Zo spetterend als het Vlaamse kasseivoorjaar was, zo slaapverwekkend legt het Ardense drieluik aan. Gelukkig roerden opnieuw enkele landgenoten zich onderweg met De Vreese, Meersman, Vanmarcke (kan hier ooit mee doe voor de prijzen, zo ontdekte hij ook zelf), Van de Sande (sterke race!) en vooral Tim Wellens. Die laatste plaatste vlak na de Bemelerberg een splijtende demarrage. Bijzonder jammer dat Kreuziger en Vanmarcke niet konden volgen, want met 2 hadden ze veel meer kans gemaakt. Ondertussen hadden ex-winnaars Gilbert en Kwiatkowski al afgehaakt. Vooral voor die laatste was er niet echt een verklaring behalve dan een off-day. Daarnaast gunden Australiërs Gerrans en Matthews mekaar het licht uit de ogen niet. Had Gerrans zich aan kop gezet, dan won niemand anders dan zijn ploegmaat. Bizar… En zo waren eigenlijk alle favorieten afgeschreven. Het was Gasparotto die de beslissende demarrage plaatste. Enkel Valgren Andersen (noteren die naam nvdr) kon volgen. De lepe Italiaan zal de jonge Deen vermoedelijk zijn winstpremie hebben beloofd, want hij deed meer dan zijn deel van het werk. Maar al bij al wint de Italiaan toch verdiend en zorgde hij voor een prachtig eerbetoon aan zijn overleden ploegmaat Antoine Demoitié.
Robin Verstyn wreef zich in de handen. Hij stuurde een kassei- en Ardennenploeg in en haalt na de E3 prijs nu ook de Amstel binnen. Sterk. Roel Masschelein werd na zijn overwinning in de Brabantse Pijl nu tweede en Nederlander Joost Van Laere behaalde in zijn thuisrace de derde plaats.
In de stand blijven Cobe en Andy buiten schot, maar daaronder hebben er toch enkelen de aanval ingezet. Zo is Pieter Coppens de nieuwe derde.
