Openingsweekend 2018

Beste koersliefhebbers,

het werd een ijskoud openingsweekend. Zij die net zoals ik te velde gingen supporteren, hebben dat aan den lijve ondervonden. Niet in het minst ook de renners zelf uiteraard. Warm ingeduffeld verschenen ze aan de start. Spanjaarden, Colombianen en Australiërs werden aan de start al kansloos geslagen door de koude. De Flandriens, Scandinaviërs en Oost-Europeanen waren in hun nopjes. Zo zagen we bvb Lutsenko vrolijk in korte broek en mouwen rond fietsen.
Zaterdag was het uitkijken wat het nieuwe parcours zou bieden. Het werd echter geen fair examen gezien de scherpe tegenwind die alle aanvallers terug in het peloton blies. Philippe Gilbert en de mannen van lotto probeerden het enkele keren van ver, maar zonder succes. Tiesj en Tim zijn nog niet van het kaliber van Phil om zomaar een solo van 60km op te zetten. Moedig, maar ook naïef. Zeker gezien beide heren ondanks hun topvorm dan niet konden volgen op de Muur. Al had Tiesj daar nog technisch defect als excuus. De Muur zelf bleek zoals verwacht het breekpunt. Ik stond aan de kapel samen met de collega’s van Wiel in Wiel. Wat een kick om vol spanning de doortocht af te wachten met het naderende geluid van helikopters en alsmaar luider wordend gejoel. En vooral om dan uit je dak te gaan als je je dorpsgenoot Sep plots uit de mensenmassa ziet opduiken. Misschien moeten we ook maar eens 2 testamenten aan dat soort verschijningen wijden. Enfin we dwalen af,  hij knalde Greg en co los uit het wiel. Enkel Stybar kon in de afdaling aanpikken maar met 2 konden ze niet op tegen de achtervolgers. Op de Bosberg kwam er geen versnelling maar Greg, Oliver en Sep hadden toch een gaatje op de top. Helaas reden de mannen van Astana dit weer toe. Daarna speelden die hun overwicht meesterlijk uit onder leiding van een beresterke Valgren Andersen. Vooraan mee op Muur en Bosberg. Meerdere demarrages onderweg en dan nog voldoende jus over om tegen wind een sterke solo op te zetten. Dan heb je de overwinning niet gestolen. Zeker gezien dit pas zijn tweede Vlaamse voorjaar is. Die zien we nog terug. Sneu natuurlijk wel voor Sep, die minstens even sterk was en nog derde werd. Maar nog meer voor de achtervolgers die nog werden opgeslokt door het peloton onder aanvoering van de gefrustreerde lotto’s. Elitegroepje niet elite genoeg, zeg ik dan. Valgren Andersen stond in maar liefst 24 ploegen. Grinta redacteur Steven Verniers kon daarnaast nog Sep en de sprintende Theuns en Gilbert zetten. Buurman Rudy kaapt het zilver weg voor Maarten Verholleman.

Zondag in Kuurne kregen we een gelijkaardig scenario, wat in Kuurne weliswaar eerder regel dan uitzondering is. Gezien er na de laatste berg nog een 50-tal kilometer volgt, heeft het peloton van de sprintersploegen nog tijd over om zich te organiseren. Jasper Stuyven spartelde van het elitegroepje nog het langste tegen. In de plaatselijke rondes toonden vooral Loïc Vliegen (tot tweemaal toe) en Julien Vermote zich. Julien werd pas gegrepen op minder dan 100m en werd nog negende. Het rijk was echter aan de sprinters. Althans deze die nog overbleven. Naast ex-winnaars Sagan, Cavendish en Kristoff die helaas in warmere oorden reden, ontbrak vooral Gaviria, die vermoedelijk verslaan werd door de koude. Daardoor ging het tussen Colbrelli, Démare en Groenewegen. Die laatste haalde het afgescheiden, hoewel hij onderweg bij mijn weten geen ploegmaats liet mee rijden in de jacht op de koplopers. Daarmee koop je geen vrienden. En hij was al niet zo populair na zijn incident met Naesen 2 jaar terug. Frederik Vandeweghe uit Frankfurt zal het worst (…) wezen. De recordhouder aantal reacties op deze site – vreemd dat we nog niets zagen passeren – stelde een ploegje op voor Kuurne en haalde het afgescheiden voor mijn nonkel en sponsor Piet Maes en Adrien Fleury met zijn ploeg ‘de mulledèssers’.

In de stand neemt Frederik ook de leiding voor Maarten en Rudy.

Zaterdag de Strade Bianche.