Geef je een klassieker weg aan een ploegmaat of niet? Wat mij betreft beantwoorden we de vraag best pas na Roubaix. Enerzijds kan Wout zijn voorjaar er net als vorig jaar plots op zitten en dan laat je best niets liggen. Anderzijds heeft Wout de E3 en de groene trui vorig jaar al mee te danken aan Laporte en zal die nóg harder dan voorheen zijn best doen om zijn dankbare kopman naar de overwinning te loodsen in de Ronde en Roubaix. En dat gevoel zal ook afstralen op de andere ploegmaats. De overwinning kon echter even goed naar die andere loyale luitenant gegaan zijn: Nathan Van Hooydonck. Die was namelijk ontsnapt met een zeer kansrijke groep met onder andere Laporte (daar al attent mee), Kragh Andersen, Pedersen, Mohoric en een sterke Vermeersch. Topsprinter Jakobsen probeerde er alleen naartoe te rijden, maar het werd een chasse patate. Gezien het geplaagde Soudal- Quick-step niemand mee had, zette Kasper Asgreen zich op kop. Hij zorgde er eigenhandig voor dat de vluchters terug ingerekend werden ten voordele van Merlier. Samen met Van Lerberghe de enige op niveau in de voorjaarskern van Lefevere. Daarmee speelde hij echter ook ongewild in de kaart van Van Aert, want die ontbond op de tweede passage van de Kemmel zijn duivels. Met het gekende gevolg. Een duo tijdrit van 50km met zijn Franse makker Laporte. Achter hen werd het een mooi gevecht om de derde plaats. Gewonnen door onze dorpsgenoot Vanmarcke, die daar terecht heel tevreden mee was.

Vanmarcke kwam jaar na jaar in minder ploegen terecht. 136 keer in 2021, 117 in 2022 nu slechts in 58 ploegen meer. Maar zij die er bleven in geloven, werden beloond. Zo ook onze dagwinnaar Arne Lapierre, broer van ex-winnaar Cobe. Hij liet Geert Limpens en Peter Dheygere achter zich.

In de stand blijft Dieter Van Lierde aan de leiding, maar Linus De Weirdt zit hem nu wel heel dicht op de hielen. Thomas Soete klimt naar plaats 3.

Enkele dagen na hun prachtige duel op de flanken van de Poggio werden we ook onderweg in Vlaamse velden getrakteerd op een prachtig duel tussen Pogacar, Van der Poel en Van Aert. In plaats van 10km koers kregen we er vandaag maar liefst 80. Met het Megavelo bestuur waren we daar getuige van. Fantastisch dat de Sloveense tweevoudige Tourwinnaar in Vlaanderen komt rijden, terwijl dit zijn kansen op nieuwe eindwinst in Parijs niet per se ten goede komt. Op de Kanarieberg hielden de tenoren zich nog gedeisd, maar op onze tweede locatie, de Taaienberg, ontbond Mathieu al een eerste keer zijn duivels. Wout was de enige die kon volgen. Pogacar had de boot gemist, maar kon later terug aansluiten met een groepje achtervolgers. Onderweg naar het tweeluik Paterberg-Kwaremont anticipeerden Kragh Andersen, Van Hooydonck en Mohoric. Van der Poel sprong er even later naartoe en bracht ook de andere 2 tenoren mee. Zowel op de Paterberg als de op de Kwaremont was het Pogacar die serieus door trok om de 2 ploegmaats van zijn concurrenten er af te rijden. Hij trok daarbij zo hard door dat Van Aert moest lossen. Op de uitloper kon hij knap terug aansluiten, maar op de laatste knik moest hij terug een gaatje laten. Net op dat moment valt een motard en moet de Sloveen inhouden. Daar heeft Wout het geluk aan zijn zijde. Op de Karnemelkbeek en de Tiegem kon hij zich wel in het wiel vast bijten en zo rijden de Grote Drie samen naar Harelbeke. Wout en Mathieu rekenden op hun sprint. Tadej probeerde er met 2 demarrages aan te ontsnappen, maar zijn 2 concurrenten haalden hem elk eens terug. Zo kregen we een koninklijke sprint. Wout toonde zich daarin overtuigend sterker, terwijl het onderweg net andersom leek. Goed voor de moraal zo vlak voor de Ronde. De uitslag mag zondag dan ook dezelfde zijn wat mij betreft 😉

Enkelen onder ons hadden de Grote Drie in hun ploeg. Dat neemt echter zo’n grote hap uit het budget dat de andere 9 renners onvoldoende punten scoren om de overwinning op te leveren. Die gaat vandaag naar Pieter Turtelboom, die een mooie dag E3 met een climax afsluit. Hij deed het met zonder Pogacar, maar naast Wout en Mathieu ook Kung en Andersen. Jan Deluyker en Bram Schietgat kwamen net tekort.

In de stand blijft Dieter Van Lierde aan de leiding voor Jochen Deweer. Linus De Weirdt, één van onze jeugdige spelers,  schuift op naar plaats 3.

Wie kon de Sloveense halfgod onderweg naar Sanremo van de overwinning houden? Van der Poel was nog naar zijn vorm aan het zoeken na een anonieme Tirreno. Van Aert lag ook achter op schema nadat zijn voorbereiding was verstoord door ziekte. Toch waren zij samen met de verrassende Ganna de enige 2 die de verwachte aanval van Pogacar konden volgen. De Sloveen had zijn team laten werken op de Cipressa, liet in het eerste deel van de Poggio het initiatief aan Bahrain, waarna Wellens zijn kopman lanceerde en Trentin het gat liet vallen. Het werd echter geen onhoudbare raket aanval. Ganna moest geen meter lossen. Wout moest alle zeilen bij zetten om het gat dicht te krijgen. Hij bracht echter ook Van der Poel terug in het wiel. Die had op de Cipressa alle moeite om zich te beheersen, maar was op de Poggio een stuk koelbloediger. Vlak voor de top knalde hij weg van zijn 3 medevluchters. Niemand had nog een antwoord. Het gat was absoluut niet groot, maar hij hield wel zeer knap stand. Verrassende maar verdiende overwinning voor The Flying Dutchman.

