Hebben we het dit seizoen al over Pogacar gehad? Hooguit 5 renners geloofden er in dat ze de Sloveen konden kloppen op de muur van Huy. Louis Vervaeke, één van de luitenanten van Remco, had dan ook gelijk toen hij zei dat hij meer vluchtgezellen had verwacht. Waarom rijden die 170 andere renners dan eigenlijk nog mee, als ze niet eens proberen om de Sloveen te verrassen door te anticiperen. Uiteindelijk was dat in de Ronde bijna gelukt. Niet dus, ook Vervaeke moest uiteindelijk plooien onder de druk van het peloton. Op de muur zelf had niemand een antwoord op de versnelling van Tadej. Na de Ronde en de Amstel nu ook de Waalse Pijl op het palmares. Skjelmose was de beste van de rest.

Lieselot Viaene had beide heerschappen in haar ploeg en dat levert haar de overwinning op. De 2e voor de WPVK veteranen. Roel Masschelein en Geert Heynssens stranden op een banddikte.

In de stand loopt de leider Norbert Deloof zowaar terug uit op Geert Limpens en Arne Lapierre doordat Benoot voor Pidcock eindigt. Als dat zondag terug het geval is, dan zal Norbert het wellicht halen. Tenzij Kwiatkowski of Alaphilippe twee weken na Pasen toch nog verrijzen. Intussen komen enkele ploegen met Pogacar heel sterk opzetten. Met name Staf Van Der Schueren en Karel Vanovervelt maken reuzensprongen naar voren. Bij een nieuwe overwinning van Pogacar maken zij ook nog kans, zeker voor het podium. Jaren geleden dat het voor de eindoverwinning nog zo spannend was. Ik stel voor dat alle kanshebbers alvast hun ticket reserveren voor de prijsuitreiking op het Megavelo café! Zo zal iedereen zondag wel voor zijn renners supporteren, maar laat ons allemaal duimen dat we een mooi duel krijgen tussen onze Remco en Tadej zondag! Grappig weetje nog bij wijze van uitsmijter: Norbert kan voor een unicum te zorgen door zowel de eerste als de laatste plaats te bezetten met zijn toepasselijke ploegnamen, respectievelijk ‘t groot en ‘t klein verzet. Faut le faire!

Thomas Pidcock en Tadej Pogacar waren bij de start getipt als grote favorieten. De winnaar van de Strade Bianche geloofde ook duidelijk in zijn kansen tegen de Tour- en Rondewinnaar. Hij kon de Sloveen ook het langst volgen, maar blies daarbij zijn motor op. De Ierse revelatie Ben Healy, net ervoor gelost, haalde de Brit bij en liet hem even later zelfs achter. Even leek het er zelfs op dat hij het gat op Pogacar kon dichten want hij verkleinde zijn achterstand van 30 tot 20 seconden. Koersdirecteur Leo Van Vliet wou duidelijk ook graag de Tourwinnaar op zijn palmares. Hij haalde met de directiewagen Pogacar tergend traag in en ging dan doodleuk 10 meter voor hem rijden. De voorsprong van de Sloveen steeg prompt terug tot 30 seconden. Een smet op zijn overwinning, maar vooral op de reputatie van de enige Nederlandse topkoers. Desalniettemin had Pogacar het zonder dit incident waarschijnlijk ook wel gehaald. Solo of in de sprint. Want de Sloveen lijkt dit jaar overal te winnen waar hij wil. Losse ritten niet mee gerekend, konden enkel Van Aert (in de E3) en Van der Poel (in Sanremo) de guitige Sloveen kloppen. Benieuwd of Remco zichzelf zondag aan dit lijstje kan toevoegen.

Mattijs Leenknegt, regisseur van de Nacht van de Koers, had zijn ploegje Tadeej Tadaa rond de Sloveen gebouwd. Eddy Staelens en Urson Vermeersch mochten mee op het podium.

In de stand blijft Norbert Deloof aan de leiding, maar Geert Limpens en Arne Lapierre zitten hem op de hielen. Als Pidcock de komende 2 wedstrijden nog een mooie ereplaats rijdt, zal Geert Norbert nog voorbijrijden vlak voor de finish. Ook uit de achtervolgende kopgroep zitten nog enkele mannen klaar met een eindsprint. Het wordt nog spannend.

Regen, wind en lage temperaturen. Koersomstandigheden waar veel renners niet van houden. En al zeker de klimmers niet. Het zorgde vandaag voor een verrassende uitslag. De Fransman Cavagna was de koude het vroegst beu en ging er alleen vandoor op 70km van de finish. Even later sloot een groepje aan met Kron, Godon en Healy. Die laatste, een 22-jarige Ier – en dus wat regen gewoon – was de revelatie van de dag want hij reed bijna iedereen naar de vaantjes. Enkel Godon kreeg hij er uiteindelijk niet af. De Fransman was duidelijk sneller in de sprint en boekt zijn mooiste overwinning uit zijn carrière.

Niemand onder ons had Godon of Healy opgesteld. Het was collega Kristof Maes die dankzij de ereplaatsen van Cosnefroy, De Lie en Hermans de dagoverwinning binnen haalt. Antoon Vermeersch haalt even veel punten, maar had daar 8 budget punten meer voor nodig en wordt zo 2e. Jan Ribbens voert het pelotonnetje aan van de ploegen met 106 punten.

In de stand geen verschuivingen. Norbert Deloof, oud docent in Vives Kortrijk, blijft comfortabel aan de leiding voor Geert Limpens en Arne Lapierre.

