Wie kon de grote 3 iets in de weg leggen. Dat was de vraag tussen Brugge en Oudenaarde. Aan de uitslag te zien niemand, maar niets was minder waar. Het duurde meer dan twee uur voor de vroege vlucht vertrokken was. Belgisch kampioen Merlier was daarin de opvallendste naam. Nadat eerder al zijn ploegmaat Lampaert weg probeerde te geraken, was het ex-winnaar Asgreen die op de Molenberg het vuur aan de lont stak. Hij kreeg een hele reeks kandidaat winnaars mee met onder meer Pedersen en revelatie Powless. De finale kon beginnen op 100km. Van de grote ploegen had enkel Mathieu Van der Poel niemand mee, maar hij had ook onvoldoende ploegmaats over om het gat te dichten. Toen de kopgroep op een bepaald moment 3 minuten kreeg, werd het duidelijk dat het peloton de koplopers niet meer zou terug zien. Enkel de grote 3 konden de kloof nog dichten. Ondanks de aanwezigheid van Trentin zette Pogacar zijn ploeg op kop in de aanloop naar de tweede keer Kwaremont. Daar ontbond de Sloveen een eerste keer zijn duivels. Wout en Mathieu hadden alle moeite van de wereld om het gat terug te dichten samen met Pidcock en Laporte, die daarmee al een deeltje van zijn schuld afloste. Op de Koppenberg gooide Tadej die mannen ook overboord, waardoor de grote 3 alleen in de achtervolging konden op de kopgroep. Het leek erop dat ze het zouden uitvechten op de Kwaremont, maar op de Kruisberg reed Mathieu met een verrassende demarrage Wout uit de wielen. Van Hooijdonck wachtte zijn kopman nog op, maar het kalf was verdronken. De Sloveen en de Nederlander kwamen alleen bij de kopgroep. Ditmaal lanceerde Trentin zijn ploegmaat op de Kwaremont. Pogacar reed nog vòòr de kasseien iedereen uit de wielen en vloog over de kasseien. Van der Poel bleef vechten tot aan de finish, maar kwam niet meer dichter. Anderzijds bleef hij ook uit de greep van de achtervolgers, ondanks een voorbeeldige samenwerking. Pedersen won de sprint voor de derde plaats en voorkwam zo een nieuw podium voor de grote 3. Vlaanderen sloot intussen Pogacar in de armen. Een Tourwinnaar die zijn Tourkansen hypothekeert om in Vlaanderen te komen winnen. Bovendien een sympathieke kerel die altijd offensief koerst. Iedereen gunt het Wout, maar je kan onmogelijk tegen Pogacar zijn. Dit was absoluut geen anti-climax zoals bij de overwinningen van Terpstra en Bettiol. Een prachtig podium (en dito top 10 met 9 verschillende ploegen) na een fantastisch spannende koers. Dit was reclame voor de kasseikoersen.
Pieter Vandamme, 1 van de 5 blacklist spelers, wint Vlaanderens mooiste in Megavelo, voor Joris Ribbens en Norbert Deloof. Norbert, oud-leraar van Vives, neemt ook de leiding over van Linus. Geert Limpens springt over Dieter Van Lierde naar plaats 2.
