Het voorjaar van de kampioenensolo’s en de valpartijen zit er op. Qua valpartijen viel (…) het gisteren nog mee. De voorspelde solo kwam er wel. Van der Poel zat iets te ver achteraan en was door een valpartij anderhalve minuut achter geraakt. Hij slaagde er nog in terug te keren en nestelde zich in het wiel van Pogacar. Aan de voet van de Redoute had hij dat wiel al moeten lossen. Hij zou op eigen tempo naar boven rijden. Toen Pogacar zijn voorspelde versnelling plaatste, was er slechts één man die de ambitie had om te volgen. Olympisch kampioen Carapaz. Hij had echter snel spijt van zijn actie en waaide terug naar de achtervolgers, die meteen voor plaats 2 reden. Op amper 6km was Pogacar een minuut uitgelopen. Een snelle rekenoefening leert dat als de achtervolgers 36km/u reden in groep, dan deden ze daar 10 minuten over. Pogacar deed het in 8 minuten en moet dan 40km/u gereden hebben over het stuk met de loodzware Redoute, onmiddellijk gevolgd door de Cornemont. We reden zaterdag met Megavelo de cyclo en ik denk niet dat we daar aan 20km/u kwamen op dat stuk. Het is een fenomenaal zwaar parcours. Je stelt je als amateur nederig de vraag hoe die profs er in godsnaam in slagen om het zó snel af te leggen. Veel meer dan in de Ronde of Roubaix, waar er tenminste vlakke stukken zijn waar je van de slipstream van je ploegmaats kan profiteren. Pogacar dus. Solo in Siena aankomen en dat kunstje herhalen in Luik. Fantastisch voorjaar, maar Mathieu doet misschien nog net ietsje straffer. Ook 2 monumenten binnen maar daarnaast ook een podium in Luik en zijn ploegmaat Philipsen naar de zege loodsen in Sanremo.
Kurt Goeminne, cafébaas van de Nachtlichtjes komende vrijdag op Megavelo café, had geen van beide kampioenen in zijn ploeg, maar wint toch Luik dankzij Bardet, Van Gils en Vansevenant. Jordy Vanmeenen had ze wel in zijn ploeg maar had onvoldoende scorende ploegmaats. Lieselot Viaene had enkel Pogie boy en werd derde.
In de eindstand werd Matthias Coppens, agent in Ronse, niet meer bedreigd. Met een ploeg rond Van der Poel en Pedersen (en zonder Van Aert) wint hij met een afgetekende voorsprong van maar liefst 340 punten op Wouter Vlerick uit Zwijnaarde. Stefaan De Couvreur, woonachtig in Maarkedal, maakt het Oost-Vlaamse succes en vooral dat van het politiekorps van Ronse, compleet.
Zo zit het Megavelo seizoen er op. Het prijzengeld zal begin mei worden gestort aan de top 10 en 42 ploegen die een dagpodium haalden. Dit op het rekeningnummer waarmee ingeschreven werd. Maar eerst hebben we komende vrijdag nog het Megavelo café waar Matthias zijn cheque twv €420,2 zal overhandigd krijgen door Peter Van Petegem. En waar iedereen bij een lekker koersbiertje kan uitleggen waarom hij/zij dit jaar niet won. En dit allemaal ten voordele van Kom op tegen Kanker via vzw De Nachtlichtjes. Aan alle deelnemers alvast bedankt voor de deelname en hopelijk tot vrijdagavond in Vichte!
44 finishers. Het peloton dat in omvang leek op een groep wielertoeristen. Renners die verkleumd afstappen. Favoriet Skjelmose moest zelfs worden weg gedragen. Fietsen in de koude regen is geen pretje, weten we uit ervaring. Op de duur ben je blij dat er een helling is waardoor je het terug wat warmer krijgt. En dat in een peloton met veel zuiderse klimmertjes. In een kasseikoers zou het dan aan de costauds zijn. De mannen van 80-90kg. In de Waalse Pijl zochten we naar types van gemiddeld gewicht met goeie klimbenen. Zij die in normale omstandigheden tekort komen tegen de pocketklimmers. Maar vooral, zij die gewoon zijn om in de winter buiten te trainen. Lagelanders, Scandinaviërs en Britten. Stephen Williams is er zo eentje. Op 50km was viking Kragh Andersen ontsnapt. Hij nam anderhalve minuut en zijn kansen stegen. Op de voorlaatste keer Huy was het Williams die de achtervolging op hem inzette. Hij kreeg onder andere Van Gils en Vauquelin mee. Ze werden terug ingelopen, maar diezelfde drie zouden bij de laatste beklimming terug boven drijven en het podium halen. Het was vooral onder impuls van de Noormannen van UnoX (ze reden alle 7 uit!) dat alles terug samen kwam voor de traditionele sprint bergop. Daarin kon Williams als enige een stevige versnelling plaatsen. Hij hield vol en wint zo na de Tour Down Under ook de Waalse Pijl.
