We kregen gisteren een volledig Belgisch podium in de E3. Dat was 18 jaar geleden en is een nieuwe bevestiging van de hoogconjunctuur van het wielrennen in ons land. We zagen onderweg een bedrijvige Boonen die enkele keren trachtte weg te raken. Zo bijvoorbeeld ook op zijn geliefde Taaienberg, al was het maar uit nostalgie omdat het de voorlaatste keer was dat hij er in wedstrijd over reed. Samen met zijn nieuwe partner in crime Gilbert demarreerde hij elk om beurt tot het brak. Het was Gilbert die weg raakte met Greg, revelatie Pöstlberger en Oliver Naesen. Wat een koers rijdt die kerel. Sinds gisteren kent iedereen deze sympathieke laatbloeier. Altijd gul in de inspanning en ook in interviews. We zijn dan ook heel trots hem te mogen aankondigen op de Nacht van de Koers op 7 mei! 

Sep Vanmarcke kon later nog aansluiten samen met Durbridge, maar kon zijn inspanning andermaal niet doortrekken tot de finish omwille van maagproblemen. Op de Kwaremont ranselde Naesen de kopgroep uiteen. Enkel Gilbert en Van Avermaet konden volgen. Er was nog een kleine 50km te rijden met een kleine voorsprong op een grote groep achtervolgers, maar toch bleven ze voorop. Enerzijds omdat de sterksten vooraan zaten natuurlijk, maar anderzijds ook omdat de sterkste 2 blokken vooraan vertegenwoordigd waren. Bij de achtervolgers waren er daardoor veel afstoppers. Opvallend was ook dat andere sterke ploegen zoals Sky, Trek en Lotto onvoldoende mankracht hadden bij de nochtans omvangrijke tweede groep. Vooraan leek Gilbert in de tang te zitten bij Naesen en Van Avermaet, trainingspartners bij de Parelvissers. Hij zag het gevaar en plaatste een vlijmscherpe versnelling op Tiegemberg. Greg volgde. Naesen plooide, maar brak niet. Vreemd genoeg trok Greg nog eens stevig door toen Oliver net weer wou aansluiten. Uiteraard is het ieder voor zich in koers, zeker onder niet-ploegmaats, maar het was toch een overbodige en wat mij betreft zelfs misplaatste actie tegenover zijn makker waar hij dagelijks mee op pad gaat. Naesen kwam er toch weer bij en bleef terecht een vijftal kilometer in de wielen hangen. Uiteindelijk kwam het tot een prachtige en eerlijke sprint. Naesen voelde zich de traagste en probeerde te verrassen door vroeg aan te gaan. Hij sloeg een gat, maar Van Avermaet kon zich nog in de slipstream nestelen en ging er nog over. Gilbert werd na woensdag opnieuw tweede, maar ik ben zeker dat de Waal de ontgoocheling zeer vlug wegspoelt met de tevredenheid over zijn alsmaar stijgende vormcurve.

Igor Wagemans had net als enkele anderen de top 3 in zijn ploeg ‘Hulk Sagan’, weliswaar zonder Sagan. Fredje Maeghe werd tweede, voor Ignace Devreese, organisator van TourTeamTime, een leuke pronostiek voor de 3 grote rondes.

In de stand blijft Geoffrey Crombez aan de leiding. Ignace spring naar plaats 2, voor Maarten De Boe met zijn ploeg ‘Peikes troef’.

Morgen Gent-Wevelgem.

22 maart is helaas de dag van de aanslagen, maar toch ook een beetje de dag van Yves Lampaert. Er stond vandaag geen maat op de sympathieke boerenzoon uit Ingelmunster. Zowat elke helling voor zijn rekening genomen in dienst van Philippe Gilbert (ik herhaal: outsider voor 2 april) en het dan nog kunnen afmaken met een solo van 8km. Een bevestiging van zijn klasse die we twee jaar geleden mochten ontdekken toen hij als snotneus 7e werd in Roubaix na een beresterke race in dienst van Boonen. Vanaf vandaag zal zijn status een trap stijgen en zal hij een meer beschermd statuut krijgen. Verder zagen we opnieuw een sterke Luke Durbridge. Lijkt een vaste klant te worden voor het Vlaamse werk. Chapeau aan Jurgen Verschelde en Eric Demets, die hem selecteerden in hun ploeg. Helaas niet voldoende voor de overwinning. Die ging vandaag naar mezelf. Ik hou zo Pieter Marius nipt van een tweede opeenvolgende dagoverwinning met zijn 100% Belgische ploeg. Henk Omey werd derde.

In de stand neemt Geoffrey Crombez de leiding over van Gill Vandenbroucke, die derde wordt. Joachim Callewaert springt naar de tweede plaats.

Vrijdag al opnieuw koers met de E3.

Beste koersliefhebbers,

we hebben er jaren naar uitgekeken. Punchers die middels een splijtende demarrage op de Poggio het peloton voorblijven in Sanremo. Wie anders dan Peter Sagan zorgde voor dit huzarenstukje. Met een krachtexplosie liet hij het hele peleton ter plekke. Colbrelli en Degenkolb zaten in het wiel maar moesten passen. Enkel Kwiatkowski (met bijzonder veel moeite) en Alaphilippe (twee jaar jonger dan zijn Oost-Europese vluchtgenoten en wat een klasbak) konden aanpikken. Greg beweerde mee te kunnen maar zat spijtig genoeg te ver. In de sprint begon Sagan op kop. Niet onmogelijk, maar hij begon te vroeg en Michal kwam er nog over. Nu al wordt duidelijk dat wie Megavelo wil winnen best de Pool in de ploeg heeft. Ook al rijdt hij geen Vlaamse klassiekers meer. Kristoff won enkele seconden later nog de sprint van het peloton voor favoriet Gaviria.

