Er is vooraf meer over het afscheid van Boonen gepraat dan over zijn winstkansen. Ondergetekende geloofde er echter in omdat Boonen gemaakt is voor deze wedstrijd. En omdat zijn explosiviteit dan wel is afgebot, maar niet zijn kracht en uithouding. Toch sloeg de vertwijfeling toe toen hij er op 130km van de streep al vandoor ging met een select groepje. Is er in de laatste 10 jaar ooit een koers vroeger open gebarsten? Prachtig, maar het leek zelfmoord. Echter toen er na het bos van Wallers een groepje met Vanmarcke aansloot, begonnen we er in te geloven. Tony Martin leverde berenwerk voor onze landgenoot. Toen zijn werk er op zat, namen de mannen van Sky over. Met 3 man op kop voor kopman Stannard. Bizar genoeg vielen de 3 letterlijk weg bij 2 valpartijen op amper een paar honderd meter van elkaar. In de achtergrond begonnen Sagan en Cancellara er terug even in te geloven, maar toen schoof Spartacus weg. Op een bijzonder glad stuk, dat wel, maar er was geen bocht of vreemd manoeuvre te bespeuren. Was het de vermoeidheid al? Sagan reed letterlijk over de fiets van Fabian, maar slaagde er desondanks in recht te blijven op de glibberige stenen. Wat kan die kerel toch een heerlijk stukje met de fiets rijden. Maar zonder de Zwitser en uiteraard zonder ploegmaats was de Slovaak zijn wedstrijd ook naar de haaien.
Vooraan kwam het groepje Boonen-Vanmarcke bij de vroege vluchters en zette de slijtageslag zich verder. Strook na strook vielen er aantal vooraan weg. In de aanloop naar Camphin-en-Pévèle trok Rowe alles op een lint voor zijn kopman, waardoor er maar vijf man meer overbleef: Boonen, Vanmarcke, Stannard, Hagen en de verrassende Hayman. Die bleef als enige over van de vroege vlucht en mocht al van geluk spreken dat hij er nog bleef aanhangen, zo dacht iedereen. Op de volgende strook, de befaamde Carrefour de l’Arbre, trok Vanmarcke alle registers open. Stannard en Boonen deden alles wat ze konden, maar konden Sep niet volgen. Anderzijds reed de Anzegemnaar ook niet helemaal weg. Bovendien had hij de tegenslag dat de vier erachter mekaar ook waard waren en het snel weer samen kwam. Vier tegen één was ie kansloos. Hij werd dus opnieuw ingerekend. Daarna begon het demarrages te regenen. Onze landgenoten lieten niemand rijden. Uiteindelijk ging Boonen zelf bij het binnen rijden van Roubaix. Het was Hayman die hem bij haalde en meteen door ging. Daar zat bijzonder veel snee op. Boonen moest werkelijk alles uit de kast halen om hem bij te benen. Uiteindelijk kwam het op de piste nog allemaal samen. Daar bleek dat Hayman nóg een cartouche had. Hij verraste Boonen door als eerste aan te gaan en Tom werd daarna ingesloten door Vanmarcke, waardoor hij niet meer over Hayman geraakte. De mooiste race in jaren werd afgesloten met een zware anticlimax. Gevloek in heel Vlaanderen. Hij had het zo hard verdiend, na al die pechvoorjaren en vooral na zijn zware val eind vorig jaar. Volgens de arts mocht Boonen trouwens gisteren pas de trainingen hervatten… Er is natuurlijk ons patriotisme. Mocht Jens Keukeleire de rol van zijn Australische ploegmaat hebben gespeeld, we zouden natuurlijk niet zo gevloekt hebben. Maar ook dan waren we volgens mij ergens op onze honger blijven zitten. Zo een fantastisch schouwspel moest toch afgesloten worden met de overwinning van een kampioen. Niet van een kleurloze Australiër die nooit eerder een deftige wedstrijd kon winnen. Het is ontzettend lastig, maar één dag later moeten we het toch ook enigszins relativeren. Enerzijds was die Hayman toch echt wel sterk en heeft hij het niet gestolen. Anderzijds vind ik ook dat onze mannen er alles aan gedaan hebben. Hoe frustrerend zou het niet geweest zijn mocht de Australiër op zijn Terpstra’s zijn weg gereden terwijl onze landgenoten naar mekaar bleven kijken? Dan toch liever strijdend ten onder gaan zoals gisteren. We mogen fier zijn op onze mannen en het kan niet altijd prijs zijn.
Hayman stond in geen enkele van de 261 ploegen. Dirk Muys had echter de rest van de kopgroep in zijn ploeg en haalde het met zijn ploeg ‘Den hengst’ voor Pascal Meirlaen en Hendrik Sneijers.
In de stand diepen Cobe Lapierre en Andy Moerman de kloof op hun achtervolgers verder uit. Ondanks het feit dat ze geen klimmers meer in de ploeg hebben die nog punten kunnen scoren, zal het toch bijzonder lastig worden om hen nog van de eerste twee plaatsen te houden.
Woensdag begint het klimfestijn met een opwarmertje in de Brabantse Pijl.