Twee onder ons hadden de Brit in hun ploeg opgenomen, maar dat was niet voldoende om het sterke team van Dries Demeyer te verslaan. Hij wint met zijn ploeg ‘Meyer W’ zijn derde koers. Straffe prestatie. Muzikant Pieter Chiers en Jan De Clercq kapen andere podiumplaatsen weg.
In de stand zijn Stefan De Couvreur, Wouter Dhaenens en Geert Himpens aan een sterke eindsprint bezig. Matthias Coppens lijkt buiten schot. Maar voor het podium en bij uitbreiding de top 10 wordt het nog spannend.
Mathieu kan toch verliezen. Na Gent-Wevelgem is het de tweede keer dat we dit mogen schrijven. Na het wegvallen van Van Aert en vooral Evenepoel was Van der Poel torenhoog favoriet voor zijn thuiswedstrijd. Anders dan bij die vorige keer, heeft VDP gisteren geen rol van betekenis gespeeld. Toch geen actieve. Wel een passieve. Want de meeste schaduwfavorieten, zoals Healy, Cosnefroy en Skjelmose, bleven wachten tot die verschroeiende demarrage. Ze verloren de koers want die kwam er niet. Het was aan de lefgozers, die het aandurfden om de wereldkampioen aan te vallen en tot hun eigen verbazing merkten dat hij niet kon reageren. Thomas Pidcock is zo’n lefgozertje. Hij schoof mee toen in schuifjes een groepje van 12 ontstond op zo’n 30km van de finish. De verstandhouding was niet slecht, maar Benoot vond de groep terecht te groot en trok stevig door. Enkel Pidcock, een herboren Hirschi en de verrassende Vansevenant konden volgen. De verschillen bleven echter klein. Toen de snelle Fransman Lapeira op de Bemelerberg de oversteek wilde maken, zag Pidcock het gevaar. Hij sprong weg. De doodsteek voor de Fransman, maar ook bijna voor Vansevenant, die een kilometer verder toch nog kon aansluiten. Onder de rode vod speelde Benoot alles of niets. Jammer genoeg was het Mauri die in zijn enthousiasme reageerde en zo Benoot zijn kansen kelderde, maar ook die van zichzelf. Hier had hij altijd het initiatief aan de 2 snellere (en vooral frissere) mannen moeten laten. In de sprint was de Olympisch kampioen mountainbike net iets sneller dan de Zwitser. En zo wint niet VDP, maar wel een ander multi talent.
Thomas Soete had Pidcock en Benoot in zijn klimploeg ‘AC Milan in de bergen’ genomen en wint de Amstel in Megavelo. De onvermijdelijke Dries Demeyer werd tweede, voor Eddy Staelens van de Nachtlichtjes.
Ook leider Matthias Coppens heeft deze 2 toppers in zijn ploeg en plaatst zo zijn beslissende demarrage. Hij kan de champagne al koel zetten. Jochen Mores zakt een plaatsje naar 3 en moet de tweede plaats aan Wouter Vlerick laten.