Pieter Marius had behalve Alaphilippe de volledige top 5 en wint afgetekend met zijn ploeg zonder Belgen. Fabrice Laga en Steven Van Acker lopen weg met de rest van het prijzengeld.

In de stand valt leider Pieter Coppens terug naar plaats 32 en wordt afgelost door Gill Vandenbroucke met zijn ploeg zonder Sagan maar mét Greg, Démare en Kwiatkowski. Charly Bettens, ex-speler van bekerwinnaar Zulte-Waregem, wordt tweede, voor Kristof Walraet uit Brakel.

Woensdag Dwars door Vlaanderen. Vanaf nu minstens twee maal koers per week.

De Strade Bianche heeft zijn status van topkoers gisteren terug alle eer aangedaan. In een natte moddereditie werd de koers op 50km van de aankomst al opengebroken door een zeer gemotiveerde Tim Wellens. Zijn aanval werd onmiddellijk beantwoord door Greg, Kwiatkowski, Stybar en de verrassende Luke Durbridge. Een naam om te onthouden trouwens want ook al twaalfde in Kuurne. Later kwamen nog renners aansluiten waaronder Benoot en Stuyven, die echter later door pech werd uitgeschakeld. Sagan moest opgeven door ziekte en Vanmarcke werd uitgeschakeld door drievoudige pech. Kwiatkowski achtte op 18km van het einde zijn moment gekomen op een zware klim en liet iedereen achter. Dichtste achtervolgers waren Wellens, Stybar en Van Avermaet. Ondanks een goeie samenwerking kregen ze het gat niet meer dicht. Kwiatkowski wint ruim verdiend. In de achtergrond ontdeden de Belgen zich nog van Stybar en mochten dus mee op het podium met de ex-wereldkampioen.

Niemand onder ons had de eerste 4 gespeeld, waardoor het voor de ritoverwinning nipt was. Stefaan Lernout wint de Strade net als in 2015, toen hij zelfs ter plekke de koers gaan volgen was. Mogelijks dit jaar ook Stefaan? Stijn Vandenberghe kreeg het gat niet toe met zijn ploeg ‘Rita Gattoe’ en Pieter Schietgat werd derde. Ook zij delen dus in het prijzengeld.

In het klassement zijn er zware verschuivingen. Pieter Coppens, nummer 3 van de eindstand vorig jaar, neemt de leiding over van Julie Gabriël, die naar plaats 3 terugvalt. Collega Geoffrey Crombez maakt een mooie sprong naar plaats 2. Blijkbaar heeft zijn collega David geen gevoel voor humor.

De volgende koers is pas over 2 weken met Milaan-Sanremo.

Als het openingsweekend een voorbode is voor de rest van het voorjaar, dan hebben we een spetterend jaar voor de boeg. Zowel zaterdag als zondag ging een elitegroep met topfavorieten met een kleine voorsprong naar de aankomst en sprintte mano a mano voor de zege. Vooral zaterdag bleven we echter met grote vragen achter. Wat als Degenkolb erbij was geweest? Wat als Stuyven en Theuns door de jury niet waren verplicht om op de kasseien te rijden waar de 3 koplopers ernaast mochten rijden? Wat als Kristoff, Benoot en vooral Boonen niet waren gevallen? Hadden ze Sagan kunnen volgen? Benoot heeft zondag de vraag beantwoord. Boonen heeft ze enkel nog groter gemaakt door niet te starten. Maar er waren genoeg landgenoten om ons aan op te trekken. Vooreerst uiteraard Greg die de Slovaak droog uit de wielen spurtte zaterdag. Sep Vanmarcke die zaterdag als enige mee kon met de wereld- en olympisch kampioen. Naesen die tweemaal top tien rijdt. Stuyven die ijzersterk was gisteren. Was ie attent genoeg geweest om de sprint in Sagan zijn wiel te starten, dan maakte hij een zeer goede kans. Benoot dus die zondag op de afspraak was. Philippe Gilbert, minder zichtbaar, maar kwam zaterdag van ver terug. Outsider voor 2 april. Maar de man van het weekend is uiteraard Peter Sagan. Twee dagen op rij de sterkste in koers. En dat vlak na een hoogtestage. Normaal gezien moet zijn vorm dus nog stijgen. Maar april is toch nog eventjes, dus wie zegt dat hij niet te vroeg in vorm is. Remember Cancellara vorig jaar.

Julie Gabriel heeft net als 87 andere ploegen Sagan als kopman, maar kon daar Greg én Sep naast zetten. Genoeg voor een ruime dagoverwinning op zaterdag, zou je dan denken. Toch was het nog nipt tov Marthe Van Lierde en Jeroen Buyck. Twee vrouwen op het podium dus!

Zondag won Marc De Middeleer uit Michelbeke in de Vlaamse Ardennen, voor Maarten De Boe en Jochen Deweer.

In de stand zijn de dagwinnaars Julie en Marc respectievelijk één en twee. Marthe is voorlopig derde.

Proficiat aan de eerste dagwinnaars!

Zaterdag is er de Strade Bianchi. Helaas niet op Sporza maar op Eurosport, tenzij er in extremis nog een akkoord uit de bus komt vallen.

PS: wilt u graag reageren op mijn allesbehalve objectieve verslag of heeft u een interessante opmerking voor uw medespelers of wilt u voor de komende wedstrijd uw visie uitleggen, plaats dan gerust een reactie via de link hieronder!