Op Pasen werd er van Compiègne gereden. Is er een symbolischer moment voor de herrijzenis van Wout Van Aert na de Covid besmetting die hem 3 weken aan de kant hield en zijn conditie naar de vaantjes had geholpen? Het weer was prachtig. In het zonnetje 100km bollen over het asfalt om dan stap voor stap te versnellen op de kasseistroken. De favorieten hadden zich rustig achteraan genesteld toen ploeg in vorm Ineos zowaar een waaier trok met nog meer 200km koers te gaan. En met succes. Ze zetten de volledige ploeg op kop en sloegen een mooi gat op de groep der favorieten. Die moesten ook uit hun pijp komen en moesten tot het bos van Wallers achtervolgen. Roubaix is altijd een gevecht mano a mano tussen de kopmannen, maar nu werden alle knechten toch wel heel vroeg opgesoupeerd. In het bos, de slechtste strook kasseien ter wereld, reed Van Aert helemaal achterin, slalommend tussen lijken en pechvogels. Hij bleek een fiets gekregen te hebben van een ploegmaat en moest na het bos dus nog eens wisselen. Intussen hadden Van der Poel en Küng doorgetrokken met een kopgroep van een man of 20, maar Wout had duidelijk sterke benen want knalde er in geen tijd naartoe. 5 man waren voor het bos ontsnapt, waaronder Sanremo winnaar Mohoric en Otegemnaar Tom Devriendt. Door pech misten Asgreen, Laporte en Ganna de aansluiting. Zij zouden niet meer aan het front komen. Op Mons-en-Pévèle, de volgende 5 sterren strook, trok Wout Van Aert stevig door. Eventjes leek er een toptrio in de maak met Van der Poel en Küng, maar een groepje met onder meer Stuyven en Lampaert kon ook nog zijn wagonnetje aan haken. Van Aert zou nog eens lek rijden maar kon opnieuw terugkeren. In de aanloop naar het duo Camphin-Carrefour viel Mohoric vooraan weg door een lekke band en reed zowaar Tom Devriendt alleen op kop. Lampaert voelde aan zijn ellebogen dat dit een goed anticipatie moment was en sloop weg samen met de onvermoeibare Mohoric. Van Baarle zette zijn laatste knecht in. Revelatie Ben Turner had echter al zeer veel gegeven onderweg en toen zijn pijp uit was, ging Van Baarle zelf. Getelefoneerd, maar toch waren de 3 topfavorieten niet mee. Het was Stuyven die het tempo weer de hoogte in jaagde. Van Aert en Küng sprongen mee, maar Van der Poel paste! Met zijn drieën leken ze naar de leiders toe te kunnen rijden, maar al snel viel Stuyven jammerlijk weg. De doodsteek voor Van Aert en Küng want 2 tegen 4. Of 3 want Devriendt werkte terecht niet meer mee. Op Camphin sloop Van Baarle weg. Mohoric en Lampaert deden wat ze konden maar de Nederlander reed langzaam verder weg. Zeker toen Lampaert op de kasseien van Gruson onzacht in aanraking kwam met een onvoorzichtige toeschouwer, ook wel ‘kalf’ genoemd in het Ingelmunsterse. Weg derde plaats. Zo kwam Van Baarle solo aan op de piste na een loodzware koers waarin Ineos al zeer vroeg de debatten opende in functie van hun kopman. Een verdiende overwinning, ook al had Vlaanderen een anticlimax gevoel. Uiteindelijk sprintte Van Aert naar de tweede plaats, toch wel een topprestatie in de gegeven omstandigheden. En zondag start hij in Luik-Bastenaken-Luik. Klasse om zo de knop te kunnen omdraaien, na een seizoen waarin hij met de Omloop en de E3 toch al 2 mooie koersen won.