De Brabantse Pijl geldt als een zachte overgang van de kassei- naar de klimklassiekers. De nadruk ligt absoluut niet op kasseien, maar de Moskesstraat, sleutelklim die 4x beklommen moet worden, is wel met kinderkopjes geplaveid. Daar schudde eerst Morgado (2e revelatie dit voorjaar na Pithie) en later Teuns aan de boom. Teuns geraakte weg met Wellens en Van Den Berg. De definitieve ontsnapping, al sloten wel nog enkele renners in verschillende schuifjes aan in de laatste 10km, waaronder Hermans en Cosnefroy. De verstandhouding was meteen goed, al viel er vlak voor de laatste beklimming van de S-bocht een gaatje. De Nederlander Marijn Van den Berg zag plots dat hij enkele meters kreeg en trok door. Terwijl hij de snelste man van de kopgroep was met reeds 4 overwinningen dit voorjaar, waaronder enkele massasprints. De andere 5 probeerden het gat te beperken, maar het was Joseph Blackmore, jonge ploegmaat van Teuns, die de groep in de laatste rechte lijn terug bracht. Met Teuns en vooral Hermans hadden we 2 snelle mannen die het konden afmaken, maar het was Benoit Cosnefroy die het laken naar zich toe trok. Na vele ereplaatsen mocht hij deze keer op het hoogste schavotje plaatsnemen.
Dries Demeyer had dit goed doorzien en wint met de ploeg waarmee hij ook al de Strade Bianche won. Dries is de aanvoerder van Renaix les Bains, de groep van de politie van Ronse, waartoe ook leider Matthias Coppens behoort. Die kunnen met hun prijzengeld al een serieus feestje bouwen op Megavelo café op 26 april. Ignace Devreese en Pieter Soete, laureaat van editie 2002, kapen de overige podiumprijzen weg.
Matthias Coppens gaat ook als leider de Ardennenklassiekers in. Hij heeft een comfortabele voorsprong op Jochen Mores. Steven Himpe neemt terug de derde plaats over van Bert Verplancke.
Alpecin-Deceuninck. Zwakke ploeg rondom Mathieu schreven we na de E3. Mathieu stond er alleen voor. Intussen hebben ze de 3 monumenten gewonnen in 2024. En vooral, gisteren hadden ze de koers op elk moment in handen. Vroege vlucht laten rijden en meteen controleren. Doortrekken in de aanloop naar Wallers. Kopman Mathieu met zijn 2 luitenanten Philipsen en Vermeersch afzetten in de ruime kopgroep. Na Wallers reden met Kung en Politt 2 gevaarlijke outsiders weg. Vermeersch neutraliseerde hen, zoals hij ook al in de Ronde deed met Pedersen. Tegelijk was het diezelfde Pedersen die zijn laatste ploegmaats moest opofferen om de 3 niet te laten weg rijden en finaal zelfs zelf het gat moest dichten. De 3 schaduwfavorieten dus al afgemat en Van der Poel had nog geen trap te veel gegeven. Zijn eerste versnelling op 60km was dan ook meteen de goeie. Pedersen stribbelde nog even tegen, maar kreeg weinig steun en kon het ook niet alleen. De vogel was gaan vliegen. In de achtergrond haalde Vermeersch onvermoeibaar elke ontsnapping terug. Philipsen probeerde op de kasseien van Gruson nog solo naar de tweede plaats te fietsen, maar dat lieten Pedersen en Politt niet gebeuren. Grootste slachtoffer was FDJ, dat als enige nog een duo in de achtervolging had. Kung moest lossen en de grote voorjaarsrevelatie Pithie viel letterlijk weg. Hij kon gelukkig verder en reed samen met man van de wedstrijd Vermeersch naar een mooie top tien notering. Een Australische snotneus die zonder parcourskennis elke kasseiwedstrijd mee in de aanval rijdt. Daar gaan we nog veel van horen. Van der Poel had intussen 3 minuten voorsprong bijeen gefietst en wint na de E3 en de Ronde ook Roubaix. Na het uitvallen van Evenepoel is hij voor mij ook in de Amstel favoriet. Maar niet in Luik. Daar zijn de hellingen te lang om een Pogacar te volgen. Doodjammer dat onze Remco die 2 duels niet kon aangaan.
Christiaan Demets uit Dikkelvenne won de prestigeslag in Roubaix met Naast VDP en Pedersen ook Politt en Vermeersch. Jochen Mores en Stefan De Couvreur mogen mee op het prestigieuze podium.
In de stand loopt Matthias Coppens verder uit. Hij mag bij de start van de klimkoersen dromen van de eindoverwinning gezien hij nog enkele Ardennencoureurs in de ploeg heeft. Jochen Mores leidt met zijn ploeg ‘We proberen iets’ de achtervolging, voor Bert Verplancke.
