De honderdste Ronde van Vlaanderen zorgde voor een spetterend spektakel passend bij deze jubileum editie. Het begon allemaal bijzonder nerveus. Het regende demarrages maar het duurde zeer lang vooraleer de ‘vroege vlucht’ vertrokken was. Helaas leidde dit nerveuze gedoe tot een reeks van valpartijen waarbij we helaas twee van onze Vlaamse favorieten verloren. Eerst Tiesj na een val over een drinkbus en daarna Greg na een valpartij van ploegmaat Quinziato. De overgebleven inlandse toppers verspeelden kostbare energie. Boonen bezeerde de pols, Stuyven moest vijfmaal (!) van fiets wisselen en Vanmarcke viel tot tweemaal toe. Enkel onze Sep kon dit fysiek en ook mentaal te boven komen, al ben ik er van overtuigd dat hij hier mee de krachten verspeelde die hij op de Patersberg tekort zou komen.
De valpartijen zorgden dikwijls voor breuken in het peloton en er werd allesbehalve gewacht. Voornamelijk de mannen van Lefevre wilden de koers hard maken om Sagan en Cancellara te isoleren. Dat lukte vrij goed, maar opnieuw misten ze een kopman die kon volgen als er echt geknald werd. Nog vóór de Koppenberg brak Vanmarcke de koers helemaal open. Hij ging er vandoor samen met onder andere een verrassend sterke Devolder. Hij kreeg uiteraard niet veel voorsprong, maar het spel zat op de wagen. Héérlijk vroeg in de koers. Na de Koppenberg werd er nog eventjes rond gekeken naar de luitenanten die er nog bij waren, maar daarna was het aan de kopmannen. Na de top van de Taaienberg werden Sep en Stijn ingerekend. Er was even een moment van vertwijfeling en daarvan profiteerde Kwiatkowski om te demarreren met Sagan in het wiel. Zou er dan toch waarheid zitten in de roddel van de verkochte E3? Die mannen mag je niet laten rijden, ook al was het nog vroeg. Sep besefte het gevaar in en kon de twee Oostblokkers nog bij benen. Hij was de laatste die de kloof met Sagan nog kon dichten. Het kostte hem wel ontzettend veel energie. Die ene kogel, zoals de wereldkampioen het zo mooi verwoordde. En dat terwijl de Slovaak de kloof had verkregen zonder te moeten demarreren. Hij hield de kogel dus op zak. Net als Cancellara, die te veel zat te rekenen op Astana en Katusha. Die hadden nog wel wat mannetjes in de kopgroep, maar die zaten duidelijk ook à bloc en misten ook een kopman in topvorm waar een helper zich het snot voor uit de neus wil rijden.
De drie waren dus weg. Ze raapten de vroege vluchters op en lieten die ook achter op de Kwaremont. Opmerkelijk moment daarbij was toen de verbluffende Dimitri Claeys ex-wereldkampioen Kwiatkowski ter plaatse liet. Die had zich blijkbaar volledig gegeven in de ontsnapping. Sep was de enige die Sagan nog kon volgen. In de achtergrond zette Cancellara de achtervolging in. Hij halveerde de kloof op de Kwaremont. Op de Pater schoot Sep volledig in de kramp terwijl Sagan daar zijn kogel afvuurde. Cancellara kwam bij onze Anzegemnaar en samen gingen ze achter de Slovaak aan. Maar die was duidelijk de sterkste. Sep zat er volledig door en Fabian had duidelijk ook zijn beste poer verschoten op de Kwaremont en de Pater. Sagan hield dus knap stand en vierde zijn knalprestatie met een wheelie over de streep. Sensationeel. Nooit eerder vertoond. Wat een godsgeschenk voor het wielrennen, deze flamboyante wereldkampioen. De Vlaamse supporters waren op slag al hun leed vergeten. Dit soort renners sluiten we in ons hart en gunnen we de overwinning. Ook al wint onze favoriet dan niet. Dat is toch één van de prachtige eigenschappen van onze wielersport.
De spelers met de Slovaak in de ploeg supporterden nog des te meer voor hem ongetwijfeld. Daarbij ook Cobe Lapierre, die er als leider in slaagt om de Ronde van Vlaanderen te winnen. Pieter Vandamme (duidelijk een grotere koerskenner dan zijn schoonfamilie De Cnuydt) en Davy Debel werden op respectabele afstand tweede en derde.
Als de leider in de stand de rit wint, dan is het ook vrij evident dat hij zijn voorsprong verder vergroot. Cobe slaat al een redelijke kloof met de achtervolgers en mag beginnen dromen om de eerste speler te worden die een tweede Megavelo eindoverwinning binnen haalt. Al zal hij de komende twee wedstrijden zijn voorsprong minstens moeten kunnen behouden, want hij heeft niemand meer voor de Ardennen. Het is dus zeker nog niet gespeeld.
Woensdag eerst nog de Scheldeprijs als opwarmertje voor Roubaix zondag.
