903 dagen. Zo lang hebben we moeten wachten om eindelijk nog eens renners van Compiègne naar Roubaix te zien rijden. Het wachten werd wel beloond. Door de vele regen kregen we een heroïsche editie. Dat was van 2002, met de solo van Museeuw, geleden. Voor sommigen onder ons was het dus de eerste natte editie die ze mee maakten. Alle renners wisten dat het een dag vol grote en kleine tegenslagen zou worden, maar toch hadden ze er duidelijk allemaal zin in. Het was een uur wachten vooraleer er een vlucht weg kon rijden, maar het was wel meteen een grote groep met veel mooie namen. 31 man waaronder Gianni Moscon, Florian Vermeersch, ex-winnaar Greg Van Avermaet en nog 5 andere Belgen. Na enkele kasseistroken vielen zowel vooraan als in het peloton alles uiteen in kleine groepjes. Daar al, op meer dan 200km van de finish, reed Vermeersch weg. Enkel de Nederlander Eekhoff kon volgen. Die heeft het zich later beklaagd, want hij is nog op meer dan 12 minuten geëindigd. Op het tussenstuk tussen het Bos van Wallers en Mons-en-Pévèle werden de 2 terug gegrepen door een groter groepje. Opnieuw reed Vermeersch daaruit weg, ditmaal met Moscon en de verrassende Tom Van Asbroeck. Ondertussen waren eerst Colbrelli en daarna Van der Poel met enkele kompanen weg gereden van het mini peloton met Van Aert. Die zat niet voldoende vooraan in het bos van Wallers en reed daarna constant achter de feiten aan. Wel mooi dat hij bleef vechten. Moscon voelde de achtervolgers komen en zette op 50km een ambitieuze solo in. Die was zegerijp, tot een lekke band en een valpartij zijn voorsprong decimeerden. Op de Carrefour was zijn liedje uitgezongen. Van der Poel en Colbrelli hadden hun medevluchters intussen afgeschud. Enkel de 22-jarige Florian Vermeersch kon zijn wagonnetje nog aanpikken. Die ging op de kasseien van Gruson zowaar aanvallen en herhaalde dat nog eens in de straten van Roubaix. Waarschijnlijk verspeelt hij daar de kracht die hij tekort kwam in de eindsprint. Anderzijds was het niet zo gek om aan te vallen als je op pad bent met 2 mannen die massasprints winnen. De sprint op de piste pakte hij alvast zeer goed aan. Dan klop je als 22-jarige debutant een superman als Mathieu Van der Poel, maar komt er nog dekselse Italiaan over. De Europese kampioen rijdt al enkele maanden op een zeer hoog niveau, maar dat hij ook in Roubaix zo sterk zou debuteren, had niemand verwacht. Net als zijn theatrale overwinningstranen trouwens. Wij kunnen ons alvast optrekken aan een nieuw Vlaams toptalent. Hij stak vorig jaar voor de eerste keer zijn neus aan het venster met een sterke Gent-Wevelgem. Vorige week reed hij nog het WK voor beloften in dienst van Thibau Nys. Een week later wint hij ei zo na een heroïsch monument bij de profs. Het gaat hard. En er staat een verstandige kop op. Dat belooft.

Enkelen onder ons hadden Colbrelli of Vermeersch gespeeld, maar niemand had ze samen in de ploeg. Het werd dan ook een nek aan nek race waarin Ivan Windels Sandrino Minjauw en Andy Demey vloerde.

In de eindstand konden Thomas Soete en Ignace Devreese de leidersplaats van Stephanie Himpe niet meer bedreigen. Stephanie had naast de klassieke grote 3 ook nog Sanremo winnaar Stuyven, Ronde winnaar Asgreen en revelatie Tom Pidcock. Dan ben je de verdiende winnaar. Thomas en Ignace mogen mee op het podium en in de hall of fame. Voor Ignace is dat zelfs de derde keer op vier edities. Een bijzonder straffe prestatie.