In onze pronostiek kaapt onze anonieme speler Black List, na Kuurne 2021, opnieuw een overwinning weg. Vorig jaar is hij/zij het prijzengeld niet komen opeisen en werd dit aan vzw de Nachtlichtjes gestort. Dit jaar zou dat prijzengeld nog een stuk hoger kunnen liggen want de ploeg stijgt naar plaats 6. En met zondag nog Van Aert, Fuglsang, Benoot en Bettiol aan de start zit er nog potentieel in. Eddy Staelens werd tweede en Natasja Paermentier haalt na haar overwinning in de Ronde ook in Roubaix het podium. Dat levert haar ook in de stand een derde plaats op. Harry Vervaeke klimt naar plaats 2. Het is nu Lander Vansieleghem die de leiding neemt. De renner uit Bredene en broer van Megavelo triatleet Jasper heeft een mooie voorsprong, maar heeft zijn schaapjes nog niet op het droge. Met nog 2 Ardennenklassiekers te gaan zal het voor hem moeten komen van Pidcock en vooral Benoot. De mannen met Alaphilippe kunnen nog een mooie sprong maken in de komende 2 wedstrijden, maar niemand van hen staat in de top 30, dus zij komen te laat voor de eindoverwinning.

Slechtste dag van de week gisteren daar in Brabant. Regen zorgt echter meestal voor mooie koersen. Zo ook nu weer. De koers brak vroeg open. Het was Remco Evenepoel die al vroeg de knuppel in het hoenderhok gooide. Zijn partner in crime Alaphilippe leek er minder zin in te hebben en zou later nog ten val komen door een incident met zijn eigen ploegwagen. Quick-step blijft ook met hun nieuwe ploeg in de hoek van de klappen zitten. De Ket kreeg echter steun van Ineos Grenadiers, die 3 snotneuzen mee naar het front stuurden. Pidcock, samen met de onvermoeibare Turner (weer hij) en Magnus Sheffield, amper 19 (!) jaar oud. Daarnaast waren ook slecht weer specialist Tim Wellens mee, Cosnefroy – pechvogel in de Amstel – en Warren Barguil. Dylan Teuns viel spijtig genoeg weg uit de kopgroep door een lekke band. Evenepoel reed zeer sterk, maar durfde als enige van de kopgroep niet in het gootje rijden in de Hertstraat. Als enige op de kasseien verloor hij zo tot tweemaal toe de voeling met de kopgroep. Tot tweemaal toe kwam hij indrukwekkend terug, maar deze krachten zou hij in de finale tekort komen. Zeker gezien de Grenadiers elk om beurt demarreerden. De beslissing viel echter onverwacht zonder demarrage op het vlakke stuk richting laatste keer S-bocht in Overijse. Sheffield nam gewoon een stevige kopbeurt en tot zijn verbazing zat niemand meer in zijn wiel. Hij trok dan maar door en hield vlot stand. Zeer straf van de tiener uit Amerika. Deze jongen zien we nog terug. In de sprint voor de tweede plaats week Tim Wellens van zijn lijn af. Terechte werd hij gedeclasseerd. Het was Evenepoel die meest gehinderd werd. Die maakte onnodig veel misbaar. Misplaatst, nadat hij in de koers zelf al op de vingers werd getikt voor een ook al onnodige por aan Ben Turner. BBC analist en ex-renner Adam Blythe noemde hem terecht ‘een verwend kind’. Remco, we houden van jou, maar probeer dergelijke fratsen een beetje achterwege te laten. Niet makkelijk als enig kind en ex-top voetballer die al heel zijn leven door iedereen de hemel in geprezen wordt, maar toch.

6 spelers hadden Sheffield opgesteld. Jochen Deweer, elite renner zonder contract bij Dovy, had zelfs beide neo profs van Ineos opgesteld. Klasse! Mogelijks nog tegen hen gekoerst Jochen? Het levert de verdiende overwinning op. En dit met 2 renners van 19 punten. Arne Bruyneel had 5 renners uit de top 10 maar kwam tekort, net als Lieselot Viaene.