De 4 toppers waren uiteraard 4 dure vogels in onze pronostiek. Niemand had ze dan ook alle 4 in zijn ploeg. De combinatie Ganna, Van Aert en Van der Poel, het podium dus, kwam wel voor. Het was Eric Demets, koersdirecteur van Halle-Ingooigem, die daarnaast nog het meeste punten sprokkelde en zo Fabrice Laga (loopmakker van leider Dieter Van Lierde) en Dries Demeyer (nog een loper) achter zich hield.

In de stand blijft Dieter Van Lierde, aan de leiding. Jochen Deweer en Stijn Vandenberghe van White House design schuiven een plaatsje op.

Thomas Pidcock. 23 jaar. Alleskunner. Wereldkampioen veldrijden, Olympisch kampioen mountainbike, winnaar op Alpe D’huez en nu ook van de Strade. En hoe. Op 50km van de streep liet hij zijn medevluchters Bettiol en Bagioli ter plekke in een afdaling op grind. Fenomenaal welk lef en techniek hij daar demonstreert. Topfavoriet Van der Poel ziet het gevaar en ranselt het peloton uit elkaar met een splijtende demarrage. Zo splijtend dat hij echter ook zichzelf in de vernieling rijdt en niet meer kan volgen bij de achtervolgers. Bij Alaphilippe is het nog erger gesteld. Die komt zelfs nooit in beeld en rijdt anoniem tot in Siena. Terwijl Pidcock de vroege vluchters Bystrom en de Marchi opraapt, vormt zich daarachter een grote achtervolgende groep met onder andere Benoot en zijn ploeggenoot Valter, een sterke Madouas en Mohoric. Benoot vindt de groep te groot en pakt uit met een indrukwekkende versnelling. Hij krijgt Madouas en Rui Costa mee. Valter wil zijn eigen kansen echter niet opofferen, rijdt achter zijn ploegmaat en brengt op die manier Mohoric en Simmons terug. Weg samenwerking want Benoot noch Valter willen daarna nog voor mekaar rijden. Toch lijken de 6 Pidcock in te rekenen. Ze komen op een bepaald moment op 7 seconden en kunnen de Brit bijna aanraken. Maar niemand wil de kastanjes uit het vuur halen voor een ander en Pidcock weigert ook te plooien. Hij rijdt terug weg van de kibbelende achtervolgers en wint oververdiend in Siena.

Vichtenaar Bjorn De Winter pakte in Siena uit met een indrukwekkende ploegprestatie door met alle 12 zijn renners te scoren. Met daarbij zowel Pidcock, Madouas als Rui Costa haalt hij het verdiend van Dieter Van Lierde en Patrick Huybens.

Studiegenoot Dieter Van Lierde neemt dankzij zijn tweede plaats wel de leiding in het klassement over van Christof De Saedeleer. Jochen Deweer blijft op 3. 

In Kuurne worden daags na de openingsklassieker traditioneel de messen geslepen. De verliezers van daags voordien krijgen kans op revanche. We kregen echter dezelfde protagonisten als zaterdag. Jumbo Visma pleegde alweer zeer vroeg een coup. Ditmaal niet Van Baarle en Laporte, maar Benoot, Van Hooydonck en initieel ook Tratnik. Wellens en Mohoric waren alweer attent mee en ook vroege vluchter Taco Van der Hoorn kon zijn wagonnetje aanpikken. Sagan in eerste instantie ook, maar op de eerstvolgende helling moest hij onherroepelijk uit de wielen. Een beetje pijnlijk voor de drievoudige wereldkampioen. Meestal worden de vluchters dan in de plaatselijke rondes terug gegrepen door een omvangrijke achtervolgende groep. Ditmaal hielden ze echter sterk stand, ondanks berenwerk van de mannen van Lotto voor De Lie. Ze kregen echter enkel steun van Sénéchal, in opdracht van uittredend winnaar Jakobsen. In de plaatselijke rondes rekenden Wellens en Mohoric op de sprint en moesten de Jumbo ploegmaats hen zien af te matten door afwisselend te demarreren. Vooral bij Van Hooydonck zat er nog veel snee op zijn versnellingen. Mohoric moest alles uit de kast halen om hem terug in te rekenen en verliest daar zijn eigen kansen. Bij eerdere pogingen miste Benoot explosiviteit en frisheid, maar in de laatste rechte lijn lukte het dan toch nog. Goed gespeeld van de Gentenaar en een mooie beloning voor een half jaar revalidatie na zijn zware val vorige zomer.

Conclusies van het openingsweekend: Jumbo is het nieuwe Quick-step, De Lie is ons nieuwe troetelkind. Quick-step maar ook onze andere Belgische World Tour ploeg Alpecin waren compleet afwezig en hebben nog veel werk op de plank.

Christof De Saedeleer, zaakvoerder van C&W logistics, kon na zijn derde plaats in de Omloop alsnog de overwinning binnen halen in Kuurne. Hij klopte de fameuze Blacklist en Joachim Callewaert in de sprint. Hij wordt uiteraard ook de nieuwe leider. Dimitri Van Cauwenberghe en Jochen Deweer zetten de achtervolging in.