussen Cancellara, Sagan, Stybar en de verrassende Brambilla. De Italiaan reed een dijk van een wedstrijd. Als enige overblijver van de vroege vlucht had hij nog twee demarrages in petto waarvan de tweede tot zeer dicht bij de finish rijkte. Vreemd  genoeg geloofde niemand onder ons in hem, ondanks zijn overwinning in Mallorca en lage prijs. In alle geval bracht hij zijn ploegmaat Stybar in een zetel naar de finish. Het achtervolgingswerk kwam op de brede schouders van Cancellara en Sagan. En dat met een zware finish bergop voor de boeg. Stybar leek gewonnen spel te hebben. Dat was echter zonder Spartacus gerekend.  Die is duidelijk niet van plan om in zijn laatste profjaar uit te bollen. Als hij dit kan afmaken vanuit een nadelige strategische positie en vooral op een aankomst waar lichtere en explosievere (lees jongere) collega’s in het voordeel zijn, dan moet hij toch wel uitzonderlijk sterk zijn. En dan kunnen we eigenlijk als Vlaming enkel maar hopen dat hij tegen de Heilige week al een beetje over zijn vormpiek heen is. En dat brengt ons weer bij Sep Vanmarcke, die vandaag zijn eerste wedstrijd van het seizoen, de proloog van Parijs-Nice, afsloot op een mooie 15^e plaats. Hij liet daarmee toch verschillende specialisten achter zich, dus dit is een zeer goed eerste signaal.

Ook in Megavelo kregen we een bijzonder spannende strijd. Arne Lapierre, Frederik Maeghe en Karel Vanovervelt eindigden alle drie met even veel punten. Het is Arne die met de ritwinst gaat lopen wegens het laagste ploegbudget. De broer van Cobe, laureaat van 2008, neemt meteen ook de leiding in het klassement over van Wim Blomme. Hij wordt op de voet gevolgd door Karel en Fredje, die al voor de derde wedstrijd op rij ex aequo eindigen. Niet verwonderlijk gezien de basis van hun ploeg uit dezelfde renners bestaat.

We krijgen nu een kleine adempauze tot Milaan-Sanremo binnen twee weken, het eerste monument van het voorjaar. Intussen bereiden de renners zich voor in Parijs-Nice en Tirreno-Adriatico.