De Brabantse Pijl vormt sinds een aantal jaar de ideale brug tussen de kassei- en de klimklassiekers. Beide rennerstypes komen er aan hun trekken, wat na de parcourswijziging ook voor de Amstel het geval is. Dit in tegenstelling tot de Ardennenklassiekers, die voer voor specialisten zijn. Zo trekt bijvoorbeeld Benoot zijn voorjaar nog door tot en met de Amstel. Na zijn tegenvallende Ronde deed het dan ook deugd om hem vandaag zo bedrijvig te zien. Hij werd na een aanvallende race beloond met een derde plaats. Ook Laurens De Plus, Dries Devenyns en Victor Campenaerts zaten in de beslissende vlucht. Enkel Wellens en Vakoc konden nog de brug slaan naar de leiders. Ze maakten echter geen kans tegen een beresterke Colbrelli, die vorig jaar al een massa punten scoorde, maar dit jaar pas echt doorbreekt.

Frederik Vandenweghe had duidelijk op deze koers gemikt met zijn visionaire ploegnaam ‘Met Sturter poen pakken op de Halsemberg’. Jan De Clercq had niet specifiek op deze koers gemikt, maar wordt toch verdienstelijk op korte afstand tweede. Ex-collega Kristof Eelbode kaapt de derde prijs weg.

In het klassement stijgt de nervositeit. Geoffrey bouwt zijn voorsprong op Tino terug lichtjes uit. Maarten De Boe komt terug op de derde plaats. We zien intussen verschillende ploegen uit de achtergrond oprukken. In die zin zal er deze morgen ook serieus gevloekt zijn bij het het nieuws van de blessure van Alaphilippe. Zondag is er de Amstel, waar we een nieuw duel kunnen zien tussen Phil en Greg, aangevuld met een nieuwe batterij buitenlanders. 

Het staat in ons aller geheugen gegrift. Die natte Roubaix editie in 2002 waarin Johan Museeuw ongenaakbaar was en waarin iedereen Tom Boonen leerde kennen. Hij reed als neoprof alle achtervolgers aan flarden, inclusief zijn eigen kopman George Hincapie, die zich van pure miserie in de gracht liet vallen. Legendarisch. 15 jaar en 149 profoverwinningen later is de cirkel rond. De absolute climax om te stoppen met de vijfde kassei heeft er nooit echt in gezeten. Niet die super benen en ook de ploegmaats vielen – al dan niet letterlijk – wat tegen. Het is echter wel degelijk zo dat Tom op een hoogtepunt stopt, want hij was terecht de absolute topfavoriet gisteren. Klasse. Passend bij de uitzonderlijke carrière die hij realiseerde.

Er werd logischerwijze enorm op Tom zijn wiel gekoerst gisteren. Sagan viel twee keer aan, maar werd telkens terug gefloten door een lekke band. Naast het feit dat we al langer zeggen dat hij dit seizoen te vroeg in vorm was, viel daarbij zijn gelatenheid op. Wat een schril contrast met Van Avermaet, die onderweg nog een stuk meer pech kende. Maar die als een gek riep om een nieuwe fiets. Tot tweemaal toe vanuit een verslagen positie terugvechten. Dat noemen we grinta en daarom is Greg de oververdiende winnaar. Ook al omdat hij net als in de Ronde op pad was met een Hollander die al blij is dat hij daar zit en met een sleper van Quick-step. Greg kijkt niet om en rijdt verder. Al slaagde hij er uiteindelijk wel in om Stybar de kop op te dringen bij het binnen rijden van Roubaix. Op de piste durfde hij het vervolgens nog aan om te pokeren door Stuyven – ook hij toonde grinta na zijn degradatie in de ploeg- en Moscon te laten aansluiten. Begrijpelijk, als je ziet met welk machtsvertoon hij nog de sprint wint. Van Avermaet wint zo dik verdiend zijn eerste monument. Zo winnen de Belgen alle World Tour kasseiklassiekers dit jaar. Te zwijgen van alle podiumplaatsen. Fantastisch.

In de pronostiek gaat Klaas Carrette, videomonteur voor de Nacht van de Koers, met de overwinning lopen. Ex-winnaar Dieter Van Lierde wordt tweede, voor mijn broer Elewout.

