In de aanloop naar de lenteklassiekers vielen de renners als vliegen uit door ziekte. Zelden gezien. Te verklaren door een terugval in hygiëne post Covid? In alle geval waren veel ploegen onthoofd. Topfavorieten als Alaphilippe, Stuyven en Ewan stonden niet aan de start in Milaan. Mathieu Van der Poel maakte de omgekeerde beweging. Stond origineel niet op het wedstrijdblad maar zogezegd door de vele afzeggingen werd hij opgeroepen voor zijn eerste wedstrijd van het seizoen. Een trucje om de druk wat af te houden als je het mij vraagt. Maar als VDP start, moet je met hem rekening houden. Met Pogacar en Van Aert waren er twee topfavorieten. Hun ploegen maakten de wedstrijd hard onderweg. Op de Cipressa werd het peloton al serieus uitgedund en moest Jakobsen er af, toch de snelste sprinter van het pak op dit moment. Op de Poggio was het dan aan Pogacar. Hij demarreerde al vroeg op de beklimming maar kreeg geen vrijheid. Tot vier keer toe probeerde hij het maar telkens was het Van Aert die hem terug pakte. De twee topfavorieten reden mekaar de vernieling in. Toch waren de demarrages niet voor niets want bij het inzetten van de afdaling bleef er een mooie kopgroep over van een twintigtal renners. Daaruit ontsnapte Matej Mohoric, de Sloveense kampioen (wat een luxe hebben ze daar). De ex-wereldkampioen bij de junioren en de beloften staat gekend als een uitstekende daler. Bovendien had hij als eerste wegrenner een ‘dropper post’ laten installeren. Een hydraulisch systeem uit het mountainbiken waarmee je je zadel kan laten zakken voor meer controle tijdens technische afdalingen. De favorieten zaten dus met een dik probleem. Veel voorsprong had de Sloveen niet, maar er was ook niemand meer die ploegmaats bij had om het gat te dichten. Hij kon het dan ook uitzingen tot de streep en wint verdiend zijn eerste monument. Anthony Turgis sprong nog weg naar de tweede plaats en Van der Poel (schrijf hem dus maar op voor de Ronde en Roubaix) won de sprint van de achtervolgers.
Gilles Van Welden had net als 21 anderen onder ons de Sloveen in zijn ploeg. Ilse De Cnuydt en Louis Detavernier mogen mee op het podium.
Gilles neemt ook met ruim overwicht de leiding over in de tussenstand. Hij slaat meteen een grote kloof op Louis Detavernier en mijn broer Karel Maes. Ilse Decnuydt uit Eke maakt een indrukwekkende sprong van 221 plaatsen en zo staan er plots 3 Ekenaars in de top 10. Tijd voor de Vichtenaars om te reageren 😉
