Geen Wout aan de start gisteren, dus alle ogen waren gericht op Van der Poel en Alaphilippe. Je moest echter goed wakker zijn om ze te zien. Ze kwamen enkele keren in beeld, maar speelden nooit mee voor de overwinning. Geen super benen duidelijk. Dan maar wat verstoppertje spelen in afwachting van de clash zondag. Op 50km van de finish begon Dylan Van Baarle aan een ongeplande solo. De Nederlander is al jaren een garantie op ereplaatsen in de kasseiklassiekers. De rest van het jaar rijdt hij meestal in dienst, waardoor hij duidelijk onder de radar bleef, want hij verscheen maar in 9 ploegen. Achter hem vormden zich verschillende groepjes achtervolgers met onder anderen Stuyven, Sénéchal en een sterke Van Avermaet. Het waren echter allemaal enkelingen en er was geen vertrouwen in mekaar. Hierdoor kon Van Baarle zijn voorsprong stabiel houden op een halve minuut. In de laatste kilometer werden de achtervolgers zelfs nog opgeslokt door het peloton. Toch konden de meesten zich nog in de top 10 plaatsen. Uit het peloton schoot vooral Merlier als een pijl uit een boog naar een podiumplaats. Van Baarle won zo verdiend zijn eerste kasseikoers na een sterk nummer.

Jeroen Verschatse uit Oostrozebeke slaagde er in om de pronostiek te winnen zonder de winnaar in zijn ploeg. Bram Vandeputte van sponsor Jardinico Cushions had duidelijk wel vertrouwen in de Nederlander en mag zo met 2 ploegen mee op het podium.

Thomas Soete is de eerste die zijn leidersplaats kan behouden. Frank Roman blijft tweede. Eric Demets, sportdirecteur van Halle-Ingooigem, wordt derde.

Zondag feest!

Als koersen open gebroken worden op 60 of 80km van de finish, zijn we met recht en reden enthousiast. In Gent-Wevelgem viel de beslissende ontsnapping al op maar liefst 180km van de streep. Het gebeurt al eens dat een vroege ontsnapping tot het einde draagt, maar ditmaal was met Wout de topfavoriet mee. Ongezien, spectaculair. En toch was zijn wedstrijd tactisch beredeneerd. In niets te vergelijken met de impulsieve zelfmoord aanval van Van der Poel in Kuurne bvb. Wout sprong gewoon attent mee toen team Bike Exchange zowaar een waaier trok en er zich een groepje van een kleine 30 man afscheidde. Hij had zijn ploegmaat Nathan Van Hooydonck mee, samen met een rits snelle mannen, waaronder ook Sam Bennet van Deceuninck, de snelste man op aarde tegenwoordig. Van Aert deed gewoon zijn deel van het werk, maar schudde nooit aan de boom. Hij wou vooral zijn ploegmaat bij zich houden en bovendien had hij duidelijk vertrouwen in zijn sprint. Sam Bennett overleefde alle schiftingen in de bergzone, maar was daarbij zo diep gegaan dat hij al brakend moest afhaken tussen Ieper en Wevelgem. Er schoten nog 7 man over. De 2 Jumbo’s, 4 sprinters en Stefan Küng. Die laatste moest dus nog iets ondernemen, maar Van Hooydonck was zo sterk dat diens demarrage amper voorbij zijn voorwiel kwam. In de sprint stond er geen maat op Wout Van Aert. Hij vloerde met schijnbaar gemak Europees kampioen Nizzolo en Trentin. Matthews viel zelfs naast het podium, waardoor team Bike Exchange niet werd beloond voor zijn initiatief.

Dat vond Lander Vansieleghem niet erg. De coureur uit Bredene had het volledige podium in zijn ploeg. Ancien Kristof Desmedt haalde zijn tweede podiumplaats. John Glorieus uit Letterhoutem werd derde.

In de stand krijgen we met Thomas Soete alweer een nieuwe leider. De AC Milan supporter uit Bellegem neemt de leiding over van Christof De Saedeleer. Met dank aan de sterke Trentin slaat hij een kloofje op Frank Roman en ex-winnaar Pieter Soete.

