Onder een schitterend winterzonnetje was de zin om van bij de start te demarreren groot. Dat leidde tot een mooi groepje met vroege vluchters, waaronder streekgenoot Arjen Livyns, tijdrijder Durbridge en vluchtkoning Taco Van der Hoorn. Het peloton mocht deze mannen geen vrijgeleide geven en moest dus ook al vroeg aan de bak. Kuurne is traditioneel een afvallingskoers in de heuvelzone, met herkansing op de lokale rondjes. Zowel bij de vluchters als in het peloton werd er aan de boom geschud. In het peloton zorgden versnellingen van Asgreen en vooral Benoot, opnieuw koersbepalend en dus voor mij man van het weekend, ervoor dat er een kopgroep van 17 ontstond na samensmelting met de vroege vluchters. Dat is te veel om vlot samen te werken, waardoor het peloton tijd kreeg om te hergroeperen en de achtervolging in te zetten. Laporte, Van der Hoorn en Narvaez zagen het gevaar en gingen er alleen vandoor. Ze zongen het uit tot 200m van de finish, wat hen nog een top tien plaatsje bezorgde. En een eervolle vermelding. Van der Hoorn reed zo de hele koers op kop. 190km in de vlucht en dan stranden op 200m. En voor Narvaez was het zelfs het tweede jaar op rij dat hij in de laatste kilometer strandde na zijn kamikaze poging met Van der Poel vorig jaar. In de sprint kregen we het gehoopte titanenduel tussen Jakobsen en Ewan. Het was de Nederlander die het haalde, tot groot jolijt van zijn ploegmaats. Na een ontnuchterend weekend waarin ze overklast werden door Jumbo-Visma, gaan ze toch met een zege naar huis. Omgekeerd reed het Lotto team een sterk openingsweekend, maar blijft met lege handen achter.
In onze pronostiek was het aan de sprintersploegen. Jan De Clercq uit Eke had zo maar even 10 van de eerste 13 renners, waarvan 7 uit de top 10. Straffe prestatie. Mira Masschelein en Thijs Depraetere mogen mee op het podium.
In de stand neemt Christof De Saedeleer, zaakvoerder van C&W logistics, de leiding over van Matthias Coppens. Davy Vaneeckhout wordt tweede, voor Freddy Maerten uit Ingooigem.