In de stand staat Geoffrey Crombez nu het volledige tweede luik van de pronostiek op kop. Tino Gabriel stijgt opnieuw een plaatsje naar 2 en zo wordt Ignace derde. In het derde luik zullen we de ploegen met klimmers sterk zien stijgen. Daarin is het vooral uitkijken naar Alaphilippe en Kwiatkowski, die het vaakst gespeeld zijn in de allround ploegen. Daarnaast is het uiteraard uitkijken naar hoe Gilbert zijn vormpeil nog kunnen doortrekken heeft en naar andere Belgen zoals Wellens, Hermans, Teuns en De Plus. Verder kunnen renners als Valverde en Matthews- weinig tot niet in de allround ploegen- veel punten wegsnoepen, wat voor de leiders in het klassement goed zou uitkomen. Het kan nog alle kanten op!

Vandaag was de laatste wedstrijd van Tom Boonen op Belgische bodem. Hij werd uitgebreid in de bloemetjes gezet. De organisatie verlegde zelfs de start van Antwerpen naar Mol. Een mooie geste. Boonen reed gelukkig ook zonder kleerscheuren uit. Altijd een uitdaging in Schoten, want ook nu weer was er een grote valpartij in de finale. Kittel kwam er goed doorheen en won met overmacht de sprint tegen Olympisch kampioen omnium Viviani en Bouhanni. Goed voor zijn vijfde overwinning in Schoten.

Opvallend weinig sprintersploegen in Megavelo. Ex-unilin collega Yannick Beheyt wint zelfs zonder specifieke sprintploeg, enkel en alleen dankzij de top twee. Liesbeth Vanden Berghe, dorpsgenoot van Stijn Devolder, werd tweede, voor Steven Verhaeghe van de Nachtlichtjes, die gisteren nog klaagde dat het ‘gene vetten’ was dit jaar.

In de stand zeer weinig verschuivingen. Geoffrey Crombez loopt terug licht uit op Ignace. Tino Gabriël staat al sinds de Strade in de top tien, maar komt nu voor het eerst de top 3 binnen.

Zondag het volgende monument. Quickstep zal er ongetwijfeld een zware koers van willen maken. Gilbert is er niet bij, maar er is nog meer dan voldoende kwaliteit. Laat ons bidden dat alles mee zit voor Tom. Wie, behalve Roger, gunt hem die vijfde kassei niet? 

Onmogelijk. Zelfmoord. Niet meer van deze tijd. Dat was toch wat er door iedereens hoofd ging toen Philippe Gilbert op de Kwaremont aan zijn solo begon? Alleen al omwille van het lef om daar al alleen te gaan verdiende hij de overwinning. Wat een wedstrijd. Het begon al in de aanloop naar de Muur (wat een feestelijke herintrede!) op zo maar even 100km van de finish. Boonen en Gilbert zagen dat Sagan en Van Avermaet wat te ver zaten, voelden het kriebelen en stookten mekaar op om er eens een lap op te geven. Wat doen die daar al met hun neus in de wind, dacht iedereen. Maar boven op de Muur scheurde een elitegroep zich af. Waren niet mee: Sagan, Greg (opgehouden door een val) en Naesen, die zijn koers op die twee afgestemd had. De wereldkampioen zette de achtervolging in, maar kreeg het – nochtans kleine – gat niet dicht. Wat mij betreft een nieuw signaal van dalende vorm. Een groot geluk echter voor Greg en Oliver, want anders zien ze de kopgroep misschien nooit meer terug. Daar draait het namelijk goed rond met Boonen als sublieme orkestmeester. Ze kunnen met een minuut voorsprong aan de tweede keer Kwaremont beginnen. Daar gaat Gilbert zo hard dat niemand van de omvangrijke kopgroep kan volgen. Onderweg verliezen we nog Sep Vanmarcke die in de afdaling naar de Pater keihard neer gaat na een stuurfout. Hoeveel pech kan je hebben op een voorjaar. Op de Taaienberg schudt Sagan aan de boom. Naesen en Greg gaan vrij vlot mee. We gaan nooit weten of Boonen daar ook was in geslaagd. Uitgerekend op ‘zijn’ berg kent hij namelijk tot tweemaal toe mechanische pech. Tom Steels mocht hem tot driemaal toe in gang duwen en zal het gevoeld hebben. Hij zal ons dit in geuren en kleuren kunnen uitleggen op de Nacht van de Koers. Sagan en co kwamen ondertussen niet dichter op Phil, maar op de Kwaremont plaatst de Slovaak nog een versnelling. Opnieuw zijn het de twee Parelvissers die aansluiten, maar dan gebeurt het. Sagan neemt te veel risico door rakelings langs de nadars te rijden en hapert in een jas van een toeschouwer. De 3 tenoren – want daar hoort Oliver nu duidelijk ook bij – gaan tegen de grond en de achtervolging wordt gefnuikt. Greg is snel weer weg maar moet het stellen met de weliswaar verrassend sterke Dylan Van Baarle. Toch komen ze in de laatste kilometers nog tot op een halve minuut. De logica gebiedt ons dan te zeggen dat de 3 toppers het gat nog hadden dicht gereden. Maar stuurmanskunst hoort ook bij de koers en aanvalslust moet altijd worden beloond. Dit mag niets van Gilbert zijn overwinning af doen. Dergelijke solo was niet per se van het niveau van Merckx, maar toch alleszins van toen geleden. 55km lang alleen stand houden tegen wisselende groepjes achtervolgers. Een enorm nummer dat alleen maar respect verdient. Hier spreken we binnen 25 jaar nog van.

