Beste koersliefhebbers,
de laatste klassieker van het voorjaar volgde gisteren weer de trend van dit seizoen. Saai onderweg, maar spetterend op het einde. Niemand die nog iets probeert op de Redoute wegens veel te ver tot de finish en er rijden geen VDB’s en Bartoli’s meer mee die enkele klasses beter zijn dan de rest. Er is een nivellering aan de top. Niemand heeft nog cartouches op overschot en iedereen houdt die tot op het einde. Dit geeft afwachtende koersen, maar ook spanning tot op de streep. In geen enkele topkoers dit jaar was de winnaar gekend op meer dan 50m van de streep. Er kwamen telkens nog meerdere renners in aanmerking en zelfs nog vaak meerdere groepjes van renners onderling, denk maar aan de Ronde en Roubaix. Voor de collega’s van Sporza is het natuurlijk niet aangenaam werken, maar op zich is er niets mis met een lang voorspel als de climax maar de moeite is.
Alejandro Valverde zal het roerend met mij eens zijn, net als zijn nieuwe vriendin. Zijn ex-vrouw kan er met haar royale alimentatie ook maar wel bij varen. Maar we dwalen af. El imbatido deed zijn naam gisteren weer alle eer aan. Hij was zonder discussie de beste, maar moest het ook verstandig aanpakken zonder ploegmaats in de kopgroep. Vooral zijn aartsvijand Joaquin Rodriguez en zijn ploegmaats vielen hem doorlopend aan, maar Alejandro liet zich niet onder druk zetten. Op de Saint-Nicolas reed hij zelf het gat dicht op een groepje met de ontsnapte Caruso. In de laatste kilometer naar Ans toe was Moreno ontsnapt. De ex-winnaar van de Waalse Pijl reed regelrecht naar de grootste overwinning in zijn carrière, maar Valverde reed alsnog het gat dicht met heel de bende in zijn wiel. Hij kwam 50m op adem en versloeg vervolgens Rodriguez de sprint. De beste heeft gewonnen, heet dat dan.
Karel Holvoet zag het graag gebeuren en haalde met ruime voorsprong zijn tweede overwinning op rij binnen. Mattijs Leenknegt, met de prachtige ploegnaam Etixx Drinktixx, werd tweede, net voor Ardennenspecialist Free Claerbout.
In de stand zijn er nog heel wat verschuivingen, zelfs in de top 5, maar de eindstand maken we pas bekend op de Nacht donderdag.
Gisteren had Michel Wuyts het in Sportweekend over de 3 grootste talenten die we dit voorjaar zagen: Tiesj Bennoot, Edward Theuns en … Dylan Teuns. Dylan is zonder discussie een talent, maar heeft bijlange nog niet laten zien wat onze Yves Lampaert al toonde in Roubaix. Namelijk in een monument de koers màken als knecht. Dus Michel: jij en Dylan zijn ook welkom, maar de 3 grootste talenten zullen donderdag bij ons in Vichte aanwezig zijn! Allen daarheen! Laatste dag van de voorinschrijvingen trouwens.
Voor zij die er niet kunnen bij zijn: schrijf alvast 30 april 2016 op. Bedankt voor jullie deelname en tot volgend jaar!
Sportieve groeten,
Reinout
Beste koersliefhebbers,
De Waalse Pijl is al jaren het WK voor klimspurters. Net als bij Milaan-Sanremo wil men bij de organisatie af van dat statuut en wil men het parcours veranderen om de koers eerder open te breken. Het resultaat is echter hetzelfde. Hun opzet mislukt. Die extra helling zorgt er helemaal niet voor dat de favorieten er vroeger aan beginnen. Het zorgt er enkel voor dat er enkele aanklampers moeten lossen, maar die zouden zonder die helling ook geen rol van betekenis meer gespeeld hebben. Vandaar: schoenmaker, blijf bij je leest. Er is niets mis met een WK voor klimspurters. In tegendeel.
