Paris-Roubaix 2018

Roubaix 2018 werd een gitzwarte editie. De amper 23-jarige Michael Goolaerts kreeg vroeg in de koers een hartstilstand. Meteen werd de ernst van de situatie duidelijk. Hij werd nog gereanimeerd en afgevoerd naar het ziekenhuis van Rijsel, waar hij zondagavond overleed. Onze gedachten gaan naar zijn naasten. Op zo’n momenten wordt koers maar een verre bijzaak. Het voelt vreemd aan om er dan toch nog een verslag over te schrijven, maar ik ga het bij deze toch proberen.

In de vroege vlucht zat mooi volk met oa hardrijder en Zwitsers kampioen Dillier, ex-beloftenwereldkampioen Byström, ex-dwars door Vlaanderen winnaar Wallays en Paris-Nice winnaar Soler. De jonge Spaanse klimgeit was in extremis opgeroepen, wat zijn prestatie des te straffer maakt. Ze kregen nooit meer dan 3 minuten van het peloton, maar toch zouden ze nog een belangrijke rol spelen in de wedstrijd. Het peloton begon door verschillende valpartijen al serieus uitgedund aan het legendarische bos van Wallers. Daar lag het tempo vrij laag tot de versnelling van Mike Teunissen. Philippe Gilbert ging meteen mee. Een groots nummer leek in de maak. Maar het peloton liet niet begaan en later zou blijken dat Phil niet de benen had. Dat was het sein voor Stybar om te gaan, maar hij kreeg niemand mee. Ook Greg probeerde het met een snedige demarrage maar de andere Belgen sprongen nijdig op zijn wiel. Dat was het moment waarop Sagan ging. Niet eens een scherpe demarrage, maar wel op het perfecte moment. Deze keer reageerde niemand. Men keek naar Quick-step, maar Phil en Stybar hadden net een cartouche verschoten en Lampaert was aan het terugkeren na een lekke band. Terpstra moest het dus op dat moment alleen doen. Er werd gepokerd en Sagan kreeg zomaar een minuut cadeau. Dat rij je niet zomaar dicht op de wereldkampioen. Zeker niet gezien hij nog 50km hulp kreeg van vroege vluchters Wallays en Dillier, die daarvoor wel een mooie Bora keuken zullen verdiend hebben van de Slovaak. Los daarvan wel bijzonder sterk van Dillier, die Sagan zelfs tot op de piste kon volgen. Even zag het er mooi uit toen Van Aert en Stuyven met zijn tweeën nog tot op 15 seconden kwamen, maar ze kregen dat laatste gat niet dicht. Van Aert kreeg daarna nog kettingproblemen, waardoor op Carrefour nog Terpstra, Stuyven, Van Avermaet en Vanmarcke overbleven in de achtervolging. 3 kansen op 4 om toch nog een Belg op het podium te krijgen. Opnieuw echter een gelijkaardig scenario in de straten van Roubaix. Greg reageert op een uitval van Stuyven, waarop de lepe Terpstra gaat en er niemand meer reageert. Sagan rekende intussen af met Dillier op de piste en wint na een sterk maar vooral slim nummer. Op het juiste moment gaan. Zonder diep te gaan een minuut krijgen. Onderweg de voorsprong constant evalueren en zijn medevluchters zo lang mogelijk mee nemen. Wij Belgen bleven met een lichte ontgoocheling achter omdat er geen splijtende demarrages kwamen van Sep bvb en omdat de landgenoten ook op mekaars wiel reden en niet op dat van de buitenlanders. Maar als de wereldkampioen wint op de piste in Roubaix na een aanval van 50km, kan je toch moeilijk van een saaie koers of anticlimax spreken.

Voor buurman Steven Himpe was het al helemaal geen anticlimax. Hij wint Roubaix voor Tom Bovens, secretaris van de Jasper Stuyven fanclub en Nicole Schmitt uit Oostende.

In de stand springt Stijn Dendauw terug over Maarten De Boe naar de leiding. Karel Vanovervelt wordt derde.

De kasseikoersen zitten er nu op. Het is nu aan de klimmers. Te beginnen met de Brabantse Pijl morgen.