Als koersen open gebroken worden op 60 of 80km van de finish, zijn we met recht en reden enthousiast. In Gent-Wevelgem viel de beslissende ontsnapping al op maar liefst 180km van de streep. Het gebeurt al eens dat een vroege ontsnapping tot het einde draagt, maar ditmaal was met Wout de topfavoriet mee. Ongezien, spectaculair. En toch was zijn wedstrijd tactisch beredeneerd. In niets te vergelijken met de impulsieve zelfmoord aanval van Van der Poel in Kuurne bvb. Wout sprong gewoon attent mee toen team Bike Exchange zowaar een waaier trok en er zich een groepje van een kleine 30 man afscheidde. Hij had zijn ploegmaat Nathan Van Hooydonck mee, samen met een rits snelle mannen, waaronder ook Sam Bennet van Deceuninck, de snelste man op aarde tegenwoordig. Van Aert deed gewoon zijn deel van het werk, maar schudde nooit aan de boom. Hij wou vooral zijn ploegmaat bij zich houden en bovendien had hij duidelijk vertrouwen in zijn sprint. Sam Bennett overleefde alle schiftingen in de bergzone, maar was daarbij zo diep gegaan dat hij al brakend moest afhaken tussen Ieper en Wevelgem. Er schoten nog 7 man over. De 2 Jumbo’s, 4 sprinters en Stefan Küng. Die laatste moest dus nog iets ondernemen, maar Van Hooydonck was zo sterk dat diens demarrage amper voorbij zijn voorwiel kwam. In de sprint stond er geen maat op Wout Van Aert. Hij vloerde met schijnbaar gemak Europees kampioen Nizzolo en Trentin. Matthews viel zelfs naast het podium, waardoor team Bike Exchange niet werd beloond voor zijn initiatief.
Dat vond Lander Vansieleghem niet erg. De coureur uit Bredene had het volledige podium in zijn ploeg. Ancien Kristof Desmedt haalde zijn tweede podiumplaats. John Glorieus uit Letterhoutem werd derde.
In de stand krijgen we met Thomas Soete alweer een nieuwe leider. De AC Milan supporter uit Bellegem neemt de leiding over van Christof De Saedeleer. Met dank aan de sterke Trentin slaat hij een kloofje op Frank Roman en ex-winnaar Pieter Soete.
