Met Milaan-Sanremo hadden we de spannendste koers van het jaar en mogelijk van het decennium al gehad. Maar de Amstel gaat er voor mij nog over. Enerzijds subjectief omdat er een Belg bij was, maar anderzijds ook objectief omdat de plotwijzigingen hier nog veel onverwachter waren. Het begon met de ontwapenend naïeve demarrage van Alaphilippe. Zijn laatste kunstje op het hoogste toneel? Zou Pogacar op de Gulperberg op 48km van de finish aangevallen hebben zonder de Fransman? Vermoedelijk had ie gewacht op de Kruisberg. Anderzijds was het bijlange zijn langste solo niet. Toen hij een driekwart minuut nam, dachten we met zijn allen dat het voorbij was. Enkelen waren er al eens in geslaagd om hem te volgen op zijn terrein. Maar hem terug halen eenmaal hij los was? Ik kan het mij alvast niet herinneren. Toen Remco in 2 pogingen weg reed van het selecte groepje achtervolgers (na mooi werk van zijn ploegmaat Van Wilder), leek de 2e plaats het hoogst haalbare. Zelfs toen hij bij Skjelmose kwam, lagen ze nog een halve minuut achter. Toen ze bij de voorlaatste keer Cauberg de Sloveen echter in het vizier kregen, veerde iedereen recht. Het onwaarschijnlijke leek toch te gaan gebeuren. De Sloveen bleek toch een mens! Het duurde nog tot voorbij de Bemelerberg vooraleer de Deen en de Belg de kloof definitief dichtten. Evenepoel probeerde even om er op en erover te gaan. Achteraf gezien heeft hij daar wellicht te veel in zijn kaarten laten kijken. De andere 2, zelfs Pogacar himself, voelden daar dat Remco sterker was en besloten daar om hem de kop op te dringen. Remco werd ietwat overmoedig, probeerde nog wel om de Sloveen de kop op te dringen, maar was er minder vastberaden in dan zijn kompanen. Hij zou het van op kop wel regelen, zoals hij vrijdag deed met Wout. Maar door een slimme schijnbeweging van Pogacar begon hij 50m te vroeg en kwamen zowel Pogacar als de verrassende Skjelmose er nog over. De Deen was de eerste die achter Pogacar ging, deed zijn werk in de achtervolging met Remco en nam nog tweemaal over van Remco toen Pogacar weigerde. Wat zou het gegeven hebben zonder die vroege val van Remco? Volgens hemzelf was ie dan gewonnen. Wij Vlamingen vinden zo’n uitspraken arrogant, maar moeten we dergelijk zelfvertrouwen niet bewonderen? Zou het zelfs niet goed zijn mocht onze Wout dat iets meer in zich hebben? Bescheiden maar hardnekkige Wout sluit zijn voorjaar af met een prachtige vierde plaats. En eerste in de categorie zwaargewichten 😉 Een voorjaar zonder climax, maar op een constant hoog niveau met 5 top 5 plaatsen. Die topoverwinningen komen terug, maar niet noodzakelijk in de monumenten.
In Megavelo was Thomas Soete, notoir rittenkaper, aan het feest. Zo won hij eerder dit seizoen al Kuurne. Marc De Middeleer en Lieselot Viaene worden 2e en 3e. In de stand loopt Naim Lampe zoals verwacht verder uit. Sabin Van Oost springt nu ook over Fabrice zijn kasseiploeg. Naim kan al beginnen dromen van een mooie reisbestemming. De reischeque lonkt. De strijd om het podium en de top 10 is dan een stuk spannender.