De tussenstand blijft voor het eerst dit seizoen ongewijzigd. Thomas Van der Vennet blijft dus aan de leiding voor Hans en Mattijs.

Zondag Parijs-Roubaix. Mét Wout Van Aert.

Normaal kregen we gisteren de 2^e hoogdag van het wielervoorjaar met Parijs-Roubaix, maar daar hebben de Franse presidentsverkiezingen een stokje voor gestoken. Dus kregen we gisteren de Amstel. Pleasure delay, maar het voorspel rond Valkenburg was ook een aangenaam kijkstuk. We misten wereldkampioen Alaphilippe en uiteraard Wout Van Aert, waarvan nog steeds niet zeker is of hij zondag start. Ik zou het niet doen. Spelen met je gezondheid, de rest van het seizoen hypothekeren en dan toch amper winstkansen hebben. Gisteren waren alle ogen dan maar gericht op Mathieu Van der Poel. Van Hooydonck en Campenaerts dachten gisteren vroeg de finale te openen door naar de vroege vluchters toe te rijden. Een indrukwekkend nummer, maar veel bracht dit helaas niet op. Al op 45km van de meet was alles te herdoen, onder impuls van Alpecin en vooral Ineos, met een indrukwekkende Ben Turner. Noteren die naam. Op de Keutenberg had Dylan Van Baarle moeten overnemen, maar die zijn kaars was uit. Dat was het moment waarop Tiesj Benoot zat te wachten. Hij plaatste een stevige versnelling op het steilste stuk en trok door tot boven. Enkel de 10 besten konden volgen. Ineos kopmannen Pidcock en Kwiatkowski waren meteen mee. Van der Poel had zichtbaar al meer moeite. De 11 vonden mekaar en lieten de rest niet meer terug keren. Bij het ingaan van de laatste ronde glipte Kwiatkowski weg. De ex-wereldkampioen kreeg kort daarna het gezelschap van Cosnefroy die er op indrukwekkende manier naartoe knalde. Ook enkele anderen probeerden hetzelfde trucje, maar niemand slaagde er in. Een sterke Dylan Teuns kwam nog het dichtst, maar de Pool en de Fransman werkten goed samen en hielden hem af. Ze reden met zijn twee naar de finish. Cosnefroy liet zich de kop opdringen, maar liet zich niet gek maken en ging op 200m krachtig aan. Kwiatkowski moest alle zeilen bij zetten om er nog over te geraken. Met het blote oog was niet zichtbaar wie won, maar de Nederlandse aankomstrechter besloot toch om niet te wachten op de finishfoto en Cosnefroy tot winnaar uit te roepen. Toen die foto even later kwam, moest hij zijn beslissing herzien. Doodjammer en mega gênant voor de Fransman, die er weliswaar zeer sportief mee om ging. Klasse. Benoot bekroonde zijn sterke wedstrijd met een podiumplaats.

Adrien Fleury uit Geraardsbergen had een Ardennenploeg opgesteld, maar noemde zijn ploeg Team Scheldeprijs. Net het omgekeerde als wat Christof deed vorige woensdag. Hij had de volledige top 3 en wint verdiend voor Arne Bruyneel en Christophe Deleersnyder.

In de stand neemt Thomas Van der Vennet de leiding over en doet WDV accountants dromen van een tweede eindoverwinning op rij. Mattijs Leenknegt valt terug naar plaats 3 en Hans Dedeurwaerder klimt terug naar plaats 2.