De Hel blijft vervloekt voor Wout, althans volgens hemzelf. Het zag er nochtans uitstekend uit voor hem tot 15km van de aankomst. Hij had wel van fiets moeten wisselen kort voor het Bos, maar kon zeer snel weer aansluiten en trok meteen hard door op Haveluy, de laatste strook voor Wallers. Eerste beslissende moment op zijn initiatief. Op 102km van de aankomst al vormde zich onder zijn impuls al de beslissende kopgroep met uiteraard Van der Poel, maar ook zijn luitenant Laporte, de verrassende Degenkolb en Küng. Schaduwfavorieten Ganna en Pedersen misten de boot en verliezen daar al hun koers. Ze kunnen na een intense achtervolging wel nog aansluiten, maar verschieten een zware cartouche en brengen bovendien met Vermeersch en Philipsen 2 ploegmaats van Van der Poel mee voorin. In het Bos verliest Wout helaas Van Baarle door een val en vooral Laporte door een lekke band. Wie weet hadden die na de lekke band van Wout nog het tij kunnen keren. Intussen probeerde Mathieu tot 4x toe alleen weg te geraken. Na Mons-en-Pévèle komt hij zo alleen met Wout voorop, maar die speelde het tactisch en liet de rest terugkeren. Op Carrefour de l’Arbre kwam Degenkolb ten val na een botsing met VDP. Dat was het sein voor Van Aert om er snoeihard vandoor te gaan. Zo hard dat hij vermoedelijk één van de putten vlak voor de bocht niet kon ontwijken en lek reed. Té enthousiast, volgens ex-winnaar Gilbert. Op die manier zorgde Wout ook zelf voor het tweede en meteen erna het derde beslissende moment in de koers. Doodjammer, want er zat een prachtig duel aan te komen met Van der Poel. Op de stroken van Gruson of Hem gingen ze mekaar niet meer gelost hebben. Van der Poel is, zeker voor een Nederlander, zeer geliefd hier en zijn overwinning was allesbehalve gestolen, maar toch bleef Vlaanderen met een anticlimax gevoel. Van der Poel wint dit seizoen na Milaan-Sanremo ook Parijs-Roubaix voor de eerste keer. Wout moet hier nog minstens een jaar langer op wachten. Met twee derde en één vierde plaats in de 3 monumenten en winst in de E3 kan je nooit van een mislukt voorjaar spreken, maar de kers ontbreekt helaas. Ook voor Jumbo. Ze halen 5 op 5 in de eerste kasseikoersen, maar in de laatste 2, de Monumenten, lukt het net niet. Volgend jaar beter. Tenslotte is Wout nog altijd maar 28 jaar, dus er komen nog minstens een half dozijn kansen.

Jari Vanherweghe is de enige die het volledige podium in zijn ploeg ‘Voile Fernangs’ had opgenomen, maar dat volstond niet voor een podiumplaats. De overwinning gaat naar Ivo Goderis, van het DUST team van Daikin. Peter Dheygere wordt derde. Norbert Deloof, de leider, kaapt de tweede plaats weg en doet uiteraard een schitterende zaak in het klassement. Hij demarreert weg van Geert Limpens, die wel tweede blijft. Arne Lapierre schuift op naar plaats 3. Met deze 3 leiders gaan we het 3e en laatste luik van Megavelo met de klimklassiekers in.

Na de stormeditie van vorig jaar kregen we tussen Terneuzen en Schoten terug het traditionele scenario. De vroege vlucht wordt net op tijd ingerekend, zodat het tot een koninklijke sprint kon komen op de Churchillaan. Het beloofde een duel te worden tussen Philipsen en Jakobsen. Ook Ewan, Groenewegen, Cavendish, Welsford en Thijssen hadden dit jaar al mooie resultaten gereden en aasden op de prestigieuze sprintklassieker. Na zijn sterke Ronde had Van der Poel zich last minute kandidaat gesteld om zijn ploegmaat Philipsen aan de overwinning te helpen (maar vooral om de verveling te vermijden tussen de Ronde en Roubaix). Hij trok tussen kilometer 5 en 2 keihard door waardoor niemand het in zijn hoofd haalde om te ontsnappen. Onderweg had hij ook al intervalletjes getrokken door telkens om bidons te gaan en het peloton voorbij te sprinten. Wie zondag wil winnen, moet voorbij de Nederlander. De sprint liet hij veiligheidshalve aan zich voorbij gaan. Jakobsen had in de laatste kilometer kettingproblemen en kon helaas zijn kansen niet verdedigen. Soudal QS blijft in de hoek zitten waar de klappen vallen. Edward Theuns ging vroeg aan en liet een klein gaatje op links. Daar kon Philipsen zijn sprint al over zijn. Hij mag Edward dankbaar zijn dat hij de deur niet dicht deed. Hij kon er net door en met enkele krachtige lendenslagen maakte hij meteen het verschil. Welsford en good old Cavendish mochten mee op het podium.

In onze pronostiek waren de sprintersploegen aan het feest en dan vooral die van de WPVK veteranen (waarvoor staat dit?). Zij nemen met Staf Van Der Schueren en Lieselot Viaene de eerste 2 prijzen mee, vlak voor Joachim Calewaert.

In de stand blijft Norbert Deloof aan de leiding voor Geert Limpens en Dieter Van Lierde.

Zondag wordt Paris-Roubaix bepalend voor het eindklassement. Benieuwd of Van Aert Van der Poel kan kloppen.