De Hel blijft vervloekt voor Wout, althans volgens hemzelf. Het zag er nochtans uitstekend uit voor hem tot 15km van de aankomst. Hij had wel van fiets moeten wisselen kort voor het Bos, maar kon zeer snel weer aansluiten en trok meteen hard door op Haveluy, de laatste strook voor Wallers. Eerste beslissende moment op zijn initiatief. Op 102km van de aankomst al vormde zich onder zijn impuls al de beslissende kopgroep met uiteraard Van der Poel, maar ook zijn luitenant Laporte, de verrassende Degenkolb en Küng. Schaduwfavorieten Ganna en Pedersen misten de boot en verliezen daar al hun koers. Ze kunnen na een intense achtervolging wel nog aansluiten, maar verschieten een zware cartouche en brengen bovendien met Vermeersch en Philipsen 2 ploegmaats van Van der Poel mee voorin. In het Bos verliest Wout helaas Van Baarle door een val en vooral Laporte door een lekke band. Wie weet hadden die na de lekke band van Wout nog het tij kunnen keren. Intussen probeerde Mathieu tot 4x toe alleen weg te geraken. Na Mons-en-Pévèle komt hij zo alleen met Wout voorop, maar die speelde het tactisch en liet de rest terugkeren. Op Carrefour de l’Arbre kwam Degenkolb ten val na een botsing met VDP. Dat was het sein voor Van Aert om er snoeihard vandoor te gaan. Zo hard dat hij vermoedelijk één van de putten vlak voor de bocht niet kon ontwijken en lek reed. Té enthousiast, volgens ex-winnaar Gilbert. Op die manier zorgde Wout ook zelf voor het tweede en meteen erna het derde beslissende moment in de koers. Doodjammer, want er zat een prachtig duel aan te komen met Van der Poel. Op de stroken van Gruson of Hem gingen ze mekaar niet meer gelost hebben. Van der Poel is, zeker voor een Nederlander, zeer geliefd hier en zijn overwinning was allesbehalve gestolen, maar toch bleef Vlaanderen met een anticlimax gevoel. Van der Poel wint dit seizoen na Milaan-Sanremo ook Parijs-Roubaix voor de eerste keer. Wout moet hier nog minstens een jaar langer op wachten. Met twee derde en één vierde plaats in de 3 monumenten en winst in de E3 kan je nooit van een mislukt voorjaar spreken, maar de kers ontbreekt helaas. Ook voor Jumbo. Ze halen 5 op 5 in de eerste kasseikoersen, maar in de laatste 2, de Monumenten, lukt het net niet. Volgend jaar beter. Tenslotte is Wout nog altijd maar 28 jaar, dus er komen nog minstens een half dozijn kansen.
Jari Vanherweghe is de enige die het volledige podium in zijn ploeg ‘Voile Fernangs’ had opgenomen, maar dat volstond niet voor een podiumplaats. De overwinning gaat naar Ivo Goderis, van het DUST team van Daikin. Peter Dheygere wordt derde. Norbert Deloof, de leider, kaapt de tweede plaats weg en doet uiteraard een schitterende zaak in het klassement. Hij demarreert weg van Geert Limpens, die wel tweede blijft. Arne Lapierre schuift op naar plaats 3. Met deze 3 leiders gaan we het 3e en laatste luik van Megavelo met de klimklassiekers in.