De Scheldeprijs was jarenlang een saaie sprinterskoers met een slechte aankomststrook die vaak leidde tot valpartijen in de sprint. Enkele jaren terug verlegden ze de start naar Terneuzen om zo via Zeeland naar Antwerpen te rijden. In Zeeland staat er namelijk altijd wind. Daarom wordt er ook jaarlijks het Nederlands kampioenschap Tegenwindfietsen georganiseerd. Dat heeft nu al meerdere keren voor spektakel gezorgd. Zo ook gisteren. Regen en rukwinden tot 60km/u. Dat zorgde er voor dat de koers van bij de start los barstte. Het peloton spatte uiteen in waaiers en al snel reed een kopgroep weg met topsprinters als Merlier, Philipsen, Bennett en Kristoff. Hadden de boot gemist: de jonge Arnaud De Lie (had met Rüdiger Selig wel een ploegmaat mee) en vooral Quick-Step met Fabio Jakobsen. Ze blijven zitten in de hoek waar de klappen vallen. Ze kijken reikhalzend uit naar de komst van hun Franse messias Alaphilippe en zijn kroonprinsen Evenepoel en Vansevenant. Kunnen zij straks het tij keren voor de ploeg van Lefevere? Het is bijna een godsgeschenk dat Roubaix uitzonderlijk een week later valt dit jaar. Enfin terug naar Schoten. Ondanks de aanwezigheid van al die sprinters en hun ploegmaats (Bennett had er zelfs 3!) bleef het niet samen. Niet abnormaal na een hele dag a bloc rijden. Er werd slag om slinger gedemarreerd en het was de koele Noor die de beslissende versnelling plaatste op de laatste kasseistrook. Niemand pikte in. Kristoff slaagde er in om zijn voorsprong te verdedigen tot de aankomst en wint zo als sprinter solo een sprinterskoers. Tot extase van Hilaire Van der Schueren, die na de winst van Girmay in Wevelgem zijn tweede klassieker wint met Intermarché en zijn onmogelijk geachte licentie voor de WorldTour al bijna binnen heeft. En dat terwijl hij bij het begin van het seizoen op een uitzichtloze degradatieplaats stond. Nu laat hij ploegen met een veel hoger budget zoals Israël, Movistar en Team BikeExchange al achter zich. Bovendien zijn de 2 genoemde renners allebei nieuw in de ploeg. Knap transferbeleid. Boerenverstand, bij Hilaire letterlijk te nemen, rendeert! Nu we toch het ploegenklassement er bij halen toch ook even een kanttekening. Dat klassement wordt geleid door Quick-step. De voorjaarsploeg doet het dan wel zeer slecht, maar het blijft een topploeg, niet te vergeten.

In de pronostiek waren de sprintersploegen aan het feest. We krijgen een nieuwe overwinning voor C&W logistics. Ditmaal loopt zaakvoerder Christof De Saedeleer met de hoofdvogel weg. Knap hoe hij iedereen op het foute been zet met zijn ploeg de Waregemse sprinters, maar in plaats van Dwars door Vlaanderen de Scheldeprijs wint. Ook Mira Masschelein (Het Scheldepeloton) en Joachim Calewaert (sprint) hadden duidelijk op deze koers ingezet en gaan met de troostprijzen naar huis.

In het klassement tuimelt leider Hans Dedeurwaerder van het podium (iets te veel gevierd na de Ronde? 🙂 ). Het is Mattijs Leenknegt die zijn ploeg opnieuw naar de leidersplaats regisseert. Lander Vansieleghem schuift in zijn spoor een plaatsje mee op. Zondag is er de Amstel Gold Race waar we een blik nieuwe renners open trekken. Dit zal het klassement opnieuw door elkaar schudden. Het is alvast de spannendste editie in jaren!

