In de aanloop naar Roubaix probeerden we met zijn allen argumenten te vinden waarom Van der Poel niet de enige vijfsterren favoriet was. Hij was toch ziek geweest en was in de Ronde niet top? Er was uiteraard Pogacar, indrukwekkende winnaar in de Ronde. Maar ook Pedersen, Ganna en vooral Van Aert gingen in Roubaix stukken beter voor de dag komen omdat de steile hellingen ontbraken en het dus meer op het absolute vermogen aan zou komen. Alle 3 kenden ze pech. Ganna en Van Aert moesten door een lekke band en een valpartij al zeer vroeg achtervolgen en verspilden daarbij al kostbare krachten. Pedersen reed in de finale lek. Maar los van die pech, is de eindbalans toch dat het voor deze stervelingen een ongelijke strijd is tegen de twee godenkinderen. Pogacar maakte zijn profdebuut in Roubaix. Hij mist de ervaring om slechte kasseien op hoge snelheid te nemen, maar was als lichtgewicht ook in het nadeel. Toch reed hij het volledige peloton in de vernieling. Tot hij net als in de Strade een bocht te snel wou nemen. Daar kon hij zijn fout nog recht zetten omdat het andere godenkind er niet was. Gisteren werd deze fout genadeloos afgestraft. En Van Aert? Die zat in het bos van Wallers uitstekend gepositioneerd in het wiel van Pogacar, maar werd daar positie na positie uit weggedrumd. Waardoor hij finaal niet mee was met de kopgroep toen Van der Poel na het bos het peloton bombardeerde. Het mag duidelijk zijn dat deze Van Aert zowel in de sprint als in de inspanningen van enkele minuten de power ontbreekt om met de wereldtop mee te kunnen. En als we eerlijk zijn: ook met het niveau eronder. Het siert hem dat hij net als vorige week koppig blijft verder strijden. Zijn uithouding is dus wel top. Een deel van de verklaring is dat hij bijna het volledige seizoen miste vorig jaar door zijn 2 zware valpartijen. Maar het wordt duidelijk dat hij zich niet enkel mag blijven focussen op de 2 topklassiekers. Hij zal zijn focus wat moeten spreiden, maar tegelijk ook een keuze maken tussen eendagskoersen en rittenkoersen. Zijn huidige sterkte is dat hij niet kapot gaat. Niet in lange eendagskoersen, maar ook niet dag na dag in rittenkoersen. Voor dit jaar kan hij met die kwaliteit uitblinken in de Giro. Maar als hij de komende jaren nog iets wil betekenen in eendagskoersen, zal er toch sterk op die korte inspanningen moeten gewerkt worden. Wat niet evident is voor een 30 plusser. Ik vrees dat hij op dat gebied wel voor een belangrijke keuze staat, want beiden combineren lijkt een brug te ver. Zelfs Van der Poel slaagt daar niet in. Dat is enkel voor Pogacar weg gelegd.
Fabrice Laga immiteerde in de pronostiek het huzarenstuk van Van der Poel. Met dezelfde ploeg ‘Mangeurs de pavés’ zowel Sanremo als Roubaix winnen. Een straffe prestatie. Hij klopt White House Design, notoir lid van The Blacklist, alsook onze designer voor de Nacht van de Koers, en Kristof Walraet. Fabrice neemt ook de eerste plaats over van Naim Lampe. Als je ziet dat deze ploeg na de Strade nog 421e stond, weet je dat je nooit moet wanhopen, althans niet bij een slechte start. Sabin Van Oost wordt 3e.
Na de kasseiklassiekers geef ik ook een laatste tussenstand mee in de nevenklassementen:
Ook de winnaars van de nevenklassementen mogen op de Nacht hun prijzen komen afhalen.