In de rituitslag was het Deerlijk boven. Antoon Chiers werd tweede. Kurt Goeminne, één van de drijvende krachten binnen de Nachtlichtjes, won dankzij het voltallige podium. Christine Tuytschaever werd derde. 

In de stand blijft Geoffrey Crombez aan de leiding, maar ziet zijn voorsprong op Ignace Devreese slinken. Maarten De Boe neemt zijn derde plaats weer in.

Woensdag is er de Scheldeprijs, de laatste officiële Belgische wedstrijd van Tom Boonen. Als hij maar recht blijft…

Enkele jaren terug was Gent-Wevelgem een saaie, gevaarlijke en overbodige koers tussen de Ronde en Roubaix. Nu is dit een koers geworden met veel karakter. Er is de link met de Grote Oorlog, in Flanders Fields. Er is de eeuwige wind in de Moeren. En er zijn de kopmannen die er steevast zin in hebben om te koersen. Ook nu weer reden de ze al zeer vroeg met de neus in de wind. Het peloton was al snel verbrokkeld. Na verschillende schermutselingen duurde het toch tot de laatste passage op de Kemmel voor Greg een bom gooide. Degenkolb kwam bergop net tekort om Gregs wiel te houden, maar kon in de afzink aansluiten. Wie anders dan Sagan was de enige die bergop nog naar Gregs wiel kon. In de afdaling sloten nog 2 groepjes aan met mooie namen en vooral ook veel snelle mannen, waaronder Jens Keukeleire. Die vond de groep te groot en trok door op de rechte wegen tussen Ieper en Wevelgem. Greg sprong meteen mee, meteen gevolgd door zijn Slovaakse schaduw, Terpstra en de verrassend sterke snotneus Andersen. De Hollander begon echter vrij snel te slepen. Ergens te verantwoorden, maar als hij echt wil wachten op Boonen en Gaviria, dan moet hij zich maar helemaal in het wiel zetten. Sagan kreeg het er zodanig van op zijn heupen dat hij zomaar het gat liet vallen en in het wiel van Terpstra kroop. Die blufte terug en zo bleven beiden met lege handen achter. Ondanks een poging van Sagan om alleen naar de twee leiders te rijden, wat schromelijk mislukte. Tekenen van menselijkheid bij de superman. Of zelfs de eerste signalen van een dalende vormcurve? Vooraan werkte Keukeleire zeer goed mee tot op anderhalve kilometer van het einde toen hij Greg terecht eventjes de kop opdrong. Zo moet het spel worden gespeeld, Niki, en niet meteen na de ontsnapping. Van Avermaet wachtte zeer lang om zijn sprint in te zetten gezien de tegenwind en hield Jens professioneel af. Na de Omloop en de E3 nu ook Gent-Wevelgem. Straf. Alweer twee Belgen op het podium. Nu al 11 van de 18 podiumplaatsen. Laat ons bidden dat deze trend zich doorzet naar de monumenten.

Dorpsgenoot Hannes Tack juichte mee. Hij verslaat mijn neef Pieter-Jan Serlet en mijn collega Yves Neirynck met zijn ploeg Team SportYves.

In de stand blijft Geoffrey Crombez aan de leiding, maar ziet zijn voorsprong op Ignace Devreese slinken. Gill Vandenbroucke springt terug naar plaats 3, hetgeen hij gisteren al als een overwinning vierde.

Traditioneel geef ik nog mijn sterren mee voor de Ronde:

• ***  Van Avermaet, Sagan
• **    Gilbert, Degenkolb
• *      Vanmarcke, Naesen, Benoot, Kristoff

Zeer benieuwd naar jullie sterren. Reageer gerust via onderstaande link.