Mathieu kan toch verliezen. Na Gent-Wevelgem is het de tweede keer dat we dit mogen schrijven. Na het wegvallen van Van Aert en vooral Evenepoel was Van der Poel torenhoog favoriet voor zijn thuiswedstrijd. Anders dan bij die vorige keer, heeft VDP gisteren geen rol van betekenis gespeeld. Toch geen actieve. Wel een passieve. Want de meeste schaduwfavorieten, zoals Healy, Cosnefroy en Skjelmose, bleven wachten tot die verschroeiende demarrage. Ze verloren de koers want die kwam er niet. Het was aan de lefgozers, die het aandurfden om de wereldkampioen aan te vallen en tot hun eigen verbazing merkten dat hij niet kon reageren. Thomas Pidcock is zo’n lefgozertje. Hij schoof mee toen in schuifjes een groepje van 12 ontstond op zo’n 30km van de finish. De verstandhouding was niet slecht, maar Benoot vond de groep terecht te groot en trok stevig door. Enkel Pidcock, een herboren Hirschi en de verrassende Vansevenant konden volgen. De verschillen bleven echter klein. Toen de snelle Fransman Lapeira op de Bemelerberg de oversteek wilde maken, zag Pidcock het gevaar. Hij sprong weg. De doodsteek voor de Fransman, maar ook bijna voor Vansevenant, die een kilometer verder toch nog kon aansluiten. Onder de rode vod speelde Benoot alles of niets. Jammer genoeg was het Mauri die in zijn enthousiasme reageerde en zo Benoot zijn kansen kelderde, maar ook die van zichzelf. Hier had hij altijd het initiatief aan de 2 snellere (en vooral frissere) mannen moeten laten. In de sprint was de Olympisch kampioen mountainbike net iets sneller dan de Zwitser. En zo wint niet VDP, maar wel een ander multi talent.

Thomas Soete had Pidcock en Benoot in zijn klimploeg ‘AC Milan in de bergen’ genomen en wint de Amstel in Megavelo. De onvermijdelijke Dries Demeyer werd tweede, voor Eddy Staelens van de Nachtlichtjes.

Ook leider Matthias Coppens heeft deze 2 toppers in zijn ploeg en plaatst zo zijn beslissende demarrage. Hij kan de champagne al koel zetten. Jochen Mores zakt een plaatsje naar 3 en moet de tweede plaats aan Wouter Vlerick laten.

De Brabantse Pijl geldt als een zachte overgang van de kassei- naar de klimklassiekers. De nadruk ligt absoluut niet op kasseien, maar de Moskesstraat, sleutelklim die 4x beklommen moet worden, is wel met kinderkopjes geplaveid. Daar schudde eerst Morgado (2e revelatie dit voorjaar na Pithie) en later Teuns aan de boom. Teuns geraakte weg met Wellens en Van Den Berg. De definitieve ontsnapping, al sloten wel nog enkele renners in verschillende schuifjes aan in de laatste 10km, waaronder Hermans en Cosnefroy. De verstandhouding was meteen goed, al viel er vlak voor de laatste beklimming van de S-bocht een gaatje. De Nederlander Marijn Van den Berg zag plots dat hij enkele meters kreeg en trok door. Terwijl hij de snelste man van de kopgroep was met reeds 4 overwinningen dit voorjaar, waaronder enkele massasprints. De andere 5 probeerden het gat te beperken, maar het was Joseph Blackmore, jonge ploegmaat van Teuns, die de groep in de laatste rechte lijn terug bracht. Met Teuns en vooral Hermans hadden we 2 snelle mannen die het konden afmaken, maar het was Benoit Cosnefroy die het laken naar zich toe trok. Na vele ereplaatsen mocht hij deze keer op het hoogste schavotje plaatsnemen.

