Er stonden gisteren heel wat topsprinters aan de start van de 109e Scheldeprijs in Terneuzen. Het winterweer beloofde een harde koers en zo geschiedde ook. Al vroeg in de koers werden waaiers getrokken. Een kopgroep van 30 met alle grote namen scheurde zich los en bleef voorop tot in Schoten. Kristoff schakelde door een val zichzelf en Tim Merlier uit. Daardoor kwam ook alle druk op de schouders van Deceuninck terecht. De snelste man op aarde met Bennett, de beste lead out met Morkov en daarnaast nog eens Cavendish. Dat kon niet fout lopen. Dat was echter buiten Alpecin gerekend. Onderweg hadden ze wat verstoppertje gespeeld, maar in de slotkilometers zetten een ijzersterke Rickaert en Belgisch kampioen De Bondt zich aan kop. De mannen van Deceuninck werden overbluft en Jasper Philipsen maakte het krachtig af. Indrukwekkend. Zijn eerste seizoenszege en dus uiteraard ook de eerste zege voor zijn nieuwe ploeg. Een verlossing voor de snelle man uit Mol. Bennett en Cavendish mochten als troostprijs nog mee op het podium. 

Ook in onze pronostiek waren de sprintersploegen aan het feest. Het was Frans Soete, drijvende kracht van het BK in Anzegem vorig jaar, die de snelste was. Roel Masschelein en Alex Liedts werden 2 en 3.

In de stand weinig wijzigingen. Thomas Soete blijft aan de leiding voor Seline Schallier en Frank Roman.

Zondag helaas geen Roubaix, dus volgende koers is de Brabantse Pijl.

Wie sloeg er vandaag toe? Topfavoriet Van Aert, titelverdediger Van der Poel of the wolfpack? Dat was de vraag deze morgen bij de start in Antwerpen. Wij West-Vlamingen kregen daar ook bevestiging van het schitterende nieuws dat de start binnen 2 jaar terug naar Brugge komt. Daardoor zullen heel wat meer West-Vlaamse gemeentes doorkruist worden dan enkel Kerkhove in het huidige parcours. Brugge zal afwisselen met Antwerpen. Een mooi Belgisch compromis. De vroege vlucht kreeg een zeer ruime voorsprong. Jumbo Visma en Deceuninck namen het initiatief in het peloton. Op de Molenberg op een 100-tal kilometer van de aankomst schudde Deceuninck al eens goed aan de boom. De koers mocht echt beginnen. Het was Asgreen die daar al de neus aan het venster stak en eerste boven kwam. In de aanloop naar de Kwaremont was er vooraan het peloton een valpartij waarbij VDP heel wat ploegmaats verloor. Ook Alaphilippe en Asgreen moesten achtervolgen om terug bij het peloton aan te sluiten. Enkele kilometer verder, bij de tweede doortocht op de Kwaremont, zat de sterke Deen alweer helemaal vooraan en kon hij zelfs als enige volgen toen Mathieu een eerste keer versnelde. Wout zat zo vroeg in de koers al geïsoleerd. Alle ploegmaats waren al weggeblazen, dus moest hij zelf het gat dichten. Op de Paterberg herhaalden de 2 nationale kampioenen, duidelijk de sterkste 2 man in koers, dat kunstje. Opnieuw was het Wout die de achtervolgers moest terug brengen. Daar al verliest Wout de koers. Die 2 inspanningen zou hij in de finale cash betalen. Hij zegt zelf ootmoedig dat hij niet sterk genoeg was. Geen woord over zijn ploeg. Klasse. Maar als een ploegmaat die 2 cartouches had verschoten in Wout zijn plaats, dan rijden ze er Wout bij de derde passage op de Kwaremont nooit af, volgens mij. In alle geval, als Alaphilippe daarna met een groepje wegspringt naar de Koppenberg toe, kon Mathieu wel nog rekenen op een sterke Vermeersch om het verschil onder controle te houden. Op de Taaienberg kon de wereldkampioen nog volgen met het elitegroepje, maar het zou zijn dag niet worden. Toen bovenop de Kruisberg Asgreen demarreerde, konden enkel Wout en Mathieu nog reageren. Het bleek Wout zijn laatste cartouche want op de derde en laatste passage op de Kwaremont had hij geen reactie meer in huis op de verschroeiende versnelling van Mathieu. Ook Asgreen moest buigen, maar vocht zich terug. Op de Patersberg probeerden ze mekaar nog te lossen, maar ze bleken even sterk. Dan maar samen naar Oudenaarde en sprinten. Niemand wist wat Kasper waard was in de sprint, zelfs zijn ploegleiders niet. Komt er van, als je altijd alleen aankomt. Maar ook dat onderdeel is de sterke Deen meester, zo bleek duidelijk. Wat Wout vorig jaar niet kon, slaagde hij wel in. Van der Poel kloppen in een korte sprint vanuit stilstand. Zo wint Kasper Asgreen, één week na de E3, dik verdiend zijn eerste monument. En het heeft er alle schijn van dat dit niet zijn laatste zal zijn. Na de 2 kleppers volgden nog 5 Belgen in de top 7.