Al heel het seizoen wordt over niemand anders gesproken dan over de grote 3. Zeker na hun superhelden festival tussen de Tirreense en Adriatische kust leek het echt alsof geen enkele andere coureur nog kans maakte om een koers te winnen als zij aan de start stonden. 2 klassiekers verder is het tegendeel alweer bewezen. De superhelden zijn nog steeds koersbepalend, maar ze vertonen toch menselijke trekken. Ze kunnen wel degelijk verliezen mits de juiste tactische keuzes en het nodige lef. In Sanremo speelde Jasper Stuyven dit op zijn eentje klaar. Laten we daarbij eventjes de behulpzame Kragh Andersen vergeten. In Harelbeke was het the wolfpack die keihard toesloeg. Zonder roedelleider Alaphilippe toonden ze zich toch oppermachtig. Op 80km (!) van de streep al namen ze de koers resoluut in handen. Stybar, Asgreen, Sénéchal en Lampaert stormden de Taaienberg op. Geen schrik van de superhelden, maar resoluut uitgaan van de eigen sterkte. Machtig. Van Aert en VDP reageerden alert. Er ontstond een mooi elitegroepje dat zonder incidenten om de overwinning had gestreden. Even later reed Van Aert echter lek, waardoor die zijn manschappen liet werken in het peloton. Gouden zaak voor ons AG2R duo Naesen en Van Avermaet, die de slag op de Taaienberg hadden gemist. Net voor alles terug samen kwam, ging Kasper Asgreen er alleen van door. Er was nog 70km te gaan, maar dat schrikte de sterke Deen duidelijk niet af. Achter hem waren er voortdurend schermutselingen, maar op de Patersberg viel de koers in zijn definitieve plooi. Van Aert ging aan. Enkel VDP, Stybar en een week na week groeiende Van Avermaet konden volgen. Ze kwamen bij een groepje met Naesen en Senechal. Op de Tiegem schudde Van Aert nog eens aan de boom, maar blies zijn motor daarbij op. Van der Poel nam krachtig over. Intussen reed Asgreen bijna 60km alleen voorop, maar bij de doortocht in Vichte hadden ze hem terug te pakken. Einde verhaal bij elke normale coureur. Niet zo bij de Deen. Eventjes 5 kilometer bekomen en hop, hij sprong opnieuw weg. Mathieu noch het AG2R duo was bij machte om hem terug te halen. Mede doordat met Stybar en Sénéchal 2 ontmoedigende blokken aan hun been hingen. Zo kon sterke Kasper dik verdiend als eerste over de streep bollen. Even later won Sénéchal de sprint tegen Van der Poel. Felicitaties aan Asgreen maar bij uitbreiding aan de hele ploeg. Teamwerk uit het boekje.

Seline Schallier uit De Haan had de volledige top 6 in haar ploeg en won afgescheiden de pronostiek voor Michael De Herdt en Norbert Deloof.

In de stand staat alles op een zakdoek. Christof De Saedeleer, aka ‘de C van C&W logistics’ is de nieuwe leider. De W van C&W volgt trouwens op plaats 17. Mooie prestatie van onze trouwe sponsors. Christof heeft tot nu toe als enige alle 5 de winnaars in zijn ploeg. Desondanks volgen Frank Roman uit Zottegem en Thomas Soete uit Bellegem zeer dicht in het wiel. Morgen na Gent-Wevelgem kunnen de kaarten alweer helemaal anders geschud worden. 