Het grote nadeel van een sprintkoers is natuurlijk dat er onderweg niet zoveel te beleven valt. Ook nu waren de valpartijen de meest opwindende gebeurtenissen. Het was wachten op aanvallen van Vlaamse klimtalenten als Louis Vervaeke (onthoud de naam!) en vooral Tim Wellens voor wat spanning. Maar zoals steeds werd de koers beslist op de muur. Temporijden en op het juiste moment een versnelling plaatsen die je kan volhouden tot de streep. Alejandro Valverde kan het als de beste. Tweede werd het Franse goudhaantje Julian Alaphilippe, voor de Zwitser Albasini.
Karel Holvoet was de enige die de Spanjaard in zijn ploeg, de snoeiharde spechten V06, opnam. Hij haalde het dan ook met ruime voorsprong op onze hoofdsponsor Henk Capoen en Jozefien – ik wil een nieuwe ploegnaam – Derammelaere.
In de stand bijzonder weinig verschuivingen. Uit de top tien schuiven enkel Karel Maes en Davy Debel voorzichtjes op richting de prijswinnende top 5. Dieter Van Lierde mag stilaan op zijn beide oren slapen. De tweede plaats van Frank Loncke en derde van Bart Deman zijn echter allesbehalve veilig. Het wordt nog spannend zondag. De einduitslag wordt pas bekend gemaakt op de Nacht.
Voor zij die trouwens nog niet ingeschreven zijn: voorinschrijvingen lopen nog tot zondag. Intussen hebben volgende (ex-)renners bevestigd:
- Nico Mattan , legendarische ex-winnaar Gent-Wevelgem
- Jens Keukeleire, nr 6 Paris-Roubaix
- Tiesj Benoot, nr 5 van de Ronde van Vlaanderen
- Edward Theuns, leider in de UCI Europe Tour
- Yves Lampaert, nr 7 van Paris-Roubaix en promotor van ons West-Vlaams dialect
Naast Renaat Schotte, Jo Planckaert en Jonathan Bockstael dus een prachtige affiche, al zeg ik het zelf. Hopelijk tot donderdag dus!
Sportieve groeten,
Reinout
Beste koersliefhebbers,
De Amstel kende dit jaar opnieuw zijn voorspelbare verloop, waarbij de spanning geleidelijk opgevoerd wordt tot een spetterend slot. Tourwinnaar Nibali zorgde onderweg Armstrong-gewijs voor wat afleiding. Fuglsang plaatste op de Bemelerberg, de voorlaatste helling, een bijzonder snedige demarrage. Greg Van Avermaet kon als enige volgen, maar weigerde mee te werken. Er werd even getwijfeld in het peloton, maar doordat Fuglsang niet door wou met Greg aan zijn been, werden ze terug in gelopen. Een unieke kans voor beiden nochtans, maar Greg volgde trouw de orders van de ploeg op. Hij beloonde Gilbert daarmee ook voor het berenwerk dat Phil voor hem leverde op het jongste WK in Ponferrada. Klasse. Ik ben dan ook absoluut niet akkoord met Michel Wuyts, die deze taktiek een blunder noemde. Ten eerste omdat Phil de beste finisher van het hele peloton is op de Cauberg en ten tweede omdat hij nu eenmaal een betere afwerker is dan Greg. Gilbert was er ook veel dichter bij dan zijn tiende plaats doet vermoeden. Michael Matthews heeft alle kleuren van de regenboog gezien om hem te volgen en reed zichzelf de vernieling in, zo gaf hij achteraf zelf toe. Als Matthews was gelost, dan wou ik nog eens zien wie er achter Gilbert zou gereden hebben. Er is bijzonder weinig tijd voor organisatie bovenop de Cauberg. Vanuit de chaos kwam wereldkampioen Kwiatkowski autoritair naar de overwinning gespurt. Ongelofelijk dat hij zo snel gerecupereerd was van de beklimming als je ziet dat hij daar plooit in de achtervolging op Gilbert en Matthews. Klasse ook dat een snotneus van 24 jaar zijn broek veegt aan de druk van de wereldkampioenentrui (welke vloek?) en ook aan de druk op de Etixx-Quickstep ploeg.
