21 jaar moesten we wachten op een Belgische overwinning in Sanremo. Nu worden we verwend met 2 Belgische zeges op rij. Jasper Stuyven won aan de Ligurische kust zijn eerste monument. De koers kende zijn traditionele verloop. De Cipressa zorgde voor een eerste schifting. Op de Poggio was het wachten op de jaarlijkse demarrage van Alaphilippe. Zien wie er dit jaar kon volgen. Dat waren er dit jaar veel. Lag het aan de rugwind of was de demarrage niet snedig genoeg? In alle geval, Wout Van Aert was mee en nam over. Van der Poel zat iets te ver aan de voet van de Poggio en had alle moeite om aan te sluiten, laat staan om zelf te demarreren. Tot daar the usual suspects. Daarnaast waren echter er echter nog 7 anderen mee, waaronder Stuyven en een indrukwekkende Caleb Ewan. Zijn aanwezigheid zorgde er voor dat niemand vol wou doorrijden of laat staan een ontsnapping terug halen. Toen het in de afdaling even stil viel, zag Stuyven dan ook zijn moment gekomen. Hij sloeg een gat. Pidcock wou mee, maar moest passen. Enkel een sterke Kragh Andersen kon even later het gat nog dichten. Sterker nog, hij nam direct over, hetgeen Jasper toeliet om toch even op te laden voor zijn sprint. Hij wachtte zenuwslopend lang met zijn sprint maar dat was ook nodig want hij wist dat hij zou stilvallen. Het bleek de perfecte timing. Hij hield op de streep 2 meter over op Ewan, Van Aert en de verrassende Sagan. Tactisch perfect gereden. Delirium!
Wouter Vlerick had 5 renners uit de top 6 in zijn ploeg en won in een millimeter sprint van Nick Vermeersch en Matthias Zuliani.
In de stand neemt Jan De Clercq resoluut de leiding over van Koen Van der Biest. Fréderic De Waele schuift een plaatsje op en Matthias Zuliani wordt derde.