Dikke proficiat aan Stephanie en alle ritwinnaars! Iedereen die top 3 haalde in een rit of top 10 in de eindstand krijgt zijn deeltje van de pot. De uitbetalingen zullen dit weekend uitgevoerd worden op het rekeningnummer waarmee de inschrijving is betaald. Benieuwd of onze anonieme speler ‘Black list’ zich zal bekend maken!
Aan alle spelers bedankt om deel te nemen en hopelijk tot volgend jaar!

La Doyenne, traditioneel het orgelpunt van het voorjaar en ook van onze pronostiek. Niet zo dit jaar, want op de ontknoping van onze pronostiek moeten we nog een klein half jaar wachten tot 3 oktober. Geen Van Aert noch Van der Poel aan de start. De favorieten heetten gisteren Alaphilippe, Roglic en een extra gemotiveerde Pogacar. Laatstgenoemde had woensdag in de Waalse Pijl niet mogen starten na 2 vals positieve corona tests en reed woensdag bijna het volledige parcours van tussen Luik en Bastenaken en terug. De koers brak een eerste keer open op de steile flanken van de Redoute. Ineos Grenadiers pleegde daar een coup door met 4 man op kop te sleuren en het peloton in stukken te rijden. Alaphilippe gaf daar niet thuis. Tactisch slim, maar wel een risico. Hij kreeg gelijk, want het liep toch weer samen. Op de Roche aux Faucons, traditionele scherprechter, ontsnapte Michael Woods en nam de Fransman wel initiatief door als eerste te reageren. Pogacar, Gaudu en de jarige Valverde konden als enigen nog aansluiten. Roglic en Ineos hadden de boot gemist. Geen Saint-Nicolas meer in de finale maar afdalen naar het centrum van Luik, waar de 5 het in de sprint moesten uitmaken. Alaphilippe en Pogacar waren duidelijk de snelste. De 22-jarige knul uit Slovenië remonteerde de wereldkampioen in de laatste meters en wint na de Tour nu ook zijn eerste monument. Wat een fenomeen. Daar zal onze Evenepoel nog vette kluif aan hebben de komende jaren. De 41-jarige Valverde had zich ondanks zijn ervaring toch laten ringeloren en viel zo net naast het podium dat hij zo hard had verdiend.

Dagwinnaar werd Nick Vermeersch, voor Roel Masschelein. Net omgekeerd als de uitslag van de Waalse Pijl. Free Claerbout kaapte de laatste podiumplaats weg met zijn ploeg Francesco Del Ponte.

In de stand blijft de top 3 ongewijzigd. Stephanie Himpe blijft comfortabel aan de leiding voor Ignace Devreese en Thomas Soete. Zij moeten nog tot 3 oktober geduld oefenen en hopen dat hun renners in vorm blijven.

Tot dan!

Was het vandaag voor de jonge springveren Pidcock of Vansevenant, voor specialist Alaphilippe, voor Vuelta winnaar Roglic of voor opa Valverde? Spijtig genoeg alvast niet voor Pogacar of Hirschi want die zijn vandaag niet gestart wegens een (vals) positieve test. Laat ons hopen dat ze er zondag wel kunnen bij zijn. Onderweg uit Charleroi kreeg de vroege vlucht zeer lang schermtijd. Tim Wellens probeerde nog weg te geraken, maar zonder succes. Het was dus weer uitkijken naar de sprint op de Muur van Huy. Intussen weet iedereen dat de winnaar zijn beslissende versnelling pas plaatst na de tweede chicane. Roglic wou deze wetmatigheid breken en schoot al voor de bochten als een kanonkogel weg. Hij had een zeer mooi gat geslagen en had duidelijk niemand meer verwacht die dit kon overbruggen. Toen Alaphilippe namelijk in zijn zog kwam, schrok hij duidelijk en trachtte vergeefs nog de aanval van de Fransman te pareren. Pidcock en co hadden de Fransman dan al moeten laten gaan. De enige die nog ietwat in zijn zog kon blijven was ouwe taaie Valverde, die zondag maar liefst 41 jaar wordt! Diepe buiging voor het niveau dat hij nog haalt.