Mieke De Waele werd na twee podiumplaatsen beloond met de overwinning. Jan Vandeputte en Lieven Sichien werden tweede en derde.
In de stand blijft Dieter Van Lierde aan de leiding met Frank Loncke en Bart Deman in zijn kielzog. Voor hen mag Kwiatkowski de resterende 2 wedstrijden ook nog winnen. Achter hen sluipen vooral Davy Debel, Karel Maes, Anne-Sophie Serlet en vooral Roel Masschelein dichterbij. Ze zullen echter een serieuze eindsprint nodig hebben om Dieter nog te bedreigen. Plaats 2 tot 5 zijn vlotter bereikbaar. Het wordt nog spannend!
Sportieve groeten,
Reinout
Beste koersliefhebbers,
de klimmers zijn gisteren aan hun 4 voorjaarskoersen begonnen onder een stralende lentezon. Althans, een deel ervan, want behalve Gilbert en Matthews, wachten de toppers nog tot de Amstel om er in te vliegen. Het waren dan ook hun ploegen die het gewicht van de wedstrijd moesten dragen. Orica faalde want hun kopman zat op het einde moederziel alleen. Eén ploegmaat was nochtans voldoende geweest voor de overwinning. Maar de eerste ploegmaat bolde pas een kleine 6 minuten later als 84e over de streep. Ploegleider gebuisd, zou je denken, maar in een koers zonder oortjes kan je het niet (volledig) in zijn schoenen schuiven. Ploegmakkers gebuisd dus. Nochtans stond een groot deel van de tweevoudige zilveren medaille van het WK ploegentijdrit aan de start. Geen pannenkoeken dus, maar gewoon te weinig koersinstinct. Dan deed BMC het stukken beter. Met Ben Hermans een handvol seconden voor het peleton rijdend, controleerden ze toch alle uitvallen. Een zeer riskante taktiek, gezien ze bij iedere poging het hele peleton, inclusief sniper Matthews, dichterbij brachten. Maar dan hielden ze weer netjes de benen stil. Ben Hermans was natuurlijk ook super sterk. Ondanks de vele kilometers op kop, kon hij toch de laatste 2 hellingen aan een hoog tempo oprijden. In de sprint was Matthews veel sneller dan de rest van het pak. Hij wordt direct tot favoriet gebombardeerd voor de andere 3 klassiekers. Voor de Amstel en zeker voor Luik vind ik hem echter nog te groen achter de oren. De Waalse Pijl ligt qua afstand wel binnen zijn bereik.
Frans Soete, onze chef-kok op de Nacht der Megavelo, selecteerde naast Hermans ook Gilbert en Gallopin en had dus 3 man uit de top 4. Voldoende voor een ruime overwinning. Roel Masschelein werd tweede, net voor Mieke De Waele.
In de stand zijn er weinig verschuivingen. Stilte voor de storm. Dieter Van Lierde blijft aan de leiding, voor Frank en Bart. Die zouden zonder twijfel tekenen voor een scenario waarbij outsiders de laatste 3 wedstrijden winnen. In het Megavelo peleton zitten echter nog verschillende spelers met een serieuze eindsprint in de benen. Die hopen uiteraard op andere scenario’s.