Vele spelers onder jullie hadden de top 6 in hun ploeg en droomden van een overwinning in Vlaanderens mooiste. Het was echter opnieuw Seline Schallier uit De Haan die net als haar kopman na de E3 ook de Ronde won. Eddy Staelens werd tweede, voor Pieter Vandamme, grote fan van Bryan Coquard.

Ook in de stand doet Seline uiteraard een gouden zaak. Ze klimt terug naar plaats 2, net voor Frank Roman. Thomas Soete blijft aan de leiding.

Geen Wout aan de start gisteren, dus alle ogen waren gericht op Van der Poel en Alaphilippe. Je moest echter goed wakker zijn om ze te zien. Ze kwamen enkele keren in beeld, maar speelden nooit mee voor de overwinning. Geen super benen duidelijk. Dan maar wat verstoppertje spelen in afwachting van de clash zondag. Op 50km van de finish begon Dylan Van Baarle aan een ongeplande solo. De Nederlander is al jaren een garantie op ereplaatsen in de kasseiklassiekers. De rest van het jaar rijdt hij meestal in dienst, waardoor hij duidelijk onder de radar bleef, want hij verscheen maar in 9 ploegen. Achter hem vormden zich verschillende groepjes achtervolgers met onder anderen Stuyven, Sénéchal en een sterke Van Avermaet. Het waren echter allemaal enkelingen en er was geen vertrouwen in mekaar. Hierdoor kon Van Baarle zijn voorsprong stabiel houden op een halve minuut. In de laatste kilometer werden de achtervolgers zelfs nog opgeslokt door het peloton. Toch konden de meesten zich nog in de top 10 plaatsen. Uit het peloton schoot vooral Merlier als een pijl uit een boog naar een podiumplaats. Van Baarle won zo verdiend zijn eerste kasseikoers na een sterk nummer.

Jeroen Verschatse uit Oostrozebeke slaagde er in om de pronostiek te winnen zonder de winnaar in zijn ploeg. Bram Vandeputte van sponsor Jardinico Cushions had duidelijk wel vertrouwen in de Nederlander en mag zo met 2 ploegen mee op het podium.

Thomas Soete is de eerste die zijn leidersplaats kan behouden. Frank Roman blijft tweede. Eric Demets, sportdirecteur van Halle-Ingooigem, wordt derde.

Zondag feest!

Als koersen open gebroken worden op 60 of 80km van de finish, zijn we met recht en reden enthousiast. In Gent-Wevelgem viel de beslissende ontsnapping al op maar liefst 180km van de streep. Het gebeurt al eens dat een vroege ontsnapping tot het einde draagt, maar ditmaal was met Wout de topfavoriet mee. Ongezien, spectaculair. En toch was zijn wedstrijd tactisch beredeneerd. In niets te vergelijken met de impulsieve zelfmoord aanval van Van der Poel in Kuurne bvb. Wout sprong gewoon attent mee toen team Bike Exchange zowaar een waaier trok en er zich een groepje van een kleine 30 man afscheidde. Hij had zijn ploegmaat Nathan Van Hooydonck mee, samen met een rits snelle mannen, waaronder ook Sam Bennet van Deceuninck, de snelste man op aarde tegenwoordig. Van Aert deed gewoon zijn deel van het werk, maar schudde nooit aan de boom. Hij wou vooral zijn ploegmaat bij zich houden en bovendien had hij duidelijk vertrouwen in zijn sprint. Sam Bennett overleefde alle schiftingen in de bergzone, maar was daarbij zo diep gegaan dat hij al brakend moest afhaken tussen Ieper en Wevelgem. Er schoten nog 7 man over. De 2 Jumbo’s, 4 sprinters en Stefan Küng. Die laatste moest dus nog iets ondernemen, maar Van Hooydonck was zo sterk dat diens demarrage amper voorbij zijn voorwiel kwam. In de sprint stond er geen maat op Wout Van Aert. Hij vloerde met schijnbaar gemak Europees kampioen Nizzolo en Trentin. Matthews viel zelfs naast het podium, waardoor team Bike Exchange niet werd beloond voor zijn initiatief.