Met het Megavelo team reden we op zaterdag de Ronde en ook op zondagmorgen ben ik nog eens met de gasten de sfeer gaan opsnuiven rond de Kwaremont. Op fietsen ging al niet meer wegens de vele supporters. Maar liefst 1 miljoen werden er verwacht. Welke andere sport kan zoveel volk op de been brengen? Enfin, na deze grondige verkenning van het parcours konden we gisteren met de beentjes in de lucht de hoogmis van het wielrennen volgen. Tijdens de vooranalyse werd al duidelijk dat ik mij vergist had in Pogacar die tijdens Dwars door Vlaanderen niet tot bij de koplopers was geraakt. Blijkt dat hij zijn demarrage had geplaatst vlak voor de top van de Kanarieberg. Had ie ze aan de voet ingezet, dan was ie er wel bij geraakt. Gebrek aan parcourskennis kan dus ook voor een megatalent als hij de doorslag geven. Ditmaal waren Pogie en vooral zijn ploegmaats wel bij de pinken. Ze reden al vroeg attent vooraan en hielden een groepje outsiders onder schot richting tweede passage van de Oude Kwaremont. Daar ontbond de Sloveen zijn duivels. Als een losgeslagen paard reed hij alles en iedereen voorbij. De vroege vluchters, maar ook het groepje met onder meer ex-wereldkampioen Pedersen, Stybar en ex-winnaar Bettiol. Toch geen pannenkoeken. Nooit eerder gezien. Slechts één man kon dit verschroeiende tempo volgen. Kasper Asgreen. De winnaar van vorig jaar blies daarmee wel zijn motor op en zou geen rol van betekenis meer spelen. Van der Poel was niet mee en leek verslagen. Even verder op de Koppenberg versnelde de Tourwinnaar opnieuw en dan was de Nederlander wel van de partij. Hij nam zelfs nog over voor de top. Een teken dat hij zich heel sterk voelde. Ditmaal reden de toppers wel door. Valentin Madouas was de enige die zijn wagonnetje kon aanhaken op de Koppenberg. Bijzonder straf van de 25-jarige polyvalente Fransman. Was al 13e in de Giro, won dit jaar het bergklassement van Parijs-Nice, haalde top 10 in de E3 en nu podium in de Ronde. Tijd om te specialiseren en te beginnen met winnen, Valentin! De 3 kwamen al snel bij Fred Wright en Dylan Van Baarle, die net na de Paterberg waren ontsnapt. Deze 5 bleven samen tot de laatste keer Kwaremont waar de Sloveen opnieuw de forcing voerde. Van der Poel haakte aan. Zelfde scenario op de Paterberg, waar de Nederlander wel even leek te breken toen hij in het gootje terecht kwam. Maar zo reden de twee iconen dus samen naar Oudenaarde. Daar drong Pogacar de leiding op aan Van der Poel, maar die liet zich niet gek maken. Ondanks de aanstormende Madouas en Van Baarle bolde hij rustig verder tot het bordje van 250m. Daar en niet vroeger wou hij zijn sprint inzetten. Wat een koelbloedigheid! In de sprint was Van der Poel outstanding en wint verdiend deze Ronde. Pogacar was de sterkste onderweg, maar pokerde iets te veel. Hierdoor raakte hij nog ingesloten achter de achtervolgers waardoor hij zelfs geen podiumplaats kreeg, maar dat was zijn eigen fout. Zijn misbaar was misplaatst, zijn gedrag net na de aankomst ook. Een slechte verliezer. Anderzijds ook begrijpelijk als je nooit verliest. En gelukkig viel hij ook snel op zijn pootjes. Na de douche op de bus sloeg hij al mea culpa in een interview. T is je vergeven Pogie!

Ook in de pronostiek werd het een bijzondere editie. Van der Poel stond door zijn blessure amper in 33 ploegen. Pogacar wegens zijn hoge prijs zelfs maar in 21. Madouas had niemand. Hierdoor zijn de scores historisch laag. Dat doet echter niets af aan de overwinning van Natasja Paermentier uit Desselgem. Zij slaagde er met de 2 Nederlanders en Kung in 3 renners in de top 5 te plaatsen en wint na haar derde plaats in de E3 verdiend de Ronde. Harry Vervaeke en Johan Declercq mogen mee op het podium.

In de stand is er ook een aardverschuiving. Leider Mattijs Leenknegt kan nog goed stand houden en zakt naar plaats 2. Het is Hans Dedeurwaerder die de leiding neemt dankzij een sterke 4 plaats in de Ronde. Dat zal gisteren goed gevierd geweest zijn op de tennis souper in Vichte. Lander Vansieleghem, coureur uit Bredene, wordt derde.