21 jaar moesten we wachten op een Belgische overwinning in Sanremo. Nu worden we verwend met 2 Belgische zeges op rij. Jasper Stuyven won aan de Ligurische kust zijn eerste monument. De koers kende zijn traditionele verloop. De Cipressa zorgde voor een eerste schifting. Op de Poggio was het wachten op de jaarlijkse demarrage van Alaphilippe. Zien wie er dit jaar kon volgen. Dat waren er dit jaar veel. Lag het aan de rugwind of was de demarrage niet snedig genoeg? In alle geval, Wout Van Aert was mee en nam over. Van der Poel zat iets te ver aan de voet van de Poggio en had alle moeite om aan te sluiten, laat staan om zelf te demarreren. Tot daar the usual suspects. Daarnaast waren echter er echter nog 7 anderen mee, waaronder Stuyven en een indrukwekkende Caleb Ewan. Zijn aanwezigheid zorgde er voor dat niemand vol wou doorrijden of laat staan een ontsnapping terug halen. Toen het in de afdaling even stil viel, zag Stuyven dan ook zijn moment gekomen. Hij sloeg een gat. Pidcock wou mee, maar moest passen. Enkel een sterke Kragh Andersen kon even later het gat nog dichten. Sterker nog, hij nam direct over, hetgeen Jasper toeliet om toch even op te laden voor zijn sprint. Hij wachtte zenuwslopend lang met zijn sprint maar dat was ook nodig want hij wist dat hij zou stilvallen. Het bleek de perfecte timing. Hij hield op de streep 2 meter over op Ewan, Van Aert en de verrassende Sagan. Tactisch perfect gereden. Delirium!

Wouter Vlerick had 5 renners uit de top 6 in zijn ploeg en won in een millimeter sprint van Nick Vermeersch en Matthias Zuliani.

In de stand neemt Jan De Clercq resoluut de leiding over van Koen Van der Biest. Fréderic De Waele schuift een plaatsje op en Matthias Zuliani wordt derde.

Wat…een…koers. Reeds op 54km van de aankomst, op de strook van Monte Sante Marie, schudden kemphanen Wout Van Aert en Mathieu Van der Poel zo hard aan de boom dat er maar 6 man meer kan volgen. En niet van de minsten. Wereldkampioen Alaphilippe, de 2 laatste Tourwinnaars Pogacar en Bernal, seizoensrevelatie Pidcock en dan nog 2 verrassingen. Michael Gogl, die van de Strade zijn hoofddoel had gemaakt en Quinn Simmons. 19 jaar, ex-wereldkampioen bij de junioren en vorig jaar al prof geworden. Spijtig dat hij lek reed, maar onthoud die naam. Een astronomische kopgroep die je enkel op een WK kan tegenkomen, en dan nog. Behalve Pidcock en Bernal, die trouwens nog nooit samen koersten, ook geen ploegmaats, maar enkel kopmannen die man tegen man voor de overwinning streden. 9 seconden daarachter reed een mooi groepje achtervolgers met oa Fuglsang, Bettiol en Wellens. Die deden er alles aan om terug te komen, maar dat lieten Wout en Matje niet gebeuren. Ze reden zo hard dat ze vergaten om de kleppers achter hen eens te laten overnemen. Dat moest zich wel wreken, zeker voor Wout, die pas zijn eerste koers reed en dus wedstrijdhardheid miste. Op de korte strook van Monteaperti moest hij samen met Pidcock plots de rol lossen zonder dat er echt gedemarreerd werd. Alaphilippe en VDP zagen het gebeuren en begonnen nog harder op kop te sleuren. Van Aert kon de overwinning vergeten, maar weigerde zich over te geven en kon na een kilometerslange achtervolging terug aansluiten. Wat een karakterkop! Op Le Tolfe haalde Mathieu de voorhamer boven. Iedereen uit de wielen, inclusief specialist Alaphilippe, die een koekje van eigen deeg kreeg. Een indrukwekkende Bernal, die als ronderenner logischerwijs explosiviteit mist, kon even later ook aansluiten, op karakter. Met 3 reden ze naar Siena. Van der Poel begon op kop aan de laatste klim en reed zijn 2 kompanen voor de tweede keer staalhaard uit de wielen. Definitief ditmaal. Magistrale en dik verdiende overwinning!

Kimberley Lagaisse bewijst met haar ploeg dat ze meer van koers kent dan haar man. En voor de Strade zelfs dan alle andere mannen. Met 5 van de 7 koplopers in haar ploeg wint ze verdiend voor Caroline De Mulder en Mathias Van Der Vennet van WDV.

In de stand blijft Koen Van der Biest aan de leiding maar Dieter De Jans hijgt van kortbij in zijn nek. Fréderic De Waele klimt naar de derde plaats.