Met het Megavelo team reden we op zaterdag de Ronde en ook op zondagmorgen ben ik nog eens met de gasten de sfeer gaan opsnuiven rond de Kwaremont. Op fietsen ging al niet meer wegens de vele supporters. Maar liefst 1 miljoen werden er verwacht. Welke andere sport kan zoveel volk op de been brengen? Enfin, na deze grondige verkenning van het parcours konden we gisteren met de beentjes in de lucht de hoogmis van het wielrennen volgen. Tijdens de vooranalyse werd al duidelijk dat ik mij vergist had in Pogacar die tijdens Dwars door Vlaanderen niet tot bij de koplopers was geraakt. Blijkt dat hij zijn demarrage had geplaatst vlak voor de top van de Kanarieberg. Had ie ze aan de voet ingezet, dan was ie er wel bij geraakt. Gebrek aan parcourskennis kan dus ook voor een megatalent als hij de doorslag geven. Ditmaal waren Pogie en vooral zijn ploegmaats wel bij de pinken. Ze reden al vroeg attent vooraan en hielden een groepje outsiders onder schot richting tweede passage van de Oude Kwaremont. Daar ontbond de Sloveen zijn duivels. Als een losgeslagen paard reed hij alles en iedereen voorbij. De vroege vluchters, maar ook het groepje met onder meer ex-wereldkampioen Pedersen, Stybar en ex-winnaar Bettiol. Toch geen pannenkoeken. Nooit eerder gezien. Slechts één man kon dit verschroeiende tempo volgen. Kasper Asgreen. De winnaar van vorig jaar blies daarmee wel zijn motor op en zou geen rol van betekenis meer spelen. Van der Poel was niet mee en leek verslagen. Even verder op de Koppenberg versnelde de Tourwinnaar opnieuw en dan was de Nederlander wel van de partij. Hij nam zelfs nog over voor de top. Een teken dat hij zich heel sterk voelde. Ditmaal reden de toppers wel door. Valentin Madouas was de enige die zijn wagonnetje kon aanhaken op de Koppenberg. Bijzonder straf van de 25-jarige polyvalente Fransman. Was al 13e in de Giro, won dit jaar het bergklassement van Parijs-Nice, haalde top 10 in de E3 en nu podium in de Ronde. Tijd om te specialiseren en te beginnen met winnen, Valentin! De 3 kwamen al snel bij Fred Wright en Dylan Van Baarle, die net na de Paterberg waren ontsnapt. Deze 5 bleven samen tot de laatste keer Kwaremont waar de Sloveen opnieuw de forcing voerde. Van der Poel haakte aan. Zelfde scenario op de Paterberg, waar de Nederlander wel even leek te breken toen hij in het gootje terecht kwam. Maar zo reden de twee iconen dus samen naar Oudenaarde. Daar drong Pogacar de leiding op aan Van der Poel, maar die liet zich niet gek maken. Ondanks de aanstormende Madouas en Van Baarle bolde hij rustig verder tot het bordje van 250m. Daar en niet vroeger wou hij zijn sprint inzetten. Wat een koelbloedigheid! In de sprint was Van der Poel outstanding en wint verdiend deze Ronde. Pogacar was de sterkste onderweg, maar pokerde iets te veel. Hierdoor raakte hij nog ingesloten achter de achtervolgers waardoor hij zelfs geen podiumplaats kreeg, maar dat was zijn eigen fout. Zijn misbaar was misplaatst, zijn gedrag net na de aankomst ook. Een slechte verliezer. Anderzijds ook begrijpelijk als je nooit verliest. En gelukkig viel hij ook snel op zijn pootjes. Na de douche op de bus sloeg hij al mea culpa in een interview. T is je vergeven Pogie!
Ook in de pronostiek werd het een bijzondere editie. Van der Poel stond door zijn blessure amper in 33 ploegen. Pogacar wegens zijn hoge prijs zelfs maar in 21. Madouas had niemand. Hierdoor zijn de scores historisch laag. Dat doet echter niets af aan de overwinning van Natasja Paermentier uit Desselgem. Zij slaagde er met de 2 Nederlanders en Kung in 3 renners in de top 5 te plaatsen en wint na haar derde plaats in de E3 verdiend de Ronde. Harry Vervaeke en Johan Declercq mogen mee op het podium.
In de stand is er ook een aardverschuiving. Leider Mattijs Leenknegt kan nog goed stand houden en zakt naar plaats 2. Het is Hans Dedeurwaerder die de leiding neemt dankzij een sterke 4 plaats in de Ronde. Dat zal gisteren goed gevierd geweest zijn op de tennis souper in Vichte. Lander Vansieleghem, coureur uit Bredene, wordt derde.