Dries Demeyer had dit goed doorzien en wint met de ploeg waarmee hij ook al de Strade Bianche won. Dries is de aanvoerder van Renaix les Bains, de groep van de politie van Ronse, waartoe ook leider Matthias Coppens behoort. Die kunnen met hun prijzengeld al een serieus feestje bouwen op Megavelo café op 26 april. Ignace Devreese en Pieter Soete, laureaat van editie 2002, kapen de overige podiumprijzen weg.

Matthias Coppens gaat ook als leider de Ardennenklassiekers in. Hij heeft een comfortabele voorsprong op Jochen Mores. Steven Himpe neemt terug de derde plaats over van Bert Verplancke.

Alpecin-Deceuninck. Zwakke ploeg rondom Mathieu schreven we na de E3. Mathieu stond er alleen voor. Intussen hebben ze de 3 monumenten gewonnen in 2024. En vooral, gisteren hadden ze de koers op elk moment in handen. Vroege vlucht laten rijden en meteen controleren. Doortrekken in de aanloop naar Wallers. Kopman Mathieu met zijn 2 luitenanten Philipsen en Vermeersch afzetten in de ruime kopgroep. Na Wallers reden met Kung en Politt 2 gevaarlijke outsiders weg. Vermeersch neutraliseerde hen, zoals hij ook al in de Ronde deed met Pedersen. Tegelijk was het diezelfde Pedersen die zijn laatste ploegmaats moest opofferen om de 3 niet te laten weg rijden en finaal zelfs zelf het gat moest dichten. De 3 schaduwfavorieten dus al afgemat en Van der Poel had nog geen trap te veel gegeven. Zijn eerste versnelling op 60km was dan ook meteen de goeie. Pedersen stribbelde nog even tegen, maar kreeg weinig steun en kon het ook niet alleen. De vogel was gaan vliegen. In de achtergrond haalde Vermeersch onvermoeibaar elke ontsnapping terug. Philipsen probeerde op de kasseien van Gruson nog solo naar de tweede plaats te fietsen, maar dat lieten Pedersen en Politt niet gebeuren. Grootste slachtoffer was FDJ, dat als enige nog een duo in de achtervolging had. Kung moest lossen en de grote voorjaarsrevelatie Pithie viel letterlijk weg. Hij kon gelukkig verder en reed samen met man van de wedstrijd Vermeersch naar een mooie top tien notering. Een Australische snotneus die zonder parcourskennis elke kasseiwedstrijd mee in de aanval rijdt. Daar gaan we nog veel van horen. Van der Poel had intussen 3 minuten voorsprong bijeen gefietst en wint na de E3 en de Ronde ook Roubaix. Na het uitvallen van Evenepoel is hij voor mij ook in de Amstel favoriet. Maar niet in Luik. Daar zijn de hellingen te lang om een Pogacar te volgen. Doodjammer dat onze Remco die 2 duels niet kon aangaan. 

Christiaan Demets uit Dikkelvenne won de prestigeslag in Roubaix met Naast VDP en Pedersen ook Politt en Vermeersch. Jochen Mores en Stefan De Couvreur mogen mee op het prestigieuze podium.

In de stand loopt Matthias Coppens verder uit. Hij mag bij de start van de klimkoersen dromen van de eindoverwinning gezien hij nog enkele Ardennencoureurs in de ploeg heeft. Jochen Mores leidt met zijn ploeg ‘We proberen iets’ de achtervolging, voor Bert Verplancke.

Het WK sprint in Schoten kende zijn klassieke verloop. Waaiers in Zeeland, vluchters die het zo lang mogelijk proberen uit te zingen, maar die de spurt onmogelijk kunnen ontlopen. In die spurt kreeg Merlier kans op revanche voor het verloren duel tegen Philipsen in de Classic Brugge-De Panne. Nochtans kreeg hij het niet cadeau want hij moest nog van fiets wisselen op amper 14km voor de finish. Hij behield zijn cool en kwam ogenschijnlijk rustig terug. Klasse, zeker rekening houdend met de immense druk die er op zijn schouders rustte. De voorjaarsploeg van Lefevere is nergens. Merlier moest zondag nog noodgedwongen invallen in de Ronde en reed die ook uit. In alle geval, hij geraakte tijdig terug vooraan en wist zich ook goed te plaatsen. Hij kwam vroeg op kop, sloeg een gat en hield sterk stand. Het feit dat Philipsen lang ingesloten bleef, hielp uiteraard ook, maar geen goeie sprint zonder goeie positionering vooraf. Chapeau voor de Wortegemnaar. Niet dat hij hiermee het (kassei)voorjaar van Soudal redt, maar het is toch meer dan een troostprijs.