Het moet gezegd, ik had Alaphilippe vandaag niet op het hoogste schavotje verwacht na zijn mindere prestaties in Oudenaarde en Valkenburg. Ik blijf echter geloven dat hij niet op zijn topniveau is en zondag in een lange en zware wedstrijd zoals Luik zal tekort komen. Vandaag kon hij zich laten mee drijven en dan op talent en ervaring uitpakken op de finale beklimming. Hoe dan ook knappe prestatie van de wereldkampioen. Ook bij de vrouwen won met Van der Breggen de wereldkampioene. Een primeur?

In onze pronostiek was het aan de klimmersploegen. Roel Masschelein werd zondag in de Amstel derde zonder winnaar Van Aert in de ploeg, maar liep vandaag met de overwinning weg. Zijn partner in crime Thomas Soete is aan een boerenjaar bezig en werd derde. Tweede plaats was voor Nick Vermeersch van de ‘Vrienden van de Waalse Pijl’.

In het klassement blijft Stephanie Himpe aan de leiding. Tweede plaats is nu voor Ignace Devreese, die ook met zijn 2e ploeg de top 10 binnen komt. Thomas Soete is nu derde. Jasper Nuyttens betaalt zijn gewaagde zet om Alaphilippe niet te spelen, cash en valt weg uit de top 10.

Zondag is klassiek de laatste wedstrijd met Luik-Bastenaken-Luik, maar dit jaar wordt het dus wachten op Roubaix in oktober.

Titelverdediger Van der Poel was er niet bij vandaag. Er kon ook niet op het gebruikelijke parcours gekoerst worden, maar op lokale rondjes. Jammer, maar beter dan de annulatie van vorig jaar. En uiteindelijk wordt het WK ook op plaatselijke rondjes gereden. Wout Van Aert had er ook zin in. De pers zette Roglic als favoriet. De Sloveen zelf zei dat hij in dienst zou rijden van onze landgenoot en hield ook woord. Net als de rest van de ploeg. Die was een stuk sterker gestoffeerd dan in de Vlaamse voorjaarsklassiekers want aangevuld met klimtalent en daar hebben ze er nu eenmaal wel een heel blik van. Dat was ook nodig, want toen een groepje van 6 subtoppers op een kleine 40km van de aankomst weg reed, was er niemand mee en moesten ze vol aan de bak. Ze konden de situatie recht trekken, maar daarna moest Wout het weer alleen zien te redden. Gelukkig is hij werkelijk een meester in het mee zijn in de juiste ontsnappingen. Ineos Grenadiers pleegde een coup door met 3 mee te zijn in een groepje van 7. Daaruit ontsnapte ex-winnaar Kwiatkowski op een dikke 10km van de finish. Even leek de koers gereden, maar de Pool had onvoldoende in de tank. Voornamelijk onder impuls van een sterke Schachmann kwamen de achtervolgers terug aansluiten. Het sein voor Thomas Pidcock om er snoeihard vandoor te gaan. Enkel Wout en Schachmann konden volgen. In de achtervolging sleurde Mauri Vansevenant aan de leiding van een uitgedund peloton. Op 21-jarige leeftijd is dat in zo’n zware koers al straf. Maar na zijn inhaalrace ten gevolge van een valpartij én daarbovenop nog een fietswissel, is dat verbluffend sterk. Hij was vandaag sterker dan kopman Alaphilippe. Dat belooft voor woensdag in de Waalse Pijl, zowel voor Mauri in positieve zin als voor Julian in negatieve zin. Het peloton terug brengen lukte hem evenwel niet. Gezien Schachmann niet weg raakte, kregen we in Berg en Terblijt een revancheduel voor de Brabantse Pijl afgelopen woensdag, waar de jonge Brit duidelijk de sterkste was. Opnieuw begon onze landgenoot op kop. Hij wachtte tot het bordje van 200m en zette dan krachtig aan. Pidcock kon echter remonteren en op de streep leek hij het ook te gaan halen. Het verschil was zo klein dat er een uitgebreide studie van de foto finish nodig was. Daaruit bleek dat Van Aert het gehaald had met minder dan een banddikte verschil. Spannendste sprint in jaren. Pidcock was duidelijk kwaad en ontgoocheld, wat de ambitie van deze neoprof toch duidelijk onderstreept. Hij is de ontdekking van het voorjaar en de zogenaamde Grote Drie zullen het de komende jaren zeer moeilijk hebben om deze jongen te kloppen. Van Aert wint zijn tweede klassieker van het voorjaar en is nu al de man van het voorjaar. Zeker gezien zijn tien top 10 plaatsen op 14 wedstrijden. Waarvan 4 overwinningen. Een massasprint, een tijdrit, een kassei- en een klimklassieker. Fenomenale polyvalentie.

In onze pronostiek kregen we een massasprint. Nummer 5, Koen De Bock, kwam amper 19 punten te kort voor de overwinning. Met Laura Vandenberghe uit Ichtegem won opnieuw een vrouw. Fabrice Laga strandde op 1 puntje, Roel Masschelein op 4.

In de stand zorgt voornamelijk Pidcock voor grote verschuivingen. Stephanie Himpe van boekhoudkantoor WDV neemt de leiding over van Thomas Soete. Ignace Devreese van TourTeamTime wordt nu derde met zijn originele ploegnaam ‘Het is het is ik weet het niet’. Uitspraak van Michel Wuyts dacht ik, maar het ontgaat mij in welke koers. Wie helpt mijn geheugen opfrissen?

De Brabantse Pijl werd dit jaar voor een deel gereden op het parcours van het WK dat eind september in ons land wordt georganiseerd. Laat ons vooral hopen dat we daar massaal mogen aan de kant van de weg staan en er een waar volksfeest van maken. Dat lijkt al een eeuwigheid geleden. Zouden we nog weten hoe het moet? Vandaag alvast geen publiek op de generale repetitie. Ook geen Alaphilippe of Van der Poel, maar wel een peloton dat er zin in had. De vroege vlucht hield zeer lang stand. Sommigen bleven tot de finish het peloton voor. Ze werden achterna gezeten door een groepje achtervolgers met oa Cavagna en Teuns, die de finale openden. Enkel Trentin, Van Aert en Pidcock konden onder impuls van die laatste de brug nog slaan naar voren. Eenmaal de 3 groepjes samen gesmolten was het opnieuw Pidcock, amper 21 jaar, die de schifting voerde. Opnieuw konden enkel Trentin en Wout volgen. In de sprint ging Trentin voor de derde plaats. Van Aert zette de sprint in, maar de jonge Brit kwam er zeer krachtig over en wint ruim verdiend zijn eerste semi-klassieker. De Waalse Pijl moet hem volgende week ook zeker liggen, maar hij kan nu al terug blikken op een zeer geslaagd voorjaar met ook nog een 3e plaats in Kuurne en een 5e in de Strade.

Gejuich bij Yves Vervacke van het DUST team want hij wint de Brabantse Pijl in Megavelo. Collega pronostiek organisator Ignace Devreese wordt tweede. Hij was nochtans samen met Maxime Huysentruyt (4e) de enige die het volledige podium kon opstellen. Jan Ribbens werd derde.

Ook in de stand zijn de mannen van het DUST team aan het feest. Thomas Soete verstevigt namelijk zijn leidersplaats. Hij wordt achterna gezeten door 2 vrouwen, wat op zich geen onaangename gedachte moet zijn. Stephanie Himpe is nu eerste achtervolgster, voor Seline Schallier.