Het wordt gezien de omstandigheden een kort verslag van een wedstrijd waar nochtans veel over te vertellen viel. 3 zeer korte conclusies:
- Valverde is een held. Als Spaanse klimgeit van 38 jaar hier over kasseien komen rijden is op zich al zeer bewonderenswaardig. Zeker als het geen weer is om zijn hond Piti (…) door te jagen. Zoals hij dan nog eens mee koers maakt zonder parcourskennis, daar kan voor mij geen enkele dopingbeschuldiging tegenop. Die man is mentaal ijzersterk en na 18 jaar nog steeds even gedreven met zijn vak bezig. Ik citeer zijn ploegleider: “Als Valverde niet goed is tijdens een wedstrijd, dan komt dat omdat hij zeer goed is”
- Vanmarcke wordt zondag de sterkste man in koers. Als hij aanzet op de Kwaremont kan niemand volgen. Afwachten of dat volstaat. Gisteren alvast niet.
- Dat kwam enkel door een zeer sterke Lampaert met een geniale ingeving. Hij haalde alle ontsnappingen terug en ontsnapte dan op zijn Tchmils. Bijna vanuit stilstand op zijn kousenvoeten versnellend. Fantastisch.
In de uitslag kregen we een millimetersprint waarin Bert De Waele, uit onze tijdelijke hoofdstad Oudenaarde, Michael De Herdt en Wouter Tjampens klopt.
In het klassement opnieuw een nieuwe leider met Pieter Turtelboom, laureaat van 2014. Karel Vanovervelt, die samen met mij de Ronde rijdt zaterdag als we allebei tijdig genezen, en Frederik Vandenweghe uit Frankfurt volgen alert.
Met de Slovaak weet je nooit. Mentaal zwak in Harelbeke en toch ook fysiek een tandje minder dan de voorbije jaren. Bij die conclusie blijf ik ook na zijn overwinning gisteren. Die kwam er namelijk niet na een demonstratie onderweg. Hij beperkte zich net als Greg tot volgen in de buik van de kopgroep, zelfs toen Gilbert en Vanmarcke op de Kemmel versnelden. De koers bleef in tegenstelling tot de voorbije jaren lang gesloten. De vroege vlucht zong het zelfs uit tot na de laatste passage van de Kemmel. De Nederlanders Van Goethem en Van Schip (vorig jaar ook al derde na een spektakelwedstrijd bij ons in Vichte) overleefden zelfs in de groep van de favorieten tot in Wevelgem. Sterker nog, ze bouwden samen met Quick-step de kloof op de achtervolgers uit en hadden zelfs dan nog poer over voor een demarrage. Straffe prestatie. Daarnaast veel mooi volk bij die kopgroep. De sterke mannen van het voorjaar met Sagan, Vanmarcke, Van Avermaet, Naesen, Van Aert, … , aangevuld met enkele topsprinters als Viviani, Démare en Matthews. Ontbraken op het appel: Kristoff, Degenkolb, Valgren Andersen en Terpstra. Een kopgroep van 23 man waarvan er minstens 15 moesten ontsnappen om kans te maken op winst. Een aantrekkelijk scenario, maar Quick-step hield met Lampaert, Stybar en vooral een sterke Gilbert de boel gesloten voor hun topsprinter Viviani. Van Avermaet (bescheiden) en Vanmarcke probeerden op het einde nog weg te geraken, maar Lampaert liet niet begaan. Door de chaos vergeet Stybar daarna de sprint aan te trekken voor Viviani. Die zit even ingesloten en daarvan profiteert Sagan meesterlijk met een perfect getimede krachtexplosie waar niemand antwoord op heeft. De beelden van de ontroostbare en vooral alleen gelaten Viviani daarna zijn hartverscheurend. Als zo’n toppers voor je werken, dan moet de druk en bijhorende ontgoocheling bij verlies ontzettend groot zijn.
Pieter-Jan De Winter uit Ruiselede had beide heerschappen in zijn team en won de Megavelo sprint van buurman Steven Himpe en Matthias Tuytschaever uit Erpe-Mere.
In de stand krijgen we opnieuw een nieuwe leider met Maarten De Boe, de nummer 2 van 2014 en 2017 (cfr hall of fame). Stijn Dendauw stijgt een plaatsje naar 2 en Ignace valt terug tot de derde plaats.
Een koers controleren met amper 7 man. Het leek ons niet meer zo simpel. Wie anders dan het Quick-Step team maakte gisteren duidelijk dat het nog steeds prefect mogelijk is. De erfgenamen van de Mapei ploeg dragen het motto ‘Vincere insieme’ nog steeds hoog in het vaandel. Ik had het voorrecht om de koers gisteren vanuit de wagen van de jury te volgen, met veel dank aan Bart. Van daaruit zag ik dat de mannen van Lefevere al vroeg in de koers het initiatief namen in het peloton. Kort daarna kregen we de massale valpartij vooraan in het peloton die het verloop van de koers in grote mate heeft bepaald. Onder andere Naesen, Kristoff en Vanmarcke werden daardoor kansloos achteruit geslagen. Wat daarna volgde was een compleet verbrokkeld peloton waar we door moesten slalommen. Enkelingen, koppeltjes en kleine groepjes zetten verbouwereerd hun koers verder. Intussen draaide Quick-Step de gashendel volledig open om zo weinig mogelijk volk te laten terug keren. Er kwamen veel reacties dat dit niet geoorloofd was omwille van de fair play. Ik vind van wel. Vooral gezien het feit dat ze al op kop reden op het moment van de valpartij. Op kop rijden vraagt energie en mag wel worden beloond. Enkel doordat ze op kop reden, bleven ze ook alle 7 gespaard. 20km verder op de Taaienberg deed de blauwe armada er nog een schepje bovenop. Lampaert reed zo hard dat Gilbert het gat liet vallen. Terpstra schoof nog vlug mee. Samen begonnen ze aan een koppeltijdrit van 80km. Eerst Sagan en later Van Avermaet met Benoot gingen in de achtervolging. Ze kregen telkens Gilbert mee als waakhond. Vooral Sagan liet zich hierdoor opvallend snel ontmoedigen. Mentaal zwakjes, maar dit duidt voor mij ook op een onvoldoende fysieke paraatheid. Al kan dat bij de Slovaak natuurlijk snel veranderen wanneer de echte topkoersen er aan komen. De achtervolgers kregen nog de steun van Naesen en Vanmarcke die na een lange achtervolging waren terug gekeerd. Samen leken ze zo naar Terpstra toe te rijden, die intussen zijn kompaan Lampaert had achter gelaten. Maar die laatste 15 seconden kregen ze niet dicht omwille van 2 factoren. Enerzijds begonnen ze te rekenen hoe ze hun kompanen konden verslaan als Terpstra werd ingerekend. Anderzijds stopten Gilbert en Stybar meesterlijk af. Jammer voor de spanning, maar wel zeer loyaal tov Terpstra. Wees maar zeker dat ze het omgekeerde verwachten als de rollen zijn omgedraaid op weg naar Oudenaarde of Roubaix. Zo kon Niki Terpstra zijn lange vlucht met succes afronden. Als Hollander met een bij wijlen irritant karakter – zo bleek ook weer na de finish toen hij zijn begeleiders geïrriteerd wegduwde – is hij één van de minst populaire renners van het peloton. Velen waren daarom ontgoocheld, maar objectief gezien kan je niet anders dan deze overwinning ruim verdiend te noemen.
De Hollander was in de pronostiek ook een koopje, maar werd door velen principieel niet gespeeld. Ze zullen er spijt van krijgen. Megavelo bestuurslid Stijn Vandenberghe allerminst. Hij had de volledige top 5. Bram Vandeputte vierde gisterenavond met mij in Harelbeke al zijn mogelijke overwinning, maar kwam net 20 puntjes te kort. Jean-Paul Wynendaele uit Erpe-Mere werd verdienstelijk derde.
Jean-Paul schuift wel door naar plaats 2 in het klassement, net voor Stijn Dendauw uit Wevelgem. Het is echter Ignace Devreese, collega pronostiek organisator van Tour Team Time, die de nieuwe leider is.
Morgen Gent-Wevelgem
De Italianen beleefden gisteren een collectief delirium. Het was al 12 jaar geleden dat ze nog eens de zege in eigen land hielden. De Italiaanse regisseur voelde het precies al aankomen, want onderweg werd elke beweging van Vicenzo Nibali tot vervelens toe in slow motion herhaald. Aan de andere kant ook begrijpelijk, want vul maar eens al die uren uitzending als het scenario tot 10km van de streep vast ligt. Ook nu zong de vroege vlucht het uit tot net voor de Cipressa. Daar kwam er geen enkele aanval omdat FDJ het tempo in opdracht van ex-winnaar Démare zeer hoog hield. De Fransman was sterk, wat hij ook al in de Vlaamse koersen toonde dit jaar. Maar dat was niet voldoende. Hij zou derde worden. Op de Poggio werd er wel aangevallen. Nibali was de vierde aanvaller. Hij ging op en over Maciej Bodnar. Andere favorieten als Sagan, Kwiatkowski e tutti quanti durfden niet mee te gaan omdat het nog vrij vroeg in de beklimming was. Sagan overbluffen, je moet het maar doen. Vroeg solo gaan was ook zijn enige kans, want hij heeft niet de punch om op korte afstand het verschil te maken, noch de sprint om het dan ook af te maken. Des te knapper dat dit dan ook lukt. Hij hield net voldoende voorsprong over om Caleb Ewan en Arnaud Démare af te houden. Het was van Cancellara in 2008 geleden dat er nog iemand solo over de streep kwam. Prachtige en dik verdiende overwinning dus. Nibali is 33 maar kan al een palmares voorleggen om u tegen te zeggen. Hij heeft de 3 grote rondes gewonnen en nu na Lombardije dus ook beide Italiaanse klassiekers. Ik vermoed dat enkel Merckx hem dit heeft voorgedaan.
Het werd een moeilijke uitslag voor pronostiekspelers met één aanvaller en de rest sprinters. Koen en dochter Jozefien Blomme waren de enigen met Nibali in de ploeg, maar konden daar onvoldoende sprinters bij zetten. Koen haalt daarmee nog net de top 10. Het was Bente Vierstraete die – dankzij de hulp van papa Davy – met haar sprintersploeg de zege wegkaapte voor Daevy Demey van Alvey en Jurgen Vanbecelaere.
In de stand krijgen we met Adrien Fleury van de clan Chiers een nieuwe leider. Maarten Verholleman wordt tweede, voor ex-winnaar en Megavelo bestuurslid Pieter Turtelboom.
Vrijdag barst met de E3 prijs het voorjaarsgeweld in alle hevigheid los.
De Strade Bianche 2018 werd een ware flandrien editie. Regen en koude hadden de idyllische grindwegen in Toscane tot een langgerekte modderpoel omgetoverd. Het ideale strijdtoneel voor veldrijder Wout Van Aert, die nog meer dan in de Omloop zijn visitekaartje afgaf. De organisatoren geloofden duidelijk in onze youngster want ze hadden hem op de persconferentie naast Sagan en tweevoudig winnaar en topfavoriet Kwiatkowski gezet. En zeggen dat zijn ploeg maar een wild card kreeg nadat Wout wereldkampioen … veldrijden werd. Door deze late uitnodiging had hij weinig keuze in vluchten en landde hij pas vrijdagmiddag en kon hij geen verkenning meer inlassen. Dat belette hem niet om een knalprestatie af te leveren. Al vroeg met de neus in wind om de kopgroep uit te dunnen. Toen Bardet, tweemaal podium in de Tour, uit die kopgroep demarreerde kon aanvankelijk enkel Wout reageren. Toen Tiesj Benoot zag dat de toppers te lang bleven treuzelen, besloot hij zelf in de achtervolging te gaan samen met Pieter Serry. Die laatste kon zijn inspanning spijtig genoeg niet doorzetten. Enkel Tiesj geraakte helemaal vooraan. Een flandrien, een veldrijder en een Tourspecialist vooraan dus in een eendagskoers. Dit is wat deze koers zo populair maakt. Tiesj had amper tijd nodig om te bekomen want kort daarna knalde hij op één van de nijdige hellingen weg van zijn 2 metgezellen. Hij kwam solo aan op de Piazza del Campo in Siena. Je kan slechtere locaties treffen voor je eerste profwinst. De beelden van een verkrampte Van Aert die te voet de laatste meters van de laatste helling opstrompelt zijn nu al onvergetelijk. Gelukkig raakte hij er zijn prachtige derde plaats niet mee kwijt. De topfavorieten Valverde en Sagan haalden nog top 10. Voor Kwiatkowski en Van Avermaet werd het een dag om snel te vergeten.
Buurman Tibo Moenens had als enige Benoot en Bardet in de ploeg. Hij kaapt de hoofdprijs weg. Sparring partner Karel Van Overvelt en Ronny Liedts stranden in zijn wiel.
In de stand neemt Steven Verniers terug de leiding over. Robin Verstyn wordt tweede voor collega organisator Ignace Devreese.