Sportieve groeten,
Reinout
Beste koersliefhebbers,
prachtig weer gisteren voor de laatste kasseiklassieker van het jaar. Het leverde weer fantastische beelden op met stofwolken die kilometers ver zichtbaar waren in het groene landschap. De koers zelf was vrij lang gesloten, maar leverde nog meer dan vorige week een spetterend spektakel op in de finale. De kansen wisselden constant. Het was Sir Bradley die de finale inluidde met een demarrage waar echt muziek in zat. Eventjes was er paniek bij Etixx-Quick-step, dat tot dan toe de koers in handen had. Ondanks het feit dat Vandenbergh mee was met Bradley, sprong Stybar er nog achterna. Krachten die hij in de sprint zou tekort komen. Ook Debusschere was mee, maar niemand wou mee werken met Wiggins. Vreemd, want dan had de bal in het kamp van Degenkolb en Vanmarcke gelegen en uiteindelijk waren Stybar en Debusschere in principe ook de betere sprinters. Enige verklaring is dat ze schrik hadden dat Wiggo hen later uit het wiel ging rijden. Het geeft aan dat Sir Bradley wel degelijk winstkansen toegedicht werd en er dus geen holle hype gecreëerd was door Sky en de rest van de pers. De ex-Tourwinnaar probeerde het later nog eens in de achtervolging, maar zonder succes. Zijn wegcarrière werd niet afgesloten met een historische climax. Onze andere chouchou, Sep Vanmarcke, had net zoals de rest van het voorjaar brute pech. Net zoals in de Omloop en de E3 werd hij uitgeschakeld door pech nét op het moment dat hij iedereen uit het wiel reed. Onwaarschijnlijk. Op Carrefour, waar wij stonden, was er nog steeds een aanzienlijke kopgroep samen. Het was zowaar Yves Lampaert die, ondanks serieus knechtwerk voorheen, de beslissende versnelling plaatste. Van Avermaet sprong heel slim mee en de twee vonden mekaar snel. Maar John Degenkolb reed nog alleen het gat dicht. Later herhaalde Stybar dit nog en uiteindelijk sloten ook nog Boom, Elmiger en Keukeleire aan. Een sprint met zeven op de piste in Roubaix. Dat is geleden van 1997, toen onze analist op de Nacht, Jo Planckaert, Tchmil en Museeuw klopte, maar Frederic Guesdon won. Ook deze keer kon het nog een complete verrassing worden, maar John Beton was een klasse te sterk voor de rest. Een prestatie die heel vergelijkbaar is met die van Kristoff. Twee mannen die massasprints winnen, maar die de sprint niet afwachten. Prachtige atleten. Mooie reclame voor het wielrennen. Vreemd genoeg werd John Degenkolb niet als topfavoriet gezien, afgaande op zijn persconferentie waar amper 3 (!) journalisten aanwezig waren. Ook zijn code bij de bookmakers was vrij hoog. Net als in Milaan-Sanremo was die 8/1. Net als toen had ik dankbaar mijn geld op hem ingezet 🙂
In Megavelo werden er opnieuw topscores genoteerd. Dieter “Bernard Massard” Van Lierde was de winnaar van de dag. Hij won Parijs-Roubaix voor Davy Debel en Mathieu “Bob de bouwer” Florin. Na tweede plaatsen in de andere 2 monumenten is hij ook de verdiende nieuwe leider. Hij slaat meteen een kloof tov Frank Loncke en Bart Deman. Nu komen de klimkoersen eraan en wordt een blik nieuwe renners open getrokken. Dieter heeft echter enkel nog Dennis Vanendert en moet er dus op rekenen dat vaak gespeelde renners als Wellens, Gilbert, Jelle Vanendert, Henao, … niet te veel punten pakken. Omgekeerd weet Sybille Geers bvb voor wie ze moet supporteren om de eerste vrouwelijke eindwinnaar van Megavelo te worden. Ze bereidt alvast best haar interview voor met Renaat. En Fredje mag alvast zijn visa kaart mee geven voor een nieuw kleedje. Zij die nog klim-ijzers in het vuur hebben, kunnen nog grote sprongen naar voor maken. Het wordt nog spannend!
Te beginnen woensdag met de Brabantse Pijl.
Sportieve groeten,
Reinout