Dat vond Lander Vansieleghem niet erg. De coureur uit Bredene had het volledige podium in zijn ploeg. Ancien Kristof Desmedt haalde zijn tweede podiumplaats. John Glorieus uit Letterhoutem werd derde.

In de stand krijgen we met Thomas Soete alweer een nieuwe leider. De AC Milan supporter uit Bellegem neemt de leiding over van Christof De Saedeleer. Met dank aan de sterke Trentin slaat hij een kloofje op Frank Roman en ex-winnaar Pieter Soete.

Al heel het seizoen wordt over niemand anders gesproken dan over de grote 3. Zeker na hun superhelden festival tussen de Tirreense en Adriatische kust leek het echt alsof geen enkele andere coureur nog kans maakte om een koers te winnen als zij aan de start stonden. 2 klassiekers verder is het tegendeel alweer bewezen. De superhelden zijn nog steeds koersbepalend, maar ze vertonen toch menselijke trekken. Ze kunnen wel degelijk verliezen mits de juiste tactische keuzes en het nodige lef. In Sanremo speelde Jasper Stuyven dit op zijn eentje klaar. Laten we daarbij eventjes de behulpzame Kragh Andersen vergeten. In Harelbeke was het the wolfpack die keihard toesloeg. Zonder roedelleider Alaphilippe toonden ze zich toch oppermachtig. Op 80km (!) van de streep al namen ze de koers resoluut in handen. Stybar, Asgreen, Sénéchal en Lampaert stormden de Taaienberg op. Geen schrik van de superhelden, maar resoluut uitgaan van de eigen sterkte. Machtig. Van Aert en VDP reageerden alert. Er ontstond een mooi elitegroepje dat zonder incidenten om de overwinning had gestreden. Even later reed Van Aert echter lek, waardoor die zijn manschappen liet werken in het peloton. Gouden zaak voor ons AG2R duo Naesen en Van Avermaet, die de slag op de Taaienberg hadden gemist. Net voor alles terug samen kwam, ging Kasper Asgreen er alleen van door. Er was nog 70km te gaan, maar dat schrikte de sterke Deen duidelijk niet af. Achter hem waren er voortdurend schermutselingen, maar op de Patersberg viel de koers in zijn definitieve plooi. Van Aert ging aan. Enkel VDP, Stybar en een week na week groeiende Van Avermaet konden volgen. Ze kwamen bij een groepje met Naesen en Senechal. Op de Tiegem schudde Van Aert nog eens aan de boom, maar blies zijn motor daarbij op. Van der Poel nam krachtig over. Intussen reed Asgreen bijna 60km alleen voorop, maar bij de doortocht in Vichte hadden ze hem terug te pakken. Einde verhaal bij elke normale coureur. Niet zo bij de Deen. Eventjes 5 kilometer bekomen en hop, hij sprong opnieuw weg. Mathieu noch het AG2R duo was bij machte om hem terug te halen. Mede doordat met Stybar en Sénéchal 2 ontmoedigende blokken aan hun been hingen. Zo kon sterke Kasper dik verdiend als eerste over de streep bollen. Even later won Sénéchal de sprint tegen Van der Poel. Felicitaties aan Asgreen maar bij uitbreiding aan de hele ploeg. Teamwerk uit het boekje.

Seline Schallier uit De Haan had de volledige top 6 in haar ploeg en won afgescheiden de pronostiek voor Michael De Herdt en Norbert Deloof.

In de stand staat alles op een zakdoek. Christof De Saedeleer, aka ‘de C van C&W logistics’ is de nieuwe leider. De W van C&W volgt trouwens op plaats 17. Mooie prestatie van onze trouwe sponsors. Christof heeft tot nu toe als enige alle 5 de winnaars in zijn ploeg. Desondanks volgen Frank Roman uit Zottegem en Thomas Soete uit Bellegem zeer dicht in het wiel. Morgen na Gent-Wevelgem kunnen de kaarten alweer helemaal anders geschud worden.