Na de stormeditie van vorig jaar kregen we tussen Terneuzen en Schoten terug het traditionele scenario. De vroege vlucht wordt net op tijd ingerekend, zodat het tot een koninklijke sprint kon komen op de Churchillaan. Het beloofde een duel te worden tussen Philipsen en Jakobsen. Ook Ewan, Groenewegen, Cavendish, Welsford en Thijssen hadden dit jaar al mooie resultaten gereden en aasden op de prestigieuze sprintklassieker. Na zijn sterke Ronde had Van der Poel zich last minute kandidaat gesteld om zijn ploegmaat Philipsen aan de overwinning te helpen (maar vooral om de verveling te vermijden tussen de Ronde en Roubaix). Hij trok tussen kilometer 5 en 2 keihard door waardoor niemand het in zijn hoofd haalde om te ontsnappen. Onderweg had hij ook al intervalletjes getrokken door telkens om bidons te gaan en het peloton voorbij te sprinten. Wie zondag wil winnen, moet voorbij de Nederlander. De sprint liet hij veiligheidshalve aan zich voorbij gaan. Jakobsen had in de laatste kilometer kettingproblemen en kon helaas zijn kansen niet verdedigen. Soudal QS blijft in de hoek zitten waar de klappen vallen. Edward Theuns ging vroeg aan en liet een klein gaatje op links. Daar kon Philipsen zijn sprint al over zijn. Hij mag Edward dankbaar zijn dat hij de deur niet dicht deed. Hij kon er net door en met enkele krachtige lendenslagen maakte hij meteen het verschil. Welsford en good old Cavendish mochten mee op het podium.
In onze pronostiek waren de sprintersploegen aan het feest en dan vooral die van de WPVK veteranen (waarvoor staat dit?). Zij nemen met Staf Van Der Schueren en Lieselot Viaene de eerste 2 prijzen mee, vlak voor Joachim Calewaert.
In de stand blijft Norbert Deloof aan de leiding voor Geert Limpens en Dieter Van Lierde.
Zondag wordt Paris-Roubaix bepalend voor het eindklassement. Benieuwd of Van Aert Van der Poel kan kloppen.