Onder de sprintersploegen haalde Koen Heindryckx het met zijn ploeg ‘t Leven is veur de rappe’ voor Roel Masschelein en collega Klaus Dewolf. In de stand weinig verschuivingen. Matthias Coppens blijft aan de leiding voor Steven Himpe en Bert Verplancke.

Geen Van Aert noch Pogacar aan de start vandaag helaas, maar meer dan genoeg toppers, een pracht parcours en flandrien weer om er een heroïsche strijd van te maken. Al moest er dan wel een coalitie komen tegen topfavoriet Van der Poel. Die kwam er ook in de aanloop naar de Valkenberg toen Pedersen en Visma de handen in elkaar sloegen. De Alpecin ploegmakkers, de rest van het voorjaar nog zeer afwezig in de finales, stegen echter boven zichzelf uit en brachten hun kopman terug tot bij deze zeer gevaarlijke kopgroep. Toen Pedersen daarna weer weg sprong, hoopte hij op een sterke bondgenoot, maar kreeg enkel Gianni Vermeersch mee. Harakiri voor de Deen, die toch door reed en zo zijn doodvonnis tekende. Op de tweede passage van de Kwaremont was hij er aan voor de moeite. Hij kon nog net zijn wagonnetje aanhangen bij de kopgroep die door de versnelling van Van der Poel tot stand was gekomen, maar het vet was van de soep. De schaduwfavoriet was uitgeteld. Toen Matje op de Koppenberg zijn definitieve versnelling plaatste, reed iedereen al snel voor de tweede plaats. Enkel Jorgenson had nog de ambitie om het duel aan te gaan. Lovenswaardig, maar de Amerikaan zag al gauw het zinloze van zijn onderneming in. Op de Koppenberg kregen we circus toestanden waarbij slechts enkele renners tot boven konden fietsen en de rest moest lopen. Op een natte Koppenberg geraakt elke prof boven, mits wat vrije baan. De kasseien waren echter bedekt met een laagje glibberige modder. Dan volstaat kracht alleen niet om boven te geraken. Er is ook behendigheid en een lagere bandendruk nodig om die kracht juist aan te wenden. Dat hadden wij toeristen gisteren ook moeten ondervinden. Een kuismachine om de modder weg te spoelen op die 20 stijlste meters lijkt mij hier bij een volgende natte editie geen overbodige luxe. Matje kon het niet deren, want zelfs in dit onderdeel was hij de beste. Geen toeval dat hij zowel in het veld als op de weg wereldkampioen is. In de achtervolging leken Bettiol en een verrassend sterke Teuns het lang te gaan halen voor de podiumplaatsen, maar in de laatste rechte lijn werden ze nog overspoeld door een achtervolgende groep. Mozzato en Matthews kregen de kans van hun leven op een podium plaats in Oudenaarde. Matthews week echter nog meer van zijn lijn af dan in Sanremo en werd terecht gediskwalificeerd ten voordele van Politt.

Collega triatleet Mathias Van Haute en Stefan De Couvreur uit het prachtige Maarkedal vloekten zich ongetwijfeld kapot toen Bettiol en Teuns werden ingerekend want ze hadden anders het volledige podium. Nu werden ze nog voorbij gesneld door Matthias Coppens, die dankzij Politt, Teuns en Naesen de overwinning binnen haalt in de Ronde. Dankzij zijn overwinning neemt de Zottegemnaar ook de leiding over van Steven Himpe. Bert Verplancke blijft op plaats 3